به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء: حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی درباره ماه پربركت رجب، اظهار داشتند: ماه پربركت رجب، ماه ولايت است كه طليعه ماه رسالت است و اين هر دو طليعه شهرالله است ماه مبارك رمضان به عنوان شهرالله ناميده شد كه وجود مبارك پيغمبر(ص) در آن خطبه معروف فرمود: «قَدْ أَقْبَلَ إِلَيْكُمْ شَهْرُ اللَّه‏» و رسالت، طليعه ورود به باب توحيد است و ولايت، طليعه ورود به باب رسالت است، اگر وجود مبارك حضرت فرمود: «أَنَا مَدِينَةُ الْعِلْمِ وَ عَلِيٌّ بَابُهَا» ماهي كه متعلق به وجود مبارك حضرت امير است، اين طليعه ورود به ماه رسالت است. بزرگاني بودند كه اين سه ماه را پشت سر هم روزه مي‌گرفتند. اين دعاي نوراني «يا مَنْ أَرْجُوهُ لِكُلِّ خَيْرٍ» اختصاصي به بعد از نماز ندارد در بسياري از فرصت‌هاي شب و روز اين ماه مي‌توان اين دعا را خواند.

معظم له با اشاره به دعای ماه رجب، ادامه دادند: دعاها گرچه به صورت جمله خبريه است اما به داعي انشا القا شده اينها خبر نيستند در قرآن فرمود كساني كه از عذاب الهي در امان‌اند اينها بدبخت‌اند، اينجا كه مي‌فرمايد: «وَ آمَنُ سَخَطَهُ» جمله انشايي است؛ يعني خدايا مرا از سَخَط و عذاب و غضب خودت نجات بده! «يا مَنْ أَرْجُوهُ لِكُلِّ خَيْرٍ وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ كُلِّ شَر»؛ خدايا حوادث تلخي كه پيش مي‌آيد، مرا در آن حوادث تلخ حفظ كن! غرض اين است كه اين دعا اختصاصي به تعقيبات نماز ندارد، در كلّ اين ماه، در فرصت‌هاي مناسب و هر وقت که براي انسان حالي پيدا شد، اين دعا را زمزمه كند.

حضرت آيت الله العظمي جوادي آملي با اشاره به روايت نوراني از امام محمد باقر(ع) به ضرورت پيروي از آن ذوات مقدس اشاره كردند و بیان داشتند: وجود مبارك امام باقر(ع) در يك مجلسی سخنراني‌ می کردند،  يكي از مستمعين كه پاي سخنان حضرت نشسته بود گفت عجب درّ و جواهري ما امروز از شما استفاده كرديم، فرمود حيف نيست كه اين سخنان را به طلا تشبيه مي‌كني؟! طلا يك سنگ زردي است چون كمياب است معيار تبادل قرار گرفته وگرنه ارزش كه ندارد با سنگ‌هاي ديگر فرقي ندارد بعضي از سنگ‌هاي معدني ممكن است از آن سخت‌تر هم باشد فرمود حيفت نيامد كه اين حرف‌ها را به طلا تشبيه كردي. بعد هم فرمود آزمون ما با اين مردم بسيار دشوار است براي اينكه ما اينها را دعوت كنيم نمي‌آيند رها كه كنيم راه غير از اين نيست ما نمي‌توانيم بگوييم بگذار بيفتد و ببيند جزاي خويش اين حرفِ ما نيست خب چرا كيفر كار خودش را ببيند. اين است كه ما خيلي برايمان سخت و دشوار است ما نمي‌توانيم بگوييم ما به وظيفه‌مان عمل كرديم و تمام شد رفت ما غصه مي‌خوريم. بسياري از حالات خود وجود مبارك پيغمبر، اميرالمؤمنين(ع) به حال ما غصّه مي‌خوردند الآن هم وجود مبارك حضرت به حال ما غصه مي‌خورد آدم يك فرزندي داشته باشد بيراهه برود كه نمي‌تواند بگويد بگذار تا بيفتد و بيند جزاي خويش!

ايشان خاطرنشان کردند: پيامبر(ص) فرمود شما فرزندان ماييد «أَنَا وَ عَليٌّ أَبَوَا هَذَهِ الاُمَّة» ما وقتي تشيّع را قبول كرديم اينها را به امامت قبول كرديم به عصمت قبول كرديم شديم فرزند اينها اگر فرمود: «أَنَا وَ عَليٌّ أَبَوَا هَذَهِ الاُمَّة» ما هم اينها را به عنوان امامت قبول كرديم خب ما فرزندان آنهاييم اگر بيراهه برويم حضرت فرمود براي ما خيلي غصه است. هيچ پدري حاضر نيست كه بگويد «بگذار تا بيفتد و بيند جزاي خويش» اين نيست. هيچ پدري هيچ مادري حاضر نيست الآن وجود مبارك حضرت هم همين‌طور است براي ما اگر خداي ناكرده بيراهه برويم غصه مي‌خورند رنج مي‌برند كه چرا ما به اين صورتيم ما مي‌توانيم طرزي زندگي كنيم كه مورد رضاي اينها باشد ما اين جاهليتمان را به عقلانيت تبديل كنيم اين راه دارد.

منبع: آرشیو جلسات درس اخلاق (10/1/1396)