پایگاه اطلاع رسانی اسراء: همزمانی آغاز سال تحصیلی و گرامی داشت هفته دفاع مقدس فرصت خوبی جهت وظیفه شناسی نسل قدیم و جدید انقلاب اسلامی است.حضرت علامه جوادی آملی نیز ضمن گرامی داشت و تکریم مقام شهیدان، خطاب به نسل جدید و دانش دوستان جملاتی را بیان و برخی را به رشتۀ تحریر در آورده اند که از نظر می گذرانیم:

• از آثارخون شهدا این است که كشور را طيّب و طاهر مي‌كند و كشور طيّب و طاهر ميوهٴ طيّب و طاهر مي‌دهد حال آ‌ن مركّب‌ها و آثار تأليفي علما هم اين چنين است و بايد كشور را طيّب و طاهر كند و ميوه طيّب و طاهر بدهد. بنابراين كفِ درس خواندن اين است كه ما استاد بشويم و از اين بالاتر اين است كه ما معطّر بشويم و خودمان طيّب و طاهر باشيم و جامعه را هم طيّب و طاهر كنيم بالأخره راه باز است.                                         
• عزيزاني كه در حوزه داريد تدريس مي‌كنيد تا نفس مي‌كشيد بايد درس بخوانيد آدم نبايد بگويد من فارغ‌التحصيل شدم همين كه انسان گفت بَس است اين در روايات و كلمات بزرگان ديني ماست كه «اُصيبت مقاتله» همين كه گفت من فارغ‌التحصيلم اين مُرده است؛ ما تا نَفَس مي‌كشيم با قلم و كتاب بايد باشيم يا درس بخوانيم يا درس بگوييم يا بحث بكنيم يا پژوهش وگرنه آنچه خوانديم از يادمان مي‌رود و مردم هم احتياج دارند به كسي كه اينها را بالا بياورد وقتي گفتند قرآن را بخوانيد و بالا برويد «اقرأ و ارق» در بهشت سرّش همين است اگر كسي بگويد اين مقدار درس براي من بس است اين قناعت بي‌جايي است چرا که در مسائل مالي مي‌شود قناعت كرد اما در علم, قناعت چيز بسيار بدي است.
•  خدا غريق رحمت كند مرحوم كليني را! اين روايت نوراني را ايشان در جلد هشت كافي نقل كرد از وجود مبارك پيغمبر(ص) كه «الناس معادن كمعادن الذهب و الفضّة» مردم استعدادهايشان يكسان نيست ..... بعضي مثل معدن ديگر هستند هر كسي يك استعدادي دارد يك روحيه خاصي دارد برابر آن استعداد آن روز بايد تلاش و كوشش بكند اگر كسي استعداد زرّين داشت حيف است كه خود را وقف يك گروه خاصي بكند اگر در خودش اين عطش و استعداد را حس مي‌كند اين نبايد يك لحظه آرام باشد غالب اين كتاب‌هاي عميق علمي را بزرگان همين منطقه‌هاي كوچك نوشتند.اگر كسي استعداد خوبي دارد اين حتماً بايد در مملكت خودش خدمت بكند اگر كسي در كنكور شاگرد اول شد اين حتماً بايد به اين آب و خاك خدمت كند اين مديون خون شهداست, اين مديون امام است, اين مديون مردم اين سرزمين است, اين مديون پدر و مادرش است که فوراً برود جاي ديگر خدمت بكند اين به امانت الهي عمل نكرده است اين وظيفه دنياي ماست

سفارشات گوهربار پیامبر رحمت و اهل بیت عصمت(علیهم السلام) به اهل علم

• دانش را با نوشتن حفظ كنيد

از پيامبر اكرم(صلّي الله عليه وآله وسلّم)رسيده است كه دانش را با نوشتن حفظ كنيد و از زوال آن جلوگيري نماييد:«قيّدوا العِلمَ»، قيل: و ما تقييدُهُ؟ قال(صلّي الله عليه وآله وسلّم): «كتابَتُه»

مردي از انصار سخنان شگفت انگيزي از مجلس رسول اكرم(صلّي الله عليه وآله وسلّم) مي‌شنيد و توان حفظ آن را نداشت؛ شكايت به حضرت برد. پيامبر(صلّي الله عليه وآله وسلّم) فرمود: از دست راستت كمك بگير؛ يعني بنويس: «إنّ رجُلاً مِنَ الانصارِ كان يَجلسُ إلي النبي(صلّي الله عليه وآله وسلّم) فيسمع منهُ الحديث فيُعجبهُ و لايحفظهُ فشكا ذلك إلي النبي(صلّي الله عليه وآله وسلّم) فقال له رسول الله(صلّي الله عليه وآله وسلّم): استعنْ بيمينك و اَومأ بيدهِ أي خُطّ»

• رهنمود امام مجتبی(علیه السلام) به خردسالان بنی هاشم
  از حضرت امام حسن مجتبي(عليه‌السلام) رسيده است كه فرزندان و برادرزادگان خود را فرا خواند و به آنها فرمود: شما خردسالان قوم هستيد و اميد آن مي‌رود كه بزرگان آينده باشيد، دانش را فراگيريد و اگر كسي قدرت حفظ آن را نداشت، آن را بنويسد و نگهداري كند: «اِنّه دعا بنيه و بني أخيه فقال: أنّكم صِغارُ قومٍ و يُوشكَ أن تكُونوا كبارَ قومٍ آخرين فتعلّموا العلمَ فمن يستطيعُ منكم اَن يحفظهُ ‏فليكتبه و ليضعه في بيته»
•  
• پاداش نگارندۀ علوم؛اعطاء نور و دوری از آتش

