مرکز الإسراء للنشر هو الناشر الاختصاصيّ لتألیفات سماحة آیة الله الشیخ عبدالله الجواديّ الآمليّ (دام ظلّه) فبدأ المرکز هذا عمله في سنة 1372 الشمسیة؛ فمن أعمال هذا المرکز القیام بإنتاج التألیفات مکتوباً بکیفیة مطلوبة وأساسیّة، مع عرض سریع، وفي الوقت المحدّد، وبسعر مناسب، ودعم للإصدارات، وتهیئة إمکان الوصول السریع وبأسعار قلیلة للمخاطبین في داخل البلد وخارجه بالنسبة إلی الإصدارات، وأیضاً المشارکة في المعارض الدولیة الخارجیة والداخلیة.
استاد برجسته اخلاق حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در بیان اهمیت مناجات شعبانیه و معارف بلند آن فرمودند:
این چنین مناجاتی در بین ادعیه و مناجات بسیار کم است چون افرادی که این راه را طی کنند بسیار کم اند. مردم یا بیراهه می‌روند یا اگر به راه بروند همان راه زهد و اخلاق و عبادات و اینها است. اکثر ادعیه، مناجات، زیارات و دستورات اخلاقی برای توده مردم است که از راه علم عامل بشوند یعنی یک سلسله مطالبی را بفهمند بعد عمل کنند اما راه جذبه برای خواص است.
معظم له در عظمت و معارف بلند مناجات شعبانيه نیز بیان داشتند:
تقریبا در تمام ادعیه‌ای که در طول سال مطرح است دعایی مانند مناجات شعبانیه کم دیده می‌شود تا در آن به خداوند عرض کنیم خدایا توفیق بده که من به طرف تو سیر کنم، اول منادات داشته باشم، وقتی نزدیک شدم چون جای ندا نیست با تو مناجات کنم و از منادات به مناجات منتقل شوم و وقتی خیلی نزدیک شدم باید ساکت باشم تا شما از آن طرف حرف بزنید.
آیت الله العظمی جوادی آملی با توصیه موکد بر قرائت مناجات شعبانیه، خاطر نشان کردند:
آن مناجات شعبانيه يادمان نرود، اين چه كتابي است! تنها يك صفحه مناجات نيست، تنها دفترچه نيست، تنها رساله نيست، اين چه كتابي است! ما را در پنج بخش همين مناجات عادت مي‌دهد مي‌گويد حالا كه مسافري حركت كن، چون اول تازه به راه افتادي و دوري، منادات داشته باش، ندا داشته باش، يارب! يارب! يارب! بگو تا منطقهٴ منادات تمام بشود، آن‌گاه وارد قلمرو مناجات مي‌شوي نجوا مي‌كني ديگر نمي‌گويي يارب، وقتي به حضور رسيدي و نزديك شدي ديگر فرياد نمي‌زني؛ اين منطقهٴ مناجات است، وقتي وارد شدي نه جاي منادات است و نه جاي مناجات، بلكه حيرت است و چون آنجا جاي ماندن نيست دستور مي‌دهند كه برگرد، آن وقت مقطع سوم و چهارم شروع مي‌شود. همين كه انسان برمي‌گردد مناجات هست اما از آن طرف خدا با آدم مناجات مي‌كند نه انسان با خدا [و] وقتي فاصله زياد شد و آدم از منطقهٴ مناجات خدا بيرون آمد، وارد منطقه منادات الهي مي‌شود خدا ندا مي‌دهد؛ اين ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا﴾ اينها منادات خداست. اين مناجات يك صفحه و خرده‌اي واقعاً آدم را متحيّر مي‌كند، هر وقت انسان دست به قلم مي‌كند مي‌بيند عاجز است نظير اين كتاب‌هاي عادي نيست. انسان به جايي مي‌رسد كه خدا با آدم مناجات مي‌كند يعني چه؟ بعد از مناجات هم مي‌شود «حيرت» و او با ما مناجات مي‌كند؛ مرا به خودت نزديك بكن، مرا با خودت ببر، «واجعلني ممن ناديته» آن وقت «فصعق لجلالك»؛ كار موساي كليم را به ما آموختند.
مناجات شعبانیه، مناجات کبیر در میان مناجاتهاست، چرا که معارف بلندی که در آن است در کمتر مناجاتی یافت می شود، در این مناجات آمده است که ما در محضر الهی هم نیاز داریم و هم ناز داریم؛ مانند این کلام که از ائمه آموختیم و به خداوند می گوییم اگر از ما بپرسی چرا گناه کردی ما هم می گوییم تو چرا نبخشیدی؟
-------------------------------------
حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی، درس تفسیر سورۀ زمر
نشست مبلغان نخبه و برتر دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، سال95
