مرکز الإسراء للنشر هو الناشر الاختصاصيّ لتألیفات سماحة آیة الله الشیخ عبدالله الجواديّ الآمليّ (دام ظلّه) فبدأ المرکز هذا عمله في سنة 1372 الشمسیة؛ فمن أعمال هذا المرکز القیام بإنتاج التألیفات مکتوباً بکیفیة مطلوبة وأساسیّة، مع عرض سریع، وفي الوقت المحدّد، وبسعر مناسب، ودعم للإصدارات، وتهیئة إمکان الوصول السریع وبأسعار قلیلة للمخاطبین في داخل البلد وخارجه بالنسبة إلی الإصدارات، وأیضاً المشارکة في المعارض الدولیة الخارجیة والداخلیة.
به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء: جلسه درس اخلاق هفتگی حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی پنجشنبه این هفته در روستای احمد آباد شهرستان دماوند برگزار شد.
آیت الله العظمی جوادی آملی در این جلسه اظهار داشتند: این توفیق را ائمه(علیهم السلام) به ما آموزش دادند و به ما گفتند برای بیرون آمدن از تنهایی با خدا حرف بزنید و نماز بخوانید، و چون «الصَّلَاةُ خَیرُ مَوْضُوعٍ» است: «فَمَنْ شَاءَ أَقَلَّ وَ مَنْ شَاءَ أَكْثَر»، از سوی دیگر هر وقت خواستید مخاطب خدا باشید و حرف خوبی بشنوید قرآن بخوانید.
معظم له ادامه دادند: یکی از مسائل مهمی که در قیامت مطرح است این است که بعضی‌ها با چهره شفاف و روشن می‌آیند و بعضی‌ها با چهره سیاه و تاریک. وقتی گفته می‌شود چهره، منظور صورت نیست؛ گاهی از تمام هویت انسان به صورت یاد می‌کنند، می‌گویند: «وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ ٭ إِلی رَبِّها ناظِرَةٌ»
ایشان با اشاره به حدیثی از رسول گرامی اسلام، تصریح داشتند: امام صادق(سلام الله علیه) از وجود مبارک پیامبر(علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) نقل کرد، که حضرت فرمود: «نَضَّرَ اللَّهُ عَبْداً سَمِعَ مَقَالَتِی فَوَعَاهَا وَ بَلَّغَهَا مَنْ لَمْ یبْلُغْهُ»؛ هر کسی این سه عنصر محوری را حفظ کند، إن‌شاءالله در قیامت با تمام وجود بشاش، شاداب و خوشحال محشور می‌شود؛ آن مخاطب بفهم که قدر حرف را می‌داند، در ضابطه فکرش تحلیل می‌کند، عمل می‌کند و به جامعه منتقل می‌کند. فرمود یک چنین مخاطبی در قیامت بشاش وارد می شود، این دعای پیغمبر است، و دعای پیغمبر هم قطعا مستجاب است.
آیت الله العظمی جوادی آملی در بخش دیگری از سخنان خود به خطر «شرک» اشاره کردند و بیان داشتند: در بخش پایانی سوره مبارکه «یوسف» دارد: «وَ مَا یؤْمِنُ أَكْثَرُهُم بِاللَّهِ إِلّا وَ هُم مُشْرِكُون»؛ تنها غده بدخیم ما شرک است. فرمود خیلی‌ها مشرک‌اند منتها نمی‌دانند، اینکه هر کار خیری که می‌کنند دلشان می‌خواهد نامشان برده شود، یا نام ایشان اول باشد همین است. از امام(علیه السلام) سؤال کردند که چگونه اکثر مؤمنین مشرک‌اند؟ فرمود همین که می‌گویند: اول خدا دوم فلان! مگر خدای یک اولی است که دومی داشته باشد؟ اینکه شخص می گوید اگر فلان کس نبود من تلف می‌شدم! یا اگر فلان کس نبود مشکل من حل نمی‌شد! مصداق شرک است، عرض کرد پس چه بگوییم؟ حضرت فرمود خدا را شکر که از فلان راه مشکل ما را حل کرد. چرا که همه مجاری قدرت او هستند. هر کسی در هر نشأه‌ای کاری انجام می‌دهد، به اذن خداست.
ایشان در فراز پایانی سخنان خود به وجود برخی معضلات اقتصادی در جامعه اشاره کردند و اظهار داشتند: خدای سبحان دو نعمت مهم در کنار کعبه قرار داد: «فَلْیعْبُدُوا رَبَّ هذَا الْبَیتِ ٭ الَّذِی أَطْعَمَهُم مِن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِنْ خَوْفٍ»، فرمود خدا را شکر که اقتصاد مردم را تأمین کرد، یک؛ امنیت مردم را تأمین کرد، دو. آنکه به اقتصاد آسیب می‌رساند، اجناس را گران می‌کند، آنها را تحریم می‌کند و اینگونه جامعه را می‌لرزاند و امنیت و امانت جامعه را بهم می‌زند، برخلاف قرآن عمل می‌کند.