از رسول اكرم(صلّي الله عليه وآله وسلّم)رسيده است كه هرگاه از انسان با ايمان، يك برگ توشه علمي بماند، آن برگ حجابي بين او و آتش قيامت خواهد شد: «المُؤمنُ إذا ماتَ و تركَ ورقةً واحدةً عليها علمٌ تكونُ‏ تلك الورقةُ يوم القيامة ستراً فيما بينه و بين النار… »

وقتي توشه عالِمي را به حضور امام حسن عسكري(عليه‌السلام) ارائه دادند، آن حضرت فرمود: خداوند سبحان به هر حرفي از آن، نوري در قيامت به نويسنده آن عطا كند: عرضتُ علي أبي محمّد صاحب العسكر(عليه‌السلام) كتاب يومٍ و ليلةٍ ليونس، فقال لي: «تصنيفُ مَن هذا؟» فقلتُ تصنيفُ يونس مولي آل يقطين، فقال: «اعطاه الله بكلّ حرفٍ نوراً يوم القيامة»

• تشویق به نشر آثار قلمی

گاهي امامان معصوم(عليهم‌السلام) شاگردانشان را به كتابت و نشر آثار قلمي تشويق مي‌نمودند كه يادگار علمي آنان باشد، مانند آنچه امام ششم(عليه‌السلام) به مُفَضّل دستور داد كه بنويس و علم خود را در بين برادرانت بگستران، و اگر مُردي به فرزندانت كتاب‌هاي دست‌نويس خود را ارث بده، زيرا زماني فرامي‌رسد كه مردم جز به نوشته‌هاي خود انس نخواهند داشت؛ «اُكتُبْ وبُثّ علمك في إخوانكَ فإنْ متّ فورث كُتبك بنيك فأنّه يأتي علي الناس زمان هرجٍ ما يأنسونَ فيه إلاّ بِكتبهم»

• سفارش اهل بیت (عليهم‌السلام) به نوشتن همه سخنان ایشان:
  براي آنكه تنها نوشتن نباشد، بلكه مكتوب از محتواي عميقي برخوردار باشد، روش تربيتي پيشوايان دين اين بود كه شاگردانشان سخنان معصومان از خطا و هوي را يادداشت كنند و در هر حال كه از آنان سخني شنيده مي‌شود، بنويسند، چون آنان در تمام حالات حق مي‌گفتند و هرگز رويدادهاي روزگار، آنان را از حق خارج نمي‌كند و وارد باطل نمي‌نمود.

مردي از پيامبر اكرم(صلّي الله عليه وآله وسلّم)پرسيد: هرچه از شما مي‌شنوم بنويسم؟ فرمود: آري. پرسيد: چه در حال خوشنودي شما و چه در حال غضب شما؟ گفت: آري، زيرا ما در تمام اين شئون، جز حق چيزي نمي‌گوييم؛ قُلت يارسول الله! أكتُبُ كُلّما اسمعُ منكَ؟ قال: «نعم». قُلت: في الرضا و الغضب؟ قال: «نَعَم، فإنّي لا أقُولُ في ذلك كلّه إلاّ الحقّ»

• توجه به دوام نوشته:

براي آنكه نوشته از دوام بيشتري برخوردار باشد، دستور رهبران الهي اين بود كه مطالب حسّاس را بر روي پوست بنويسند كه دوام داشته باشد، نه بر روي كاغذ كه دير پا نباشد.
مردي به حضور امام رضا(عليه‌السلام) رسيد و كتاب يا كاغذي كه در آن، از امام صادق(عليه‌السلام) حديثي نوشته شده بود، به عرض رساند؛ مضمون آن حديث اين بود كه دنيا براي صاحب مقام ولايت الهي، همانند دانه گردويي متمثل شده كه هم از لحاظ اطلاع به همه شئون، و هم از لحاظ اقتدار بر همه جهات آن، در اختيارش مي‌باشد. حضرت امام رضا(عليه‌السلام) فرمود: سوگند به خداوند اين مطلب حق است؛ اين حديث را از كاغذ به پوست منتقل كن كه از دوام بيشتري برخوردار گردد: دخلتُ علي الرضا(عليه‌السلام) و معي صحيفةٌ أو قرطاسُ فيه عن جعفر(عليه‌السلام): «إنّ الدنيا مُثّلت لصاحبِ هذا الأمر في مثلِ فَلْقَةِ الجوزة. فقال: يا حمزة! ذا والله حقٌّ فانقلوهُ الي أديم»

• توصیه به هنر زیبا نویسی:

براي آنكه نوشتار، گذشته از دوام، از هنر زيبا نويسي نيز برخوردار باشد، دستور اولياي الهي اين بود كه معارف عميق، به ويژه آنچه مربوط به مسئله ولايت و امامتِ اهل بيت عصمت و طهارت(عليهم‌السلام) است، با آب طلا نوشته شود: قال الصادق(عليه‌السلام): «نفسُ المهموم لظلمنا تسبيحُ و همّه لنا عبادة و كتمان سرّنا جهادٌ في سبيل الله»، ثم قال ابوعبدالله(عليه‌السلام): «يجبