مرکز الإسراء للنشر هو الناشر الاختصاصيّ لتألیفات سماحة آیة الله الشیخ عبدالله الجواديّ الآمليّ (دام ظلّه) فبدأ المرکز هذا عمله في سنة 1372 الشمسیة؛ فمن أعمال هذا المرکز القیام بإنتاج التألیفات مکتوباً بکیفیة مطلوبة وأساسیّة، مع عرض سریع، وفي الوقت المحدّد، وبسعر مناسب، ودعم للإصدارات، وتهیئة إمکان الوصول السریع وبأسعار قلیلة للمخاطبین في داخل البلد وخارجه بالنسبة إلی الإصدارات، وأیضاً المشارکة في المعارض الدولیة الخارجیة والداخلیة.
پایگاه اطلاع رسانی اسراء: آیات ﴿تُعِزُّ مَن تَشاء و تُذِلُّ من تشاء﴾[1] یا ﴿ترزقُ من تشاء بغیر حساب﴾[2] نشان می دهد كه خداوند به هركس كه بخواهد عزّت عطا می كند و هركس را كه بخواهد در ذلّت می نشاند. همچنین آیه ﴿اِن الحكمُ اِلاّ للّه﴾[3] نشان می دهد كه جز حكم خدا حكمی نیست. در این میان این پرسش مطرح می شود که «بنده و عبد» چه نقشی در ذلّت و عزّت خود دارد؟
آیت الله العظمی جوادی آملی در پاسخ به این پرسش بیان می دارند: هیچ یك از این آیات، نقش انسان را در ذلّت یا عزّت خود نفی نمی كند، زیرا آیه ﴿اِن الحُكم اِلاّ للّه﴾ به این معنی است كه تنها حكم او نافذ است و حاكم سراسر جهانِ امكان خداست. این اصلی كلی است؛ ولی خداوند خود حكم كرد كه اگر كسی تلاش و كوشش كند، عزیزش می گردانم و اگر كوشش نكرد، از فیض من بهره ای ندارد. این حكم خداست و بر این اساس فرمود: ﴿اِن عُدتم عُدنا﴾[4] و ﴿اِنْ تعودوا نَعُدْ﴾؛[5] بهشت و جهنم نیز بر اساس حكم خداست. كسی كه ایمان بیاورد و عمل صالح انجام دهد، اهل بهشت است و كسی كه مسیر تباهی را طی كند، در دوزخ جای دارد. فراهم نمودن زمینه نیز بر اساس حكم خدا صورت می گیرد، پس اگر كسی زمینه را فراهم كند، از رزق برتر و عزّت بیشتر برخوردار می شود.
ایشان همچنین در بیان منظور آیه ﴿یضلّ من یشاء و یهدی من یشاء﴾[6] تصریح داشتند: ظاهر آیه نشان می دهد كه خداوند هركس را بخواهد هدایت، و هر كه را بخواهد، گمراه می كند. اما باید توجه داشت که هدایت دو قسم است: ابتدایی و پاداشی؛ هدایت ابتدایی یا عمومی سرمایه ای است كه خدای سبحان از راه درون (عقل و فطرت) و بیرون (وحی و نبوت) به انسان عطا كرده است. بر این اساس، خدا همه انسانها را با سرمایه های درونی و بیرونی به راه راست هدایت كرده است. كسانی كه این هدایت را مغتنم شمرده، به دنبال آن حركت كرده اند، از هدایت پاداشی خداوند برخوردار می شوند و به معارف و فضایل الهی می رسند.
معظم له ادامه دادند: اضلال یا گمراهی ابتدایی از صفات سلبیه است كه در خداوند وجود ندارد و خدا هرگز كسی را گمراه نكرده و نمی كند. خدایی كه عقل و فطرت را از درون و عزیزترین مخلوقات خود، یعنی پیامبران و امامان معصوم(علیهم السلام) را از بیرون، برای هدایت بشر فرستاده، هرگز كسی را گمراه نخواهد كرد. اگر كسی با همه این هدایتها به بیراهه برود، خداوند راه توبه و بازگشت را باز گذاشته و اگر با همه این وسیله ها، باز هم به بیراهه برود، از آن پس، خداوند او را «اضلال» می كند.
آیت الله العظمی جوادی آملی ابراز داشتند: البته باید توجه داشت كه سخن فوق بدان معنی نیست كه خداوند چیزی به عنوان ضلالت به او می دهد، چون ضلالت امری عدمی است. اضلال، یعنی خداوند لطف خود را از او می گیرد و او را به حال خود وا می گذارد. آنگاه این شخص با شهوت و خشم خود تنها می ماند و به هر سو كه این دو بكشانند، پیش می رود و به آسانی به گناه روی می آورد. بر این اساس، هدایت ابتدایی مقابلی ندارد؛ یعنی خداوند بدون استثنا، همگان را هدایت كرده است و منظور از آیه ﴿یضلُّ منْ یشاءُ و یهدی من یشاءُ﴾، هدایت ثانوی (پاداشی) و ضلالت كیفری است.
ایشان ادامه دادند: ضلالت (كیفری) در مقابل هدایت ثانوی یا پاداشی قرار دارد، پس هدایت ابتدایی سرمایه ای است كه بدون استثنا به همه عنایت شده است و كسانی كه از این هدایت استفاده می كنند، از فیضی خاص به عنوان پاداش برخوردار می شوند كه همان هدایت پاداشی است: ﴿مَن یؤمن باللّه یهدِ قَلبهُ﴾[7]، ﴿وَ اِنْ تُطیعوهُ تهتدوا﴾[8] و ﴿و الذین اهتدوا زادهم هُدی و اتاهُمْ تَقواهُمْ﴾.[9]
این گروه از پاداشی الهی برخوردار می شوند و كارها را به آسانی انجام می دهند؛ یعنی اگر در گذشته برای روزه گرفتن یا اقامه نماز دچار سختی می شد، اكنون به راحتی این امور را انجام می دهد. همه اضلالها كیفری است؛ یعنی خداوند همه كسانی را كه از هدایت ابتدایی یا عمومی پیروی نكردند، از هدایت پاداشی محروم كرده، به حال خود وا می گذارد؛ در این حال، او با شهوت و خشم خود تنها می ماند و علم او در حس، و عملش در شهوت محدود می شود. البته به لطف الهی، این اضلال هم قابل جبران است و راه توبه همواره برای بنده باز است. او می تواند از اضلال نجات یابد و در جرگه مؤمنانی كه از هدایت ثانوی یا پاداشی برخوردار هستند، قرار گیرد. خدای سبحان در قرآن كریم می فرماید: ﴿اِن عُدتُم عُدنا﴾[10] و ﴿اِنْ تَعُودوا نعُد﴾.[11]
منبع: کتاب نسیم اندیشه جلد 1
[1] ـ سوره آل عمران، آيه 26.
[2] ـ آلعمران، آيه 27.
[3] ـ سوره يوسف، آيه 67.
[4] ـ سوره اسراء، آيه 8.
[5] ـ سوره انفال، آيه 19.
[6] ـ سوره نحل، آيه 93.
[7] ـ سوره تغابن، آيه 11.
[8] ـ سوره نور، آيه 54.
[9] ـ سوره محمد، آيه 17.
[10] ـ سوره اسراء، آيه 8.
[11] ـ سورهانفال، آيه 19.
