Grand Ayatollah Javadi Amoli, in this message, by honoring the Decade of "Kiramat", stated, "The Quran is "Karim"and gives human beings an angelic quality. although this world is may be "Kabir" (which means great) but the divine kingdom is "Karim", and Allah has invited us to the divine Kingdom to be "Karim" (not Kabir); Allah said, I informed Khalil about the kingdom and I will inform him: ﴿وَ كَذلِكَ نُري إِبْراهيمَ مَلَكُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‏﴾ He sees because I have presented, and you are a visionary because I envision and invite you to think; Theorize, theorize until you reach "Kiramat" (dignity).

He said, "It was narrated from Ibn al-Sakit that he asked from the Blessed existence of Imam Reza (peace be upon him): «فما الحجة علي الخلق اليوم؟» In this day and age, what is Allah's proof for people?  «فقال عليه السلام العقل» wisdom is the best reason. Intellect is the ability to rationalize both illusion and imagination. If the intellect is theoretical, and to rationalize both lust and anger. Allah gave both forces to man, one; Both are in the management of the human soul, two; If the soul is wise, mature and perfect, it is guided and leaded by these two managers, three; The director of thought is the theoretical intellect that thinks with reasoning and controls illusion and imagination, and the manager of motivation is the practical intellect that«مَا عُبِدَ بِهِ الرَّحْمَان وَ اکْتُسِبَ بِهِ الْجنان».

His Eminenc said, "The decade of "Kiramat" is the decade of Imam Reza's knowledge. Imam Reza's arguments, protests, deductions! When Imam presents an argument, he says«أَحْسَبُكَ ضَاهَيْتَ الْيَهُودَ»؛ Don't get caught up in the thoughts of Israel and the likes of Israelian. He said to one of his debaters: It seems that Israeli thoughts have been found in you. This is a figurative speech and not literal. That is, don't let western thinking, don't let material thinking, don't let other thoughts enter the safe sanctuary of your heart!"

The full text of His Holiness' message is as follows:

I seek refuge with Allah from the accursed Satan

In the name of God, the most gracious, the most merciful

“Praise be to Allah, Lord of the worlds, and may Allah’s blessings be upon all the prophets, messengers, and imams, the guided guides, and Fatima al-Zahra, the lady of the women of the worlds. we take side with them, and from their enemies we renounce to Allah.”

"Karamat" is an Arabic word and has no Persian equivalent. In the Arabic language, "Karim", "Kabir", "Azim", etc., are not synonyms. In Persian, we translate most of these with one word, we say great and noble. The one that has bones and roots, the Arabs refer to it as "Azim", but we translate "Azim", just as we mean big. Just as we translate "Kabir" to great, while there is a difference between "Azim"and "Kabir"."

Allah, the holy essence called by these good names and is described by these attributes. In the blessed Surah Al-Alaq, which is the first part of the Quran and the first surah of the Quran that was revealed, said: اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ٭ خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ٭ اقْرَأْ وَ رَبُّكَ الأكْرَمُ ٭ الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ﴾؛[1] It means that Allah teaches you and you must learn the dignity from Allah. When it is told that in a certain school, a jurist teaches, or a doctor teaches, or an engineer teaches, or a writer teaches, it means he teaches jurisprudence, medicine, geometry, and literature. If Allah said in the Qur'an that Akram teaches, it means that he teaches "Kiramat"(dignity). Dignity is different from knowledge, dignity is different from justice; The combination of knowledge and justice, in addition to other outstanding qualities, provides the basis for the flourishing of dignity. The Holy Quran described the angels as dignified: ﴿بِأَيْدِي سَفَرَةٍ ٭ كِرَامٍ بَرَرَةٍ﴾[2] And the first lesson of Allah and the last lesson of Allah and between the first and last lesson of Allah is dignity﴿اقْرَأْ وَ رَبُّكَ الأكْرَمُ﴾. This conditionality of the verdict to the adjective indicates that this adjective is the cause of that veredict; it means he teaches dignity.

