به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء: آیت الله العظمی جوادی آملی در جلسه درس تفسیر قرآن خود که در مسجد اعظم قم برگزار می گردد اظهار داشتند: در قرآن کریم هر جا سخن از قرب الهی است، علم در کنار ایمان مطرح شده است و هیچ جا قرآن برای علم به تنهایی، ارزش قائل نیست. علم، مانند نردبان است که انسان می تواند از آن بالا برود و رشد کند یا برعکس، با آن به ته چاه برود و خود را تباه کند که نمونه امروز آن، ساخت سلاحهای کشتار جمعی است که دنیا را به سمت نابودی برده است.
این مفسر قرآن کریم ادامه دادند: آسمان رفتن و بالا رفتن آسان است، اما فرشته شدن سخت است. ما یک موجود ابدی هستیم، تمام ارزشگذاری برای این است که قرآن ما را موجود ابدی میداند، ما هستیم که مرگ را میمیرانیم نه اینکه بمیریم. ما با مُردن از پوست به در میآییم نه بپوسیم، میشویم ابدی.
ایشان اذعان داشتند: مشکل غرب و امثال غربیها این است که خیال میکنند مرگ پوسیدن است و انسان میمیرد؛ اما دین آمده گفته مرگ از پوست به در آمدن است، انسان مرگ را میمیراند. این حرف در غرب گفته هم نشد، چه رسد به فهمیدن. اینکه قرآن اصرار دارد: ﴿كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ﴾؛ یعنی ما مرگ را میچشیم و مرگ را میمیرانیم، نه مرگ ما را بچشد و ما را بمیراند. ما هستیم که هستیم. الآن ببینید اینهایی که در علم به جایی رسیده اند که «به زیر آورند چرخ نیلوفری را»، هر روز دارند آدمکشی میکنند؛ یا بلاواسطه یا به وسیله جنگهای نیابتی. در خاورمیانه هر روز یک گوشه کشتار به راه می اندازند. اینها رفتند به مریخ؛ اما در حقیقت درّندهای است که بالا آمده! جنگ جهانی اوّل برای اینهاست، جنگ جهانی دوم برای اینهاست، همه اینها محصول همین علم بدون ایمان است.
آیت الله العظمی جوادی آملی با اشاره به برداشتن روسری توسط برخی دختران، خاطرنشان کردند: به دو تا دختربچه ناآگاه میگویند این روسری را بردار، این خانم نمی داند دارد با آیه ﴿قُل لِّلْمُؤْمِنِینَ﴾ میجنگد، او نمی داند که دارد چه کار میکند و با چه کسی دارد میجنگد؟ چه کسی او را راهاندازی کرده است؟ این با خدا دارد مبارزه میکند. فرمود ﴿وَ لْیضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَی جُیوبِهِنَّ﴾ که چهارتا آدمِ فاسد به دنبال اینها راه نیفتند. این نمیداند که دارد با آیه قرآن مبارزه میکند. این محصول علم بیگانه است. این چه علمی است که انسان را به مخالفت با دستورات خدا تشویق میکند؟ این در حقیقت یک سلاح درّندهای است که به دست دیگری دادند؛ اینکه علم نشد.
معظم له به مفهوم علم از منظر دین اشاره کردند و ابراز داشتند: آنکه علم است، همین است که انسان را به الله، به آینده، به محبت، به جامعه و به انسانیت نزدیک کند. این شده علم؛ لذا هیچ جا به نحو سالبه کلّیه، شما نمیبینید که از علم «بما أنه علم» قرآن حمایت کرده باشد. هر جا سخن از علم است یا مسبوق است یا ملحوق است؛ علم و عمل صالح؛ علم و ایمان؛ علم و آدمیت؛ علم و انسانیت.