1. قمه و زنجیر چاقویی زدن و تیغ كشیدن در مجالس عزای اهلبیت(علیهم السّلام) چه حكمی دارد؟
چیزی كه در شرایط كنونی، مایه وهن اسلام است، مانند قمه زدن و ...، جایز نیست. چیزی كه مایه تعظیم شعایر است یا سبب هتك نیست، مانند زنجیر زدن، جایز است.
١/١٢/٨٠
2. گفتن ذكرهایی مثل خدای من حسین است، من علیاللّهیم و لا إله إلاّ فاطمه چه حكمی دارد؟
باید ترك شود.
١/١٢/٨٠
3. در مراسم عزای سید الشهداء(علیه السّلام) لطمه زدن به صورت به دور از ریا و تظاهر، چه حكمی دارد؟
صرف نظر از حكم لطمهزدن به صورت در مصیبت، انجام چنین كاری اگر موجب ضرر قابل اعتنا نباشد، اشكال ندارد.
١٢/٤/٨١
4. هروله كردن (حالتی بین راهرفتن و دویدن) همراه با سینهزنی در مراسم عزاداری، چه حكمی دارد؟
هروله ذاتاً اشكال ندارد، ولی اگر موجب وهن عزاداری شود، اشكال دارد.
١٢/٤/٨١
5. سینه زدن با بدن برهنه، به دور از چشم نامحرم چه حكمی دارد؟
در صورتی كه مصون از نگاه نامحرمانه ـ نه خصوص نامحرم ـ باشد، اشكال ندارد.
١٢/٤/٨١
6. در برخی مجالس كه برای بزرگداشت اهلبیت(علیهم السّلام) برپا میشود، مسایلی به چشم میخورد؛ از جمله:
1. تصریح به الفاظی كه دلالت بر الوهیت اهلبیت(علیهم السّلام) دارد؛ مانند لا إله إلاّ علی و ... .
2. خواندن اشعار و بیان مطالبی كه مقام خداوند را در برابر اهلبیت(علیهم السّلام) پایین میآورد؛ مانند خدا عكس علی را ماچ میكرد.
3. انجام بعضی كارها در منظر مردم، برای اظهار ذلّت در برابر اهلبیت(علیهم السّلام) ؛ مانند آویختن زنجیر به گردن و درآوردن صدای حیوانات.
٤. نسبت دادن برخی امور به اهلبیت(علیهم السّلام) كه به ظاهر با عصمت آنان منافات دارد.
برخی افراد در توجیه این اعمال كه در آن شائبه حرمت وجود دارد، میگویند: دستگاه امام حسین(علیه السّلام) از محدوده فقه خارج است. لطفاً با بیان نظر شریفتان، راهگشای ما برای دستیابی به بینشی به دور از اشتباه و بهرهمندی صحیح از مجالس اهلبیت(علیهم السّلام) باشید.
1. اهلبیت عصمت و طهارت(علیهم السّلام) همتای قرآن كریم، معصوم و حجّت الهیاند.
2. تعظیم شعایر اهلبیت(علیهم السّلام) مورد ترغیب اكید شارع مقدس است.
3. در تمام مراسم، لازم است از غلو پرهیز شود.
4. لازم است در همه مراسم، از گفتار یا رفتاری كه موجب هتك مقام شامخ امامت و وهن خاندان عصمت یا اهانت به اصل عزاداری است، احتراز شود.
5. نهضت سید الشهداء(علیه السّلام) برای احیای حق و اماته باطل بود؛ كاری كه حق نباشد، انجام دادن آن مخالف هدف قیام حسینی(ارواحنا فداه) است.
٢٢/١/٨١
7. جمعی از جاننثاران و شیعیان و محبّان اهلبیت عصمت و طهارت همه ساله در ایام ماه محرّم و صفر از سالیان دراز تاكنون مشغول به اقامه عزاداری سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(علیه السلام) و دیگر ائمه معصومین(علیهم السلام) در نقش تعزیه و شبیهخوانی در شهر مذهبی سیدان فارس كه سرای سادات و دارالمؤمنین است و دیگر قُرای فارس و خودِ شهر شیراز بوده و هستیم و طریقهاش آن است كه مرد لباس مخصوص زنانه نمیپوشد و پیراهن سیاه عربی پوشیده و با پارچه سیاه تا روی بینی را میپوشانند و اطفال هم لباس عربی پوشیده به زبان حال میخوانند و اجتماع مرد و زن مخلوط به هم نمیباشد و آواز غنا در كار نیست و ساز و شیپور و طبل كه مخصوص عزاداری است، به صورت مارش عزا مینوازند و چون اشعار تعزیه ما را شاعر گرانقدر مرحوم آقای میرزا علیجان كاویانیراد متخلّص به سُكوتی كه از اساتید تعزیه در ایران بودهاند از نصّ احادیث معتبره شیعه روایات را به شعر درآوردهاند، نسخهها در بین نسخههای سراسر ایران بینظیر میباشد و ایشان از اهل داراب كلاه ساری بودهاند كه مقدّرات و برپایی عزای امام حسین كه در سراسر ایران مسافرت مینمودهاند، جهت اجرای مراسم تعزیه ایشان را به فارس کشانیده و در آنجا ساکن و مدفون شده اند و حدود سیصد مجلس تعزیه از ایشان به یادگار مانده كه قابل تحسین است و حتیالامكان در مجالس ما اشعار دروغ خوانده نمیشود و مجالس با شكوه خاص برگزار میگردد و به كثرتی شور و گریه برپا میشود كه قابل توجّه است. آیا رفتن در همچو مجالس و گرفتن اجرت و اقامة آن در فتوای حضرتعالی چه صورت دارد؟ آنچه را كه در احكام دین مُبین اسلام از فتوای آن وجودِ معدنِ مَجد و شرف است به دست خطّ شریف مرقوم و مُزین فرمایید.
1. در صورت حفظ همه شرایط مرقوم در استفتا اقامه، شركت و تهیه مقدّمات جایز بلكه راجح است.
2. چون هدف نهضت سیدالشهداء(علیه السلام) استنقاذ بندگان خدا از جهالت و ضلالت بود، نباید طرزی رفتار كرد كه تعزیت به جای تعلیم و تربیت و تزكیه نفوس قرار گیرد.
22/1/87