The Quran is "Karim"and gives human beings an angelic quality. although this world is may be "Kabir" (which means great) but the divine kingdom is "Karim", and Allah has invited us to the divine Kingdom to be "Karim" (not Kabir); Allah said, I informed Khalil about the kingdom and I will inform him: ﴿وَ كَذلِكَ نُري إِبْراهيمَ مَلَكُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‏﴾ He sees because I have presented, and you are a visionary because I envision and invite you to think; Theorize, theorize until you reach "Kiramat" (dignity).

Allah said about "Khalilullah": ﴿وَ كَذلِكَ نُري إِبْراهيمَ مَلَكُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‏﴾ this sentence with this structure shows that it will continue in the future. We will continuously show our kingdom to our "Kalil" then he said to us: ﴿أَ وَ لَمْ يَنْظُرُوا في‏ مَلَكُوتِ السَّماواتِ وَ الْأَرْض‏‏﴾؛[4] Why don't you theorize about the kingdom? This looking should end with that vision. In our Persian expressions, this look ends with seeing. every looking is not equal to seeing, not every look, perceive; But try to participate in the school of Allah, manage the Howzeh ", manage the university, manage the system, accept the responsibility of the system like "Karim. The meaning of dignity was clarified in the first lesson of divine essence and dignity is understood by the intellect.

It was narrated from Ibn al-Sakit that he asked from the Blessed existence of Imam Reza (peace be upon him): «فما الحجة علي الخلق اليوم؟» In this day and age, what is Allah's proof for people?  «فقال عليه السلام العقل» wisdom is the best reason. Intellect is the ability to rationalize both illusion and imagination. If the intellect is theoretical, and to rationalize both lust and anger. Allah gave both forces to man, one; Both are in the management of the human soul, two; If the soul is wise, mature and perfect, it is guided and leaded by these two managers, three; The director of thought is the theoretical intellect that thinks with reasoning and controls illusion and imagination, and the manager of motivation is the practical intellect that«مَا عُبِدَ بِهِ الرَّحْمَان وَ اکْتُسِبَ بِهِ الْجنان».[6]

When Ibn al-Sakit asked Imam Reza (peace and blessings of Allah be upon him), what is Allah reasoning for the people of this age? He said "Al-Aql". When you look at the last part of Surah Al-Nisa', you will see how sacred the wisdom is from the perspective of the Qur'an! Of course, reason; No one is allowed to consider his illusions as reason, no one is allowed to consider his imagination as reasons! Imaginations are called "Mukhtal" in the culture of the Holy Quran; Although word with the the rythem of "tafaol" is not mentioned in the Quran but "Iftial" is mentioned in the Qur'an, as Allah says: ﴿لا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتالٍ فَخُورٍ﴾ [7]. Those who imagine are not wise, and those who hallucinate are not wise; Imagination and fantasy are lost. The director of thought is the theoretical reason that does not recognize anything other than reasoning, and the manager of motivation is the practical reason that does not recognize anything other than justice, peace, and dignity. One who follow wisdom control illusion and imagination, and the one who use practical wisdom control lust and anger.

In the last part of the blessed Surah "Nisa", you can see that after mentioning the names of some of the Prophets (peace be upon them), the Holy Allah says, we have sent the Prophets. ﴿لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَي اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ﴾؛[8] Allah says, I sent the prophets so that the intellect does not protest against me and does not say that we were ignorant of the secrets of the world, we did not know the good and bad, we did not know the lawful and the forbidden. So, that wisdom does not protest against me in the resurrection and say we did not know that after death There is a life and judgment, you were aware of all this and you are an absolute knowledgeable, why didn't you send a guide.

In the last part of Surah Al-Nisa', he says, I sent the prophets so that the intellect does not protest against Allah. ﴿لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَي اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ﴾؛ this is the wisdom. Such wisdom can be find in any Howzeh or University?! Why don't the Howzeh progress and follow wisdom and narration?! Why doesn't the university progress and follow for wisdom?!

The decade of "Kiramat" is the decade of Imam Reza's knowledge. Imam Reza's arguments, protests, deductions! When Imam presents an argument, he says«أَحْسَبُكَ ضَاهَيْتَ الْيَهُودَ»؛ Don't get caught up in the thoughts of Israel and the likes of Israelian. He said to one of his debaters: It seems that Israeli thoughts have been found in you. This is a figurative speech and not literal. That is, don't let western thinking, don't let material thinking, don't let other thoughts enter the safe sanctuary of your heart!

