به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء: حضرت آيت ‎الله العظمی جوادي آملي، در درس خارج تفسير خود در مسجد اعظم با اشاره به اين‎كه در قيامت لذت عاطفي وجود ندارد بلکه نشاط عقلانی هست؛ بیان داشتند: کسانی كه بر مبنای باطل با یکدیگردوست هستند و در جلسه قمار مي‎گويند و مي‎خندند وقتی در قيامت با هم روبرو می شوند، همديگر را لعن مي‎كنند.

ایشان بیان داشتند: در دنيا لذّت‌ها دو قسم است: يک مقدار عاطفي محض است، ولو باطل باشد، يک مقدارش حق است؛ فرزندان نسبت به پدر و مادر وقتي با ايمان باشند، اينها لذّت عاطفي دارند در مدار حق؛ اگر اهل تباهي و گناه و اينها باشند، لذّت عاطفي دارند؛ ولي يک لذّت عاطفي باطلي است. لذا لذّت عاطفي معيار نيست، بلکه بايد عقلاني باشد؛  آنهايي که در دنيا دوست هم‌ هستند، تفكّهي دارند، مي‌گويند و مي‌خندند، بخشي از اينها در قيامت دشمن يکديگر خواهند بود. اينها که در محفل بُرد و باخت و قمار مي‌گويند و مي‌خندند، اينها در حقيقت دشمن يکديگرند، چون هر کدام ديگري را به آتش دعوت مي‌کنند: ﴿عَدُوٌّ إِلاَّ الْمُتَّقينَ﴾،پس نشاط عاطفي ـ هيچ يعني هيچ ـ هيچ در قيامت نيست، نشاط عقلاني هست. آن وقت اگر پدري داراي فرزند با ايماني باشد، لذّت عقلي مي‌برد. اين لذّتش لذّت عاطفي نيست، لذّت عقلي است. اين نشاط و لذّت عقلي در معاد هست؛ لذا در بخش‌هايي از قرآن کريم، فرمود به اينکه مؤمنين در قيامت، از عذاب کافران لذّت مي‌برند. اين از قبيل عقده خالي کردن نيست، از قبيل لذّت عاطفي نيست.

مفسر برجسته قرآن كريم با اشاره به آياتي از سوره مباركه مطففين در رابطه با وجود لذت عقلی در قیامت خاطرنشان كرد:

در سوره مباركه مطففين دارد كه كفار نسبت به مؤمنان در دنيا مي‎خنديدند يا از شكست اين‎ها مي‎رنجيدند يا از فقر اينان لذت مي‎بردند﴿إِنَّ الَّذينَ أَجْرَمُوا كانُوا مِنَ الَّذينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ﴾؛ اما در ادامه مي‎فرمايد كه مؤمنان نسبت به كفار خندان هستند﴿فَالْيَوْمَ الَّذينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ ٭ عَلَي الْأَرائِكِ يَنْظُرُونَ﴾، اين خنده خنده عاطفي نيست، اين نشاط عاطفي نيست، بلكه نشاط عقلي است، اين فرح، فرح الهي است و اين‎ها خوشحال هستند که خدا، لشکر مسلمان را بر کفر پيروز کرده است.

ایشان با اشاره به حرکت ناپسند برخی رسانه ها نسبت به یکدیگر و بیان راهکار دینی آن خاطر نشان کردند:

 اين كه مي‎بينيد بخشي از رسانه‎ها  و بخشي از گويندگان و بخشي از افراد تا شروع به صحبت مي‎كنند، يكديگر را لعنت مي‎كنند﴿لَعَنَتْ أُخْتَها﴾، اين براي اين است كه اين بيانات نوراني امام رضا(ع) براي آنان حل نشده است، چرا که امام رضا(ع) فرمود: «تَزَاوَرُوا»، به زيارت يکديگر برويد، ترک نکنيد يکديگر را، خود زيارت شما که يکديگر را ترک نمي‌کنيد يک حسنه‌ايد، براي اينکه در همين زيارت، چون شيعيان ما هستيد، حرف‌هاي ما را نقل مي‌کنيد ، براي اينکه شما چند نفر شيعيان ما که دور هم جمع مي‌شويد، به هر حال حديثي از ما نقل مي‌کنيد، «فَإِنَّ فِي زِيَارَتِكُمْ إِحْيَاءً لِقُلُوبِكُمْ وَ ذِكْراً لِأَحَادِيثِنَا وَ أَحَادِيثُنَا تُعَطِّفُ بَعْضَكُمْ عَلَي بَعْض»، فرمود سخنان ما شما را به صورت يک امت واحده درمي‌آورد، همه ما شنيديم يا گفتيم و مي‌گوييم؛ «سنگ روي سنگ بند نمي‌شود»، درست هم هست، الآن اين برج‌هايي که مي‌سازند، طبقه اول سنگ است، طبقه دوم را اگر سنگ بگذارند روي آن، بند نمي‌شود. يک ملات نرمي لازم است که اين سنگ‌ها را با هم جمع بکند تا بشود برج. فرمود سخنان ما آن ملات نرم است، وگرنه سنگ روي سنگ بند نمي‌شود

صاحب تفسیر تسنیم در ادامه به تشریح مرگ دنیایی و قرآنی پرداخته و بیان داشتند:

ما بين مرگ دنيا و مرگ قرآني، بايد فاصله بيندازيم، چرا که اينها دو تا بحث دارند. اين فشار جان دادن مربوط به اين کسي که زخم معده دارد يا زخم روده دارد يا غدّه دارد يا رنج مي‌کشد، اين نيست. گاهي به تعبير سيدنا الاستاد مرحوم علامه مي‌فرمودند، گاهي ممکن است يک شهيدي در ميدان جنگ تير بخورد و مرتّب دارد مي‌غلطد و حرف هيچ کسي را هم نمي‌شنود، متوجه نيست، او مثل يک تشنه‌اي است که وارد استخر شده، دارد شنا مي‌کند، دست و پا مي‌زند، ما که نمي‌دانيم او چه لذّتي مي‌برد!؟ مي‌فرمودند اين به معني فشار جان دادن نيست، اين مثل تشنه‌اي است يا گرمازده‌اي است که وارد استخر خنک شده، دارد دست و پا مي‌زند، چون هيچ رنجي براي مؤمن در حال رفتن نيست، هيچ به نحو سالبه کليه، اگر کسي مؤمن واقعي باشد، به هيچ وجه فشار جان دادن ندارد.

بنابراین مرگ طبّي که طبيب گواهي دفن و اجازه دفن مي‌دهد، با مرگ قرآني که شخص بخواهد از دنيا وارد برزخ شود، خيلي فرق مي‌کند. آن آيه دارد که وقتي کسي مي‌خواهد بميرد، کافر يا منافق بود، ملائکه ﴿يَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَ أَدْبَارَهُمْ﴾، فرشته‌هاي دنيا مي‌بينند که اين عمري را تلف کرده، کاري را انجام نداده، محکم پشتش را مي‌زنند که برو بيرون. فرشته‌هاي آن نشئه که برزخي هستند، مسئول دريافت‌ هستند، مي‌بينند او با دست خالي و روي سياه دارد مي‌آيد، محکم به صورتش سيلي مي‌زنند که عمري چکار کردي؟ هم فرشتگان اين دنيا مي‌زنند، هم فرشتگاه آن دنيا، اين مي‌شود فشار جان دادن.

--------------------------------------------------------------.

جلسه درس تفسيرمعظم له، سوره مباركه طور،ج5