پایگاه اطلاع رسانی اسراء- سرویس دین و اندیشه: آیت الله العظمی جوادی آملی می فرمایند: روز سيزده از آن جهت كه روز طبيعت است در صورتي كه همگان رعايت شئون اسلامي بكنند رعايت حجاب و عفت بكنند، با طبيعت تماس و برخوردی داشته باشند، محيط زيست را آلوده نكنند درخت را فضا را چمن را آلوده نكنند يك كار خوبي است، اما مبادا كسي به خرافه اينكه يك روزي است ما برويم بيرون از نحس درآئيم اينچنين نيست. اگر كسي تبهكار بود نحس با خود اوست ﴿قَالُوا طَائِرُكُمْ مَعَكُمْ﴾، سعد انسان هم به بركت الهي با خود انسان است.
روز سيزدهم, روز طبيعت نامگذاري شده است که يك تفسير خوبي مي‌تواند داشته باشد؛ چرا که برخي‌ها زندگي‌شان روي زمين است و زير اين آسماني است كه راه شيري دارد، شمس و قمری دارد و مانند آن، بر روي زمينی که دارای آب و هواست زندگي مي‌كند. اين زندگي و اين نظم طبيعي‌ آنها در سايهٴ يك نظم فراطبيعي است كه خدا اينها را آفريد، اين يك زندگي است! و برخي‌ها هم در دنيا دارند زندگي مي‌كنند نه در روي زمين و نه زير آسمان! اينها كه در دنيا دارند زندگي مي‌كنند; يعني در پوچي و در وهم و در خيال که با دست خالي هم مي‌ميرند.
دنيا به معناي زمين نيست، چون زمين مخلوق خدا و آيت الهي است و به معناي آسمان نيست، به معناي آب و هوا و به معناي دريا و صحرا نيست. اين همه مذمّتي كه در قرآن راجع به دنيا و در روايات هم راجع به دنيا شده است، دنيا به معناي زمين نيست. عدّه‌اي که روي زمين زندگي مي‌كنند، مؤمن‌ هستند و يك عدّه هم در دنيا زندگي مي‌كنند يعني در محدوده خودشان.

------------------------------------------------------------

منبع:بیانات حضرت علامه جوادی آملی در جلسه درس اخلاق و خطبه نماز جمعه سال78