مرکز نشر اسراء ، ناشر اختصاصی آثار آیت الله جوادی آملی، در سال 1372 شمسی آغاز به کار نمود؛ تولید آثار مکتوب با کیفیت مطلوب و استاندارد، عرضه سریع، به موقع، با قیمت مناسب و پیشتیانی محصولات ، بستر سازی دسترسی آسان، سریع و کم هزینه مخاطبان داخل و خارج کشور به محصولات، حضور در نمایشگاه های بین المللی داخلی و خارجی از وظایف و ماموریت این مرکز می باشد.
به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء: حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در جلسه درس خارج فقه امروز خود با اشاره به فرا رسیدن ایام هفته وحدت اظهار داشتند: یک بیان نورانی در نهج البلاغه است که حضرت به یکی از آن افراد صدر اسلام می‌فرماید بدان در امت پیغمبر(ص) هیچ کس مثل من مردم را به وحدت دعوت نکرد و نمی‌کند: «وَ لَیسَ رَجُلٌ فَاعْلَمْ أَحْرَصَ النَّاسِ عَلَی جَمَاعَةِ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ (صلّی الله علیه و آله و سلّم) وَ أُلْفَتِهَا مِنِّی»،[1] برای اینکه من از مهم‌ترین حق خود گذشتم. آن هم حقی که حق شخصی نبود.
ایشان ادامه دادند: این روایت را مرحوم مجلسی(رضوان الله علیه) نقل کرده که فرمود: «مَا لِلَّهِ آیةٌ أَكْبَرُ مِنِّی»؛[2] خیلی این حرف بلند است! فرمود درست است سماوات و ارضین، انبیا، اولیا، بهشت، قیامت، دنیا، آخرت، همه آیات الهی‌اند؛ اما خدا از من بزرگ‌تر آیتی ندارد، از من بزرگ‌تر در عالم کسی نیست. این حدیث را همه محدثین قبول کردند، حضرت یک حرفی زد که غیر از او کسی نگفت و آن مسئله «سَلُونِی قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِی»[3] است. از هیچ پیغمبری، از هیچ امامی و از هیچ ولی‌ای ذکر نشده که این جور که به صراحت به میدان بیاید و بگوید از عرش تا فرش هر چه بخواهید من می‌دانم، این جمله را غیر از حضرت امیر(ع) کسی نگفت.
معظم له با تاکید بر حفظ وحدت میان مسلمین و پرهیز از اعمال اختلاف برانگیز اذعان داشتند: ما با داشتن این سرمایه‌ها، در ایام وحدت حرف‌هایی بزنیم که خدای ناکرده صف مسلمانها را از هم جدا بکنند مغبونیت است. حالا مسئله تولی و تبری آن بجای خود محفوظ است، اما آدم یک کاری کند که جامعه اسلامی را با وجود خطراتی همچون داعش ارباً اربا کند، این جفای به نظام است، این جفای به وحدت اسلامی است، لذا این همه اصرار کردند که باهم باشید، اختلاف نکنید و مواظب دشمن مشترک باشید از همین جهت است.
[1] . نهج البلاغة (للصبحي صالح)، نامه78.
[2]. مناقب آل أبي طالب عليهم السلام(لابن شهرآشوب)، ج3، 98.
[3]. نهج البلاغة(للصبحي صالح), خطبه189.