Imam Reza (blessings and peace of Allah be upon him) said after presenting proofs for monotheism: «وَ ابنِ عليه ما عَلِمتَ صواباً»[11] Make this the basis, be the main principle, then extract what is compatible with this principle from this principle, one; put this principle as the base for your thinking, two; so, that your knowledge flourishes, three; This is the meaning of : «وَ يُثِيرُوا لَهُمْ دَفَائِنَ الْعُقُولِ».[12] What the late Ibn Babawiyah quoted from Imam Reza (peace and blessings of Allah be upon him) in his book Sharif Tawheed is a Howzawy lesson for students who think deeply to understand what is the root ; what is the branch, what is the way of ijtihad. how to cultivate the branch from the original roots. How to put the original as the dominant so they become lettered.

About the Imamate, according to the narration of the late Kalini and the late Sadouq, Imam Reza (may God bless him and grant him peace) said: «الْإِمَامُ وَاحِدُ دَهْرِهِ لَا يُدَانِيهِ أَحَد»[14]. This is why the elders of Hikmat, like Farabi, said that the populated earth needs an Imam [15]. When we talk about Farabi we speak with so much glory and gratitude because, they mostly or constantly benefited from the blessed existence of Ahl al-Bayt.

The Imam says that the world is governed by an Imam who is a perfect human being. If the human society cannot live according to humanistic principles, it will either be World War I or World War II, or the proxy wars of Suryah, Yemen, Iran, and the likes. This earth would be managed well, when an Imam like Imam Reza (peace and blessings of Allah be upon him) rule over it. Imam Reza said, «الْإِمَامُ وَاحِدُ دَهْرِهِ لَا يُدَانِيهِ أَحَد» No one is equal to Imam. Imam is the perfect example of the unique God. When God is unique his caliph also is uniqe. ﴿لا شَريک لَهُ‏﴾[16]. Even when there is two Imam, one must calm downand the other must rule over all. As it is the case at the time of Imam Hassan and Hussein (peace and blessing upon them).

Anyhow, dignity means becoming an angel means no embezzlement, no oppression, aggression, no first or second ignorance, no rudeness; This is the meaning of dignity. These discussions and presentations _God willing_ are the main great congress that will be held for the blessed existence of Imam Reza (peace be upon him).

We are grateful to all of you, the esteem secretary, the esteem workers, and the esteem scholar who adds to the scientific weight of this meeting by submitting an article or presenting an article. We ask Allah the Almighty to unite the souls of the martyrs with the martyrs of Karbala and to end all our affairs with good and happiness!

                                         «غفر الله لنا و لکم و السلام علکم و رحمة الله و برکاته»

[1] Surah Al-Alaq, verses 1-4.

[2]. Surah A'bas, verses 15 and 16.

[3]. Surah An'am, verse 75.

[4]. Surah A'raf, verse 185.

[5]. Al-Kafi, vol. 1, p. 25.

[6]. Al-Kafi, vol. 1, p. 11.

[7]. Surah Luqman, verse 18; Surah Hadid, verse 23.

[8]. Surah Nisa, verse 165.

[10]. Al-Tawhid (Sheikh Sadouq), p. 444.

[11]. Al-Tawhid (Sheikh Sadouq), p. 432.

[12]. Nahj al-Balagheh, sermon 1.

[13]. Al-Wasal al-Shia, vol. 27, p. 62.

[14]. Al-Kafi, vol. 1, p. 201; Al-Amali (Sheikh Sadouq), p. 677.

[15]. Ara Al-Medina Al-Fazelah, p. 122.

[16]. Surah An'am, verse 163.

​​​​​​​​​​​​​​آیت الله العظمی جوادی آملی در این پیام ضمن گرامیداشت دهه کرامت اظهار داشتند: قرآن، کريم است و خوي فرشتگي به انسان ميدهد. ملکوت، کريم است، گرچه مُلک ممکن است کبير باشد. خداوند ما را به ملکوت دعوت کرده است؛ فرمود خليل خود را از ملکوت آگاه کردم و آگاه ميکنم: ﴿وَ كَذلِكَ نُري إِبْراهيمَ مَلَكُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‏﴾؛ او اهل رؤيت است چون من ارائه کردهام و شما اهل نظر هستيد چون من تنظير ميکنم و شما را دعوت به نظر ميکنم؛ نظريه بدهيد، نظريهپردازي کنيد تا به کرامت برسيد. 

