حضرت آيت الله العظمي جوادي آملي در درس فقه امروز (95/10/8) با تكيه بر خطبه 219 نهج‌البلاغه در تبيين اوصاف متّقين فرمودند:

از حضرت سؤال شد كسي كه اهل سير و سلوك است وصفش چيست؟ حضرت اوصاف سالك را كه ذكر مي‌كند مي‌فرمايد كسي است كه عقلش را زنده نگه‌داشته است.
معظم له بیان داشتند: حضرت امیرالمومنین یک بیان نوراني در نهج‌البلاغه دارد كه «نَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ سُبَاتِ الْعَقْلِ» عرض كرد ما پناه مي‌بريم به خدا از اينكه عقل يك جامعه تعطيل بشود، پس عقل هم بايد زنده باشد هم بيدار و يقظان باشد.

ایشان سپس اظهار داشتند: آن سالك «قَدْ أَحْيَا عَقْلَهُ وَ أَمَاتَ نَفْسَهُ حَتَّي دَقَّ جَلِيلُهُ» بدن وارسته سالك در راه سیر و سلوک خيلي نحيف و لاغر شد و آن استخوان‌هاي بدن او و اندام ستبرِ او در این راه، باريك و لطيف شد آن نورانيت در قلبش پيدا شد اين پرده را گاهي امام برمي‌دارد, گاهي اگر به دستور امام عمل شود و اين سيروسلوك ادامه پيدا كند اين نورانيت براي او هست و ديگر راه براي او روشن است و با اين نور, راه را مي‌بيند ديگر ترديدي در او راه ندارد.

معظم‌له در تبيين سلامت دل فرمودند: «وَ تَدَافَعَتْهُ الْأَبْوَابُ إِلَي بَابِ السَّلاَمَةِ» اين سالک مرتب اين راه را مي‌رود تا به باب‌السّلام كه از ابواب بهشت است، وارد مي‌شود. مي‌بينيد آدم كه مي‌ميرد، مريض مي‌شود و مي‌ميرد ولي در مورد حضرت يحيي و حضرت عيسي(سلام الله عليهما) فرمود: ﴿سَلامٌ عَلَيْهِ...يَوْمَ يَمُوتُ﴾؛ يعني در روز مرگ هم اينها سالم‌اند. سلام خدا که خدا «هو المؤمن السلام» از سلامت حکايت مي‌کند. اينها در حين مرگ هم سالم بودند، سالم به دنيا آمدند و سالم هم مردند.