مرکز الإسراء للنشر هو الناشر الاختصاصيّ لتألیفات سماحة آیة الله الشیخ عبدالله الجواديّ الآمليّ (دام ظلّه) فبدأ المرکز هذا عمله في سنة 1372 الشمسیة؛ فمن أعمال هذا المرکز القیام بإنتاج التألیفات مکتوباً بکیفیة مطلوبة وأساسیّة، مع عرض سریع، وفي الوقت المحدّد، وبسعر مناسب، ودعم للإصدارات، وتهیئة إمکان الوصول السریع وبأسعار قلیلة للمخاطبین في داخل البلد وخارجه بالنسبة إلی الإصدارات، وأیضاً المشارکة في المعارض الدولیة الخارجیة والداخلیة.
به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء: با آغاز سال تحصیلی مرکز تخصصی تفسیر اسراء مرکز اراک، حجت الاسلام و المسلمین دکتر مرتضی جوادی آملی با حضور در این مرکز، با اساتید و دانش پژوهان این مرکز دیدار و گفتگو کرد.
حجت الاسلام و المسلمین مرتضی جوادی آملی در این دیدار با اشاره به ضرورت گسترش قرآن پژوهی در حوزههای علمیه، اظهار داشت: شکل‌گیری این گونه نهادهای علمی و قرآنی برای حوزههای علمیه نوید مبارکی است و این هم از ثمرات شجره طوبایی است که حضرت آیت الله جوادی آملی پرچمداری آن را بر عهده داشتند و از ابتدای پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی تاکنون این پرچم را با تمام قوّت و شدّت در دست دارند و با همه وجودشان قرآن را به یک گفتمان علمی، فرهنگی، دینی و معنوی برای جامعه و نظام اسلامی مبدّل کردند که البته سهم و جایگاه استادشان حضرت آیت الله علامه طباطبایی در این میان، در نزد خدای عالم محفوظ است.
وی ادامه داد: تفسیر المیزان کار بسیار سترگی بود که هنوز ابعاد بسیاری از آن ناشناخته است یعنی حقیقتا اینکه المیزان چه نقشی برای حیات دینی و معرفتی ما دارد، هنوز مشخص نشده است و الحمدلله این نیت خیر مرحوم علامه طباطبایی استمرار پیدا کرد و با حیات علمی حضرت آیت الله جوادی آملی قرین شد تا این اتفاق مبارک رخ دهد و به وسیله ایشان، المیزان به متن جامعه بیاید.
ریاست بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء تصریح داشت: به لطف الهی تفسیر تسنیم، المیزان را به یک گفتمان قرآنی در سطح جهان اسلام تبدیل کرد و در حقیقت آیت الله جوادی آملی با همه وجود از اشکالات و شبهاتی که متوجه المیزان بود دفاع کرد و قوام المیزان را حفظ کرد و این کار، بسیار کار مهمی بود و الآن این به نحو احسن شکل گرفته است و المیزان جایگاه خودش را پیدا کرد و نه تنها المیزان بلکه جریان فکری المیزان که تفسیر قرآن به قرآن است با کتاب شریف تفسیر «تسنیم» به یک نصاب قابل قبولی رسیده است.
وی در بخش دیگری از سخنان خود ابراز داشت: همان طور که مستحضرید قرآن «مأدبة الله» است و برای این مأدبه دو معنا ذکر کردند؛ یک معنا یعنی ادب‌گاه است؛ بله ادبی است، بهترین ادب را قرآن به انسان می‌آموزاند، اما معنای دیگری که برای مأدبه ذکر کردند گفتند که سفره پر از طعامی است که آماده است برای همه اقشار و همه افراد تا هر کسی به اندازه سهم خودش و نیاز خودش و علاقه خودش از این سفره بخواهد استفاده بکند. اما بهره‌مندی از قرآن نیازمند به این است که دو کار اصلی و اساسی انجام بشود؛ یکی این است که بالاخره آن اطعمه و اشربه بهشتی که در قالب‌های معارف، عقاید، اخلاق، حکَم و احکام و نظایر آن در این قرآن کریم هست، به درستی شناخته بشود. صرف اینکه ما بیاییم یک ترجمه‌ای بکنیم یا یک تفسیری کنارش بکنیم این نیست. واقعاً لازم است از زوایای مختلف، از ابعاد مختلف، بُعد فقهی، بُعد کلامی، بُعد اخلاقی، به این آیات پرداخته شود.
استاد حوزه و دانشگاه ابراز داشت: متأسفانه الآن یک مقداری ناصواب کار می‌شود و آن این است که برخی غذاهای خودشان را می‌آورند و کنار این سفره می‌نشانند! یک سلسله اطلاعات و تعالیم و آموزه‌هایی را از این طرف و آن طرف آموختند و به هر حال آنها را به ذائقه خودشان، حق تلقی می کنند و می‌گویند قرآن هم این را می‌گوید! کاری که ما باید انجام بدهیم این است که جلوی این انحراف را بگیریم. اگر ما رسیدیم به این جایی که واقعاً با قرآن به نگاه «مأدبة اللهی» برخورد کردیم و گفتیم که خدای عالم این سفره را با اطعمه و اشربه بهشتی فراهم آورده است، با یک اطمینان خاطری وارد می‌شویم و بحث‌های قرآنی را در حقیقت در آن سطح می‌نگریم. وقتی این انجام شد دو حوزه دیگر که بسیار مهم، کارآمد و مؤثر هستند جایگاه خودشان را پیدا می‌کنند یک، حوزه عقل و دیگری، حوزه نقل که یکی از بحث‌های خیلی جدّی که مطرح است این است که مشخص بشود که نسبت قرآن با عقل و نسبت قرآن با نقل چیست.
وی تاکید کرد: جذابیت قرآن به عهده خود خداست؛ یعنی خدای عالم محبتی را که نسبت به قرآن هست در دل‌ها قرار می‌دهد، مثل محبت اهل بیت ﴿فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیهِمْ﴾ این کار الهی است، قرآن یک کتابی نیست که مثلاً فقط در حوزه‌ها درس و بحث بشود، قرآن این جذّابیت را دارد که به عرصه‌های مختلف اجتماعی بیاید و مدل‌ساز بشود و و بتواند جامعه را راهبری بکند.