ایشان بیان داشتند: از ابن السکيت نقل شده است که از وجود مبارک امام رضا(عليه افضل صلوات المصلين) سؤال کرد: «فما الحجة علي الخلق اليوم»؛ در اين روزگار، حجت خدا بر مردم چيست، «فقال عليه السلام العقل»؛ عقل بهترين حجت است. عقل آن است که هم وهم را در درون عقال کند و هم خيال را در درون عقال کند، اگر عقل نظري است و هم شهوت را عقال کند و هم غضب را عقال کند، اگر عقل عملي است. هر دو نيرو را خدا به انسان داد، يک؛ هر دو در تدبير نفس انسانياند، دو؛ نفس اگر عاقل و بالغ و کامل باشد اين دو دبير را هدايت ميکند و راهنمايي ميکند، سه. دبير انديشه، عقل نظری است که با استدلال، فکر ميکند و وهم و خيال را کنترل ميکند و مدير انگيزه، عقل عملي است که «مَا عُبِدَ بِهِ الرَّحْمَان وَ اکْتُسِبَ بِهِ الْجنان».

​​​​​​​معظم له اظهار داشتند: دهه کرامت دهه علم امام رضا است؛ استدلالهاي رضوي احتجاجهاي رضوي، براهين رضوي! وقتي حضرت برهان اقامه ميکند ميفرمايد: «أَحْسَبُكَ ضَاهَيْتَ الْيَهُودَ»؛ مبادا گرفتار افکار اسرائيلي و امثال اسرائيلي بشوي؛ به يکي از اهل بحثش فرمود: «أَحْسَبُكَ ضَاهَيْتَ الْيَهُودَ»؛ گويا تفکرات اسرائيلي در تو پيدا شده است. اين تمثيل است و نه تعيين؛ يعنی مبادا تفکر غربي مبادا تفکر مادي مبادا تفکرات ديگر به حرم امن قلب تو راه پيدا کند!

متن کامل پیام معظم له بدین شرح است:

​​​​​​​
​​​​​​​أعوذ بالله من الشيطان الرجيم

بسم الله الرحمن الرحيم

«الحمدلله ربّ العالمين و صلّي الله علي جميع الأنبياء و المرسلين و الأئمة الهداة المهديّين و فاطمة الزّهراء سيّدة نساء العالمين بهم نتولّي و من أعدائهم نتبرّء الي الله».

دهه کرامت را گرامي ميداريم. از شما بزرگواران اهل کَرم و کرامت حقشناسي ميکنيم و از برگزارکنندگان اين همايش کريمانه سپاسگزاريم و از ذات اقدس الهي به جهت اين مائده کرامت که به وسيله قرآن و عترت، بهره امت اسلامي و جهان بشريت کرده است سپاسگزاريم!

«کرامت» يک واژه عربي است و معادل فارسي ندارد. در لغت عرب، کريم، کبير، عظيم و مانند اينها، مرادف هم نيستند. در فارسي ما غالب اينها را با يک لغت معنا ميکنيم، ميگوييم بزرگ و بزرگوار. آنکه استخواندار و ريشهدار است، عرب از آن به عنوان عظيم ياد ميکند اما ما عظيم را بزرگ معنا ميکنيم، همان طور که کبير را بزرگ معنا میکنيم، در حالي که بين عظيم و کبير فرقهاست.

