به گزارش خبرنگار پايگاه اطلاع رسانی اسراء: حضرت آيت الله العظمی جوادی آملی در جلسه درس اخلاق پنجشنبه های خود که در نمازخانه بنياد بين المللی علوم وحيانی اسراء برگزار شد، به ادامه شرح جمله قصار 31 نهج البلاغه حضرت امير عليه السلام پرداختند.

آيت الله العظمی جوادی آملی بیان داشتند: حضرت امیر علیه السلام در این جمله قصار، بعد از معرفی ارکان چهارگانه ایمان و توضیح آنها، به این سوال پاسخ می دهند که «کفر» چیست؟  حضرت می فرماید: «َالْكُفْرُ عَلَى أَرْبَعِ دَعَائِمَ: عَلَى التَّعَمُّقِ، وَالتَّنَازُعِ، وَالزَّيْغِ، وَالشِّقَاقِ»؛ کفر نیز چهار پایه دارد، که اولین آنها «تعمق» است و نتیجه آن این است که چنین انسانی هرگز به راه حق باز نمى گردد؛ «فَمَنْ تَعَمَّقَ لَمْ يُنِبْ إِلَى الْحَقِّ».

ایشان ادامه دادند: انسان در محدوده معرفت دینی تا آنجا که محدوده «امکان» است هم راه دارد و هم وظیفه دارد که وارد شود اما در خصوص ذات خداوند که حقیقت نامتناهی بسیطِ محض است حق تعمق ندارد، آنجا منطقه ممنوعه است، ما مکلف به برهان هستیم و نه عرفان! مشاهده ذات الهی مقدور هیچ کس نیست و تعمق ممکن است معاذالله به الحاد منتهی شود.

معظم له اظهار داشتند: حضرت ادامه می دهند که رکن دوم کفر، «نزاع و ستيز جویی» است، کسی که بر اثر جهل، بسيار به نزاع و ستيز برخيزد، نابينايى او نسبت به حق پايدار خواهد ماند؛ «وَمَنْ كَثُرَ نِزَاعُهُ بِالْجَهْلِ دَامَ عَمَاهُ عَنِ الْحَقِّ» چنین شخصی دیگر قدرت تشخیص راه حق را از باطل ندارد.

آيت الله العظمی جوادی آملی به توضیح سومین رکن کفر از منظر حضرت امیر علیه السلام پرداختند و اذعان داشتند: حضرت رکن سوم کفر را «گمراهی از راه حق» بیان می کنند؛ كسى كه از راه حق منحرف شود و به دنبال هوس ها برود خوبى در نظرش بدى و بدى در نظرش خوبى جلوه مى كند و گرفتار مستى این گمراهى مى شود؛ «وَمَنْ زَاغَ سَاءَتْ عِنْدَهُ الْحَسَنَةُ، وَحَسُنَتْ عِنْدَهُ السَّيِّئَةُ، وَسَكِرَ سُكْرَ الضَّلاَلَةِ».

ایشان ادامه دادند: حضرت در بیان رکن چهارم از کفر به «عناد و لجاج» اشاره می کند و می فرماید «وَمَنْ شَاقَّ وَعُرَتْ عَلَيْهِ طُرُقُهُ، وَأَعْضَلَ عَلَيْهِ أَمْرُهُ، وَضَاقَ عَلَيْهِ مَخْرَجُهُ»؛ آن كس كه به عناد و لجاج بپردازد راه رسيدن به حق براى او ناهموار مى گردد و كارها بر او سخت و پيچيده مى شود و در تنگنايى كه خارج شدن از آن مشكل است گرفتار خواهد شد.

معظم له در فراز دیگری از سخنان خود بیان داشتند: انسان در دنیا با اجتماع زندگی می کند و مشکلات خود را به کمک دیگران رفع می نماید اما در آخرت، گرچه زندگی جمعی هست اما زندگی اجتماعی نیست؛ یعنی هر کس در کنار سفره خود نشسته و مشکل خود را باید خود برطرف کند لذا هر کس بخواهد در آن دنیا راحت باشد باید سفره و مادبه خود را به همراه داشته باشد و توشه و زاد انسان بعد از مرگ چیزی جز تقوا نیست.

آيت الله العظمی جوادی آملی ابراز داشتند: راحله انسان در قیامت که می تواند با آن سریعتر طی مسیر می کند «محبت» است؛ تمام ما محب خدا هستیم چرا که همه هستی ما از خداست، اما تمام تلاش و کوشش ائمه علیهم السلام این است که ما از مرحله محب بودن به مرحله محبوب بودن برسیم!

ایشان تاکید داشتند: اگر کسی بخواهد از مرحله محب بودن به مرحله محبوب بودن برسد باید از «حبیب الله» پیروی کند لذا خداوند در قرآن به پیامبر(ص) فرمود از طرف من به مردم بگو از پیامبر من اطاعت کنید و در مدار محبت او حرکت نمایید.

معظم له با اشاره به فرا رسیدن ایام پایانی ماه مبارک شعبان و حلول ماه مبارک رمضان خاطرنشان کردند: ماه مبارک رمضان، اول سال عرفاست، پیامبر(ص) در آخرین جمعه ماه شعبان خطبه ای خواندند و بیان داشتند این ضیافت الهی یک ضیافت همگانی است و همه دعوتند، همانطور که در ایام حج، حاجیان در مکه ضیوف الرحمان هستند روزه داران در ماه مبارک رمضان ضیوف الرحمانند.

ایشان ادامه دادند: حضرت رسول در این خطبه فرمود گناه یک بار سنگینی است که این بار را جز صاحب بار، کسی حمل نمی کند؛ باربری در قیامت نیست! هر کس باید بار خود را خود بر دوش بکشد، فرمود پشتتان از سنگینی بار گناه خم شده است، در این ماه این بار گناه را سبک کنید.

آيت الله العظمی جوادی آملی با بیان این مطلب که «گناهکاران بدهکاران خدا هستند» بیان داشتند: در این نوع بدهکاری خود انسان را به عنوان رهن گرو می گیرند، اینکه برخی می گویند هر چه تلاش می کنیم نمی توانیم گناه نکنیم! بخاطر همین است که در بند و رهن هستند، لذا حضرت فرمود ماه رمضان ماهی است که می توانید فک رهن کنید و خود را آزاد سازید، ماه رمضان ماه رها شدن از بند هاست، این تنها یک اراده می خواهد که حقیقتا انسان به سمت خدا حرکت کند و مهمان واقعی او شود و با همه وجود بگوید «استغفرالله ربي واتوب اليه‎» که امیدواریم همه علاقمندان به قرآن و عترت مهمان حقیقی این ضیافت الهی باشند.