به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء ؛ حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در پیام خود به این مراسم، در توصیه ای به مدیران حوزه های علمیه بیان داشتند:
شما بزرگواران اصل را،  تدريس، تأليف يا مباحثه قرار دهيد و مديريت تان را در حاشيه كار خود قرار دهيد و ضرورت دارد مدیریت در کنار فعالیت های علمی باشد.

معظم له به عناصر محوری در حوزه های علميه اشاره کرده و بيان داشتند:
در حوزه‌هاي علميه ما دو عنصر محوري داريم كه اين سازنده و حيات و شناسنامه حوزه است و با دانشگاه فرق مي‌كند. آن عنصر اوّلي اين است كه ما از چه راه مطلب را بفهميم; دوم اينكه چه مطلبي را بفهميم; اين دو عنصر محوري, فارق بين حوزه‌ها و دانشگاه‌هاست اما بخش‌هاي اجرايي و اينها مسائل ديگر است.

آیت الله العظمی جوادی آملی با بیان اینکه اساس علم حسّي و تجربي بر اساس «من فقد حسّاً فقد علما» سامان مي‌پذيرد، اظهار داشتند:
در دانشگاه‌ها بر اساس حس و تجربه و آزمایشگاه سخن می گویند، و از ديرزمان این حرف معروف بود «من فَقَد حسّاً فقد علما» اگر كسي حس يا تجربه حسي را از دست داد، علم حاصل از آن حس و تجربه را از دست مي‌دهد، اما اگر به بعضی از آنها بگوييد كه آيه سوره مباركه احزاب دارد كه اگر كسي به نامحرم طمع كرده است ﴿فَيَطْمَعَ الَّذي في‏ قَلْبِهِ مَرَضٌ﴾ اين را آزمايشگاه ها نمی شود جواب داد؛ ﴿في‏ قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً﴾ با آزمايشگاه ها چگونه مي‌توانند تشخيص بدهند، اصلاً با اينها كاري ندارند. البته حساب متديّنين در دانشگاه‌ها جداست ولي اساس علم حسّي و تجربي بر اساس «من فقد حسّاً فقد علما» سامان مي‌پذيرد.

ایشان در ادامه این پیام اظهار داشتند: اما انبيا(عليهم السلام) عموماً و وجود مبارك اهل بيت(عليهم السلام) خصوصاً آمدند به ما دو مطلب بگويند: يكي اينكه «من فقد حسا فقد فقد علما» سر جايش محفوظ است كه حسّي است اما اينها يك حرف تازه‌اي زير اين آسمان آوردند گفتند: اگر كسي تقوايي را از دست داد، علمي را از دست مي‌دهد، تقوا وسيله شناخت است همان‌طوري كه آزمايشگاه وسيله شناخت است.

معظم له با بیان اینکه قسمت مهم علم آن است که از درون بجوشد، بيان داشتند:
اين بيان نوراني كه فرمود: «مَنْ أَخْلَصَ لِلَّهِ أَرْبَعِينَ صَبَاحاً» چشمه‌هاي حكمت از قلبش مي‌جوشد «ظَهَرَتْ يَنَابِيعُ الْحِكْمَةِ مِنْ قَلْبِهِ عَلَی لِسَانِه» اين بر اساس «مَن فَقَدَ تقواً فَقَدْ فَقَدَ علماً» است. پس ما دو راه براي معرفت داريم: يك راه بيرون كه شنيدن از استاد و یا مطالعه كتاب است که كسي منكر اين مطلب نيست اما تنها اين نيست؛ آن كاري كه از نمازشب ساخته است, از درس و بحث ساخته نيست! آن كاري كه از طهارت روح ساخته است، از اين درس و بحث ساخته نيست. ما در حوزه ها باید اين ويژگي را حفظ كنيم كه همه علم در درس و بحث نيست.