ذات اقدس الهي به اين اسمای حسنا مسمّاست و به اين اوصاف موصوف است. ذات اقدس الهي در سوره مبارکه «علق» که  اولين بخش قرآن و اولين سورهاي از قرآن است که نازل شده است فرمود: ﴿اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ٭ خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ٭ اقْرَأْ وَ رَبُّكَ الأكْرَمُ ٭ الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ﴾؛[1] يعني خداي اکرم تدريس ميکند، شما علم کرامت را از خدا ياد بگيريد. وقتي ميگويند در فلان مدرس فقيه تدريس ميکند يا طبيب تدريس ميکند يا مهندس تدريس ميکند يا اديب درس ميگويد؛ يعني درس فقه درس طب درس هندسه و درس ادبيات ميدهد. اگر خدا در قرآن فرمود اکرم تدريس ميکند يعني درس کرامت ميدهد. کرامت غير از علم است، کرامت غير از عدل است؛ جمع علم و عدل به اضافه صفات برجسته ديگر، زمينه شکوفايي کرامت را به بار ميآورد. قرآن کريم فرشتهها را به کرامت وصف کرد: ﴿بِأَيْدِي سَفَرَةٍ ٭ كِرَامٍ بَرَرَةٍ﴾[2]و اولين درس خدا و آخرين درس خدا و بين اول و آخر درس خدا کرامت است: ﴿اقْرَأْ وَ رَبُّكَ الأكْرَمُ﴾. اين تعليق حکم به وصف مشعر به عليت است؛ يعني او درس کرامت ميدهد.

قرآن، کريم است و خوي فرشتگي به انسان ميدهد. ملکوت، کريم است، گرچه مُلک ممکن است کبير باشد. خداوند ما را به ملکوت دعوت کرده است؛ فرمود خليل خود را از ملکوت آگاه کردم و آگاه ميکنم: ﴿وَ كَذلِكَ نُري إِبْراهيمَ مَلَكُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‏﴾؛[3] او اهل رؤيت است چون من ارائه کردهام و شما اهل نظر هستيد چون من تنظير ميکنم و شما را دعوت به نظر ميکنم؛ نظريه بدهيد، نظريهپردازي کنيد تا به کرامت برسيد.  

درباره خليل حق فرمود: ﴿وَ كَذلِكَ نُري إِبْراهيمَ مَلَكُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‏﴾؛ اين ﴿نُري‏﴾ فعل مضارع است و مفيد تدريج فعل و آينده است؛ فرمود تدريجاً ملکوت را به خليل خود نشان ميدهيم، بعد به ما فرمود: ﴿أَ وَ لَمْ يَنْظُرُوا في‏ مَلَكُوتِ السَّماواتِ وَ الْأَرْض‏‏﴾؛[4] شما چرا درباره ملکوت عالم نظريه نميدهيد، نظريهپردازي نميکنيد. اين نظر بايد به آن رؤيت ختم بشود. در تعبيرات فارسي ما، اين نگاه به آن ديدن ختم ميشود. هر نگاهي به ديدن نميرسد هر نظري به رؤيت نميرسد؛ اما بکوشيد در مکتب خداي اکرم شرکت کنيد، کريمانه حوزه را اداره کنيد، کريمانه دانشگاه را اداره کنيد، کريمانه نظام را اداره کنيد، کريمانه مسئوليت نظام را بپذيريد. معناي کرامت در اولين درس ذات الهي روشن شد و کرامت را عقل درک ميکند.

از ابن السکيت نقل شده است که از وجود مبارک امام رضا(عليه افضل صلوات المصلين) سؤال کرد: «فما الحجة علي الخلق اليوم»؛ در اين روزگار، حجت خدا بر مردم چيست، «فقال عليه السلام العقل»[5]؛ عقل بهترين حجت است. عقل آن است که هم وهم را در درون عقال کند و هم خيال را در درون عقال کند، اگر عقل نظري است و هم شهوت را عقال کند و هم غضب را عقال کند، اگر عقل عملي است. هر دو نيرو را خدا به انسان داد، يک؛ هر دو در تدبير نفس انسانياند، دو؛ نفس اگر عاقل و بالغ و کامل باشد اين دو دبير را هدايت ميکند و راهنمايي ميکند، سه. دبير انديشه، عقل نظری است که با استدلال، فکر ميکند و وهم و خيال را کنترل ميکند و مدير انگيزه، عقل عملي است که «مَا عُبِدَ بِهِ الرَّحْمَان وَ اکْتُسِبَ بِهِ الْجنان».[6]

