مرکز نشر اسراء ، ناشر اختصاصی آثار آیت الله جوادی آملی، در سال 1372 شمسی آغاز به کار نمود؛ تولید آثار مکتوب با کیفیت مطلوب و استاندارد، عرضه سریع، به موقع، با قیمت مناسب و پیشتیانی محصولات ، بستر سازی دسترسی آسان، سریع و کم هزینه مخاطبان داخل و خارج کشور به محصولات، حضور در نمایشگاه های بین المللی داخلی و خارجی از وظایف و ماموریت این مرکز می باشد.
أعوذ بالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی جَمِیعِ الْأَنْبِیَاءِ وَ الْمُرْسَلِین وَ الْأَئِمَّةِ الْهُدَاةِ الْمَهْدِیِّین سِیَّمَا خَاتَمُ الْأَنْبِیَاءِ وَ خَاتَمُ الْأَوْصِیَاء عَلَیْهِما آلَافُ التَّحِیَّةِ وَ الثَّنَاء بِهِمْ نَتَوَلَّی وَ مِنْ أَعْدَائِهِم نَتَبَرَّءُ إِلَی اللَّه».
سالگرد شش بهمن آمل را که افتخارآفرین است به همه شما بزرگواران، نخبگان، فرهیختگان و خانوادههای معزّز و معظّم شهدا عموماً و شهدای شش بهمن آمل خصوصاً، تهنیت و تسلیت عرض میکنیم. از ذات أقدس الهی حشر آن شهدا عموماً و حشر شهدای شش بهمن با انبیا و اولیای الهی و صبر جمیل و أجر جزیل بازماندگان و خانوادههای معظّم شهدا خصوصاً را از ذات أقدس الهی مسئلت میکنیم!
رسالت آنها این بود که به بارگاهی برسند که درباره آنها وجود مبارک پیامبر از طرف ذات أقدس الهی این پیام را آورد که ﴿الَّذینَ جاهَدُوا فینا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنا﴾؛[1] کسانی که در راه حفظ دین و حفظ وطن اسلامی و حفظ امنیت جامعه مسلمانها کوشش کردند و مرز شهادت رسیدند، خدای سبحان راههای ویژه را به آنها عنایت خواهد کرد و این بزرگواران همواره زندهاند و شهید هرگز نمرد و نمیمیرد و الآن هم زندهاند و تقریباً در آستانه چهلمین سال شهادت آنها هستیم زندهاند و با خبر هستند و از ما مستحضرند و به ما پیام میدهند که راهیان راه ما باشید. خدا به اینها راه ویژه نشان داد و پیام آنها این است که راهی راه ما باشید. شهدا به کسانی که راهیان راه آنها هستند ولی هنوز نرسیدند به آنها بشارت میدهند، استبشار میکنند، از خدای سبحان مژده میطلبند که آنها را راهی راه آنها بکنند، چون این ﴿بِالَّذِینَ لَمْ یَلْحَقُوا بِهِم﴾،[2] به اصطلاح اهل معنا این عدم ملکه است یعنی کسانی که راهی راه شهدا هستند ولی هنوز نرسیدند.
عمده آن است که بعضیها معدن الهی در درون آنها هست، بعضیها آن معادن را شکوفا میکنند و به صورت موزهخانه ذخیرهای قرار میدهند. مردم دو قسم هستند: بعضیها آن معادن اصلی را شکوفا میکنند «النَّاسُ مَعَادِنُ کَمَعَادِنِ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّة»[3] وقتی معدن شکوفا شد به صورت عتیقه در میآید و صحنه دل به منزله موزه خواهد شد، برخیها آن توفیق را ندارند و معادن دل آنها همچنان دستنخورده است، رهبران الهی، عالمان دین که شاگردان انبیا و ائمه(علیهم السلام) هستند میکوشند که این دفینهها را آشکار کنند. شما بزرگواران و همه ما موظف هستیم که این دفینههای درونی را به برکت شهادت شهدا آشکار کنیم و آنچه در بیان نورانی امیرالمؤمنین(سلام الله علیه) در خطبه اول نهج‌البلاغه آمده است این است که رهبران الهی، انبیا(علیهم السلام) «یُثِیرُوا لَهُمْ دَفَائِنَ الْعُقُول».
نتیجه اینکه همه ما؛ هم آن دفائن عقول را، آن معادن را در دل داریم و هم وظیفه داریم که آنها را به صورت یک موزه عتیقه در بیاوریم و آن حفظ قرآن و عترت است، از یک سو؛ حفظ رهبران الهی است، از سوی دیگر؛ حفظ امنیت و امانت جامعه است، از سوی سوم؛ حفظ استقلال مملکت است، از سوی چهارم؛ و حفظ همه کیان اسلامی است از راه اقتصاد و غیر اقتصاد، راه پنجم و ششم؛ این وظیفه ماست. آن کس که خود به مقصد رسید، یک؛ و مواظب است که چه کسی در بین راه است و چه کسی در بین راه نیست، دو؛ و از دو نظر کمک میکند آنچه خود دارد به اذن خدا کمک میکند، آنچه ندارد از خدای سبحان مسئلت میکند، این ﴿یَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یَلْحَقُوا بِهِم﴾ یعنی مرتّب شهدا از خدا مژده میخواهند که راهیان راه ما را کامیاب بدار! اینطور نیست که ما فقط به یاد شهدا باشیم، ما به یاد شهدا باشیم وظیفه ماست، چون در کنار سفره آنها نشستهایم، از سفره آنها برکت میگیریم؛ اما آنها بزرگواری دارند، کرامت دارند، وظیفه ندارند، آنها مرتّب به یاد ما هستند که ما در بین راه نمانیم. ممکن است کسی در دوران زندگی که در عالم طبیعت زنده بود به این مقام نرسیده باشد اما با شهادت به این مقام میرسد که هرگز اهل ملت خود را فراموش نمیکند، راهیان راه خود را فراموش نمیکند. خانوادههای معزّز و معظّم شهدا بدانند بیش از آن مقدار که ما به شهدا هستیم، آنها به فکر ما هستند. ما به یاد شهدا هستیم مثلاً عرض ارادت میکنیم، طلب مغفرت میکنیم، خیری انجام میدهیم، آیات قرآنی میخوانیم، ثواب این نثار آنها که کار جزیی ماست؛ اما آنها کار برتری انجام میدهند، از خدای سبحان میخواهند که ما در بین راه نمانیم.
من مجدداً مقدم شما را گرامی میدارم و از ذات أقدس الهی مسئلت میکنم که همه شما را در سایه عزت خود عزیز، در سایه استقلال خود مستقل، در سایه فضایل نامحدود خود به فضل و فضیلت نائل کند و نظام ما، رهبر ما، دولت و ملت و مملکت ما، همه نیروهای رزمی ما را در سایه قرآن و عترت حفظ بکند، خطر بیگانهها را به خود آنها برگرداند و این کشور ولیّ عصر را تا ظهور آن حضرت از هر گزندی محافظت بفرماید و خانوادههای معزّز و معظّم شهدا عموماً و شهدای شش بهمن خصوصاً کامیاب باشند که این پرچم را به دست صاحب اصلی خود برساند!
«غفر الله لنا و لکم و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته»
