در محضر استاد:


آن هوشی که در راه حق نباشد از آن هوش تعبیر می‌ کنند به #فطانت_بتراء، می ‌گویند این فطن هست، زیرک هست اما در راه باطل صرف می ‌کند. از این گونه هوش های کاذب در کتب عقلی به «فطانت بتراء»‌ یاد می‌ شود؛ یعنی #زرنگی_کاذب، هوشی که در راه باطل صرف می ‌شود. کاری که به مقصد نرسد ابتر است. هوشی که در راه حق نباشد، «فطانت بتراء»‌ است. آن انسان فطن هست، زیرک هست اما نمی ‌داند چه کند. هر کاری که به مقصد نرسد ابتر است و کاری به مقصد می ‌رسد که از #مبدأ_حق نشأت بگیرد. کاری که اوّلش حق است، پایانش حق و خیر است. ممکن نیست کاری که آغازش باطل است، پایانش حق باشد. باطل به باطل ختم می ‌شود. حق به حق ختم می‌ شود.
 اگر خواستیم کاری انجام بدهیم که به حق ختم شود، چاره ‌ای نیست مگر به حق شروع کنیم. کاری را می‌ توان به حق شروع کرد که هم #حسن_فعلی داشته باشد؛ یعنی فی نفسه عمل خیر باشد و هم #حسن_فاعلی که انسان آن کار را به خدای خود نسبت بدهد و به استناد به خدا انجام بدهد. این کار را انسان به خدا نسبت می‌ دهد می‌ گوید به نام خدا آغاز می ‌کنم، به نام خدا شروع می ‌کنم. قهراً در این کار جز خدا هدفی دیگر نخواهد داشت. از انضمام آن حُسن فاعلی که #طهارت_ضمیر فاعل است و این حُسن فعلی که #حق_بودن_عمل است، انسان یقین پیدا می‌ کند که این کار به مقصد می ‌رسد.


#هوش_کاذب
#انضمام_حسن_فاعلی_و_فعلی
#ختم_به_حق

#آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی


 درس تفسیر سوره فاتحة الکتااب جلسه 1
تاریخ: 1363/08/15

منبع: کانال معظم له در اینستاگرام، تلگرام، سروش، ایتا
@a_javadiamoli_esra


دیدگاه شما درباره این مطلب
0 Comments