ابن السکّيت وقتي به امام رضا(صلوات الله و سلامه عليه) عرض ميکند حجت خدا بر مردم اين عصر چيست؟ فرمود «العقل».   وقتي در بخش پاياني سوره «نساء» نظر میکنيد ميبينيد از منظر قرآن، عقل چقدر حرمت دارد! البته عقل؛ نه اينکه کسي مجاز باشد وهم خود را عقل بداند، نه کسي مختار باشد خيال خود را عقل بداند! خيالزدهها در فرهنگ قرآن کريم، «مختال» خوانده میشوند؛ گرچه باب تفعّل در قرآن نيامده اما افتعالش آمده است که خدا ﴿لا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتالٍ فَخُورٍ﴾.[7] خيالزدگان، عاقل نيستند، وهمزدگان، عاقل نيستند؛ وهم و خيال، رهزناند. دبير انديشه، عقل نظري است که جز استدلال، چيزي را به رسميت نميشناسد و مدير انگيزه، عقل عملي است که چيزي جز عدل و صلح و کرامت را به رسميت نميشناسد. آنکه عقل نظر است، وهم و خيال را عقال ميکند و اينکه عقل عمل است، شهوت و غضب را عقال ميکند.  

در بخش پاياني سوره مبارکه «نساء» ميبينيد ذات اقدس الهي بعد از اينکه نام عدهاي از انبيا(عليهم السلام) را ميبرد بعد ميفرمايد ما انبيا فرستاديم ﴿لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَي اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ﴾؛[8] اين ﴿بَعد﴾ ظرف است، يک؛ ظرف مفهوم ندارد، دو؛ اگر در مقام تحديد باشد مفهوم دارد، سه؛ خدا ميفرمايد من انبيا را فرستادم تا عقل در برابر من احتجاج نکند و نگويد ما که از اسرار عالم بيخبر بوديم، زشت و زيبا را نميدانستيم، حلال و حرام را نميدانستيم، در قيامت هم به من اعتراض نکند که ما نميدانستيم که بعد از مرگ چنين صحنهاي هست، تو که از همه اينها باخبر بودي و خبير مطلق بودي چرا راهنما نفرستادي.

در بخش پاياني سوره «نساء» ميفرمايد من پيامبران را فرستادم تا عقل در برابر خدا احتجاج نکند: ﴿لِئَلاَّ يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَي اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ﴾؛ اين عقل است! مگر اين عقل در هر حوزهاي يا در هر دانشگاهي پيدا ميشود؟!

 فرمود من درس کرامت ميدهم و کوشش من اين است که شما را فرشته کنم.

                     تو فرشته شوي ار جهد کني از پي آنک                 برگ توتست که گشتست به تدريج اطلس[9]

ما بر روي کره زمين فرشی گرانبهاتر از ابريشم نداريم؛ اين همان برگ توت است که به مدرسه رفته است و کِرم ابريشم از آن ابريشم درست کرد. چرا حوزه نبالد و به دنبال عقل و نقل نرود؟! چرا دانشگاه نبالد و به دنبال عقل و نقل نرود؟!

 دهه کرامت دهه علم امام رضا است؛ استدلالهاي رضوي احتجاجهاي رضوي، براهين رضوي! وقتي حضرت برهان اقامه ميکند ميفرمايد: «أَحْسَبُكَ ضَاهَيْتَ الْيَهُودَ»؛[10] مبادا گرفتار افکار اسرائيلي و امثال اسرائيلي بشوي؛ به يکي از اهل بحثش فرمود: «أَحْسَبُكَ ضَاهَيْتَ الْيَهُودَ»؛ گويا تفکرات اسرائيلي در تو پيدا شده است. اين تمثيل است و نه تعيين؛ يعنی مبادا تفکر غربي مبادا تفکر مادي مبادا تفکرات ديگر به حرم امن قلب تو راه پيدا کند!

  امام رضا(صلوات الله و سلامه عليه) بعد از اقامه براهين بر توحيد فرمود: «وَ ابنِ عليه ما عَلِمتَ صواباً»[11]؛ اين مبنا باشد اصل باشد، سپس مجتهدانه آنچه با اين اصل هماهنگ است را از اين اصل استخراج کن، يک؛ در دامنه اين اصل قرار بده، دو؛ تا علم تو شکوفا بشود، سه؛ اين ميشود: «وَ يُثِيرُوا لَهُمْ دَفَائِنَ الْعُقُولِ».[12] آنچه مرحوم ابن بابويه در کتاب شريف توحيد از امام رضا(صلوات الله و سلامه عليه) نقل کرد، درس حوزوي شاگرداني است که عميق فکر ميکنند که چه اصل باشد چه فرع باشد، راه اجتهاد چگونه است، چگونه فرع را در دامن اصل بپرورانند، چگونه اصل را سايهافکن قرار بدهند تا بشوند باسواد.  

در بخشهاي ديگر هم فرمود ما اصولي را گفتيم: «عَلَيْنَا إِلْقَاءُ الْأُصُولِ وَ عَلَيْكُمُ التَّفْرِيع»[13]‏.

در جريان امامت، طبق نقل مرحوم کليني و مرحوم صدوق، امام رضا(صلوات الله و سلامه عليه) فرمود: «الْإِمَامُ وَاحِدُ دَهْرِهِ لَا يُدَانِيهِ أَحَد»[14]. اين است که بزرگان اهل حکمت مثل فارابی گفتند که معموره ارض يک امام ميخواهد[15]. اينکه درباره فارابي اين قدر با جلال و شکوه سخن گفته ميشود، اينها غالباً يا دائماً از وجود مبارک اهل بيت استفاده کردند.

امام ميفرمايد دنيا را يک امام اداره ميکند که انسان کامل است. جامعه بشري اگر نتواند بر اساس اصول انساني زندگي بکند يا جنگ جهاني اول و دوم است يا جنگهاي نيابتي سوره و يمن و ايران و امثال ذلک است. وقتي اين معموره ارض به خوبی اداره ميشود که امامي مانند امام رضا(صلوات الله و سلامه عليه) حکومت کند. فرمود «الْإِمَامُ وَاحِدُ دَهْرِهِ لَا يُدَانِيهِ أَحَد»؛ همتا ندارد. اين مَثل اعلی، خليفه خدايي است که يگانه است: ﴿لا شَريک لَهُ‏﴾[16]. حتی اگر دو امام معصوم هم در يک زمان باشند، يکي بايد آرام باشد و ديگري رهبري کند، چه اينکه حسن و حسين(صوات الله عليهما) اين طور بودند.

به هر تقدير کرامت يعني فرشتهخوي شدن که سخن از اختلاس و نجومي نباشد، سخن از ستم و تجاوز و تعدي نباشد، سخن از جاهليت اولي و ثانيه نباشد، سخن از ترک ادب نباشد؛ اين معناي کرامت است. اين بحثها و پيشنشستها _انشاءالله_ مقدمهاي است براي کنگره عظيم و بزرگي که براي وجود مبارک امام رضا(صلوات الله و سلامه عليه) برگزار خواهد شد.

از همه شما حقشناسي ميکنيم، از دبير محترم، از دستاندرکاران محترم و از هر دانشور و دانشمندي که با ايراد مقال يا ارائه مقالت، بر وزن علمي اين نشست افزوده و ميافزايد، سپاسگزاريم و اجر همه بزرگواران را از ذات اقدس الهي مسئلت ميکنيم! از خداوند سبحان مسئلت میکنيم ارواح شهدا را با شهداي کربلا محشور کند و پايان امور همه ما را به خير و سعادت ختم بفرمايد!

«غفر الله لنا و لکم و السلام علکم و رحمة الله و برکاته»

[1] . سوره علق، آيات1ـ4.

[2]. سوره عبس, آيات15 و 16.

[3]. سوره انعام، آيه75.

[4]. سوره اعراف، آيه185.

[5]. الکافی، ج1، ص 25.

[6]. الکافي، ج1، ص11.

[7]. سوره لقمان، آيه18؛ سوره حديد، آيه 23.

[8]. سوره نساء، آيه165.

[9] . ديوان سنايي، قصيده شماره 90.

[10]. التوحيد (شيخ صدوق)، ص444.

[11]. التوحيد (شيخ صدوق)، ص432.  

[12]. نهج البلاغه, خطبه1.

[13]. وسائل الشيعة، ج27، ص62.

[14]. الکافی، ج1، ص201؛ الامالی(شيخ صدوق)، ص677.

[15]. آراء اهل المدينة الفاضلة، ص122.

[16]. سوره انعام، آيه 163.

​​​​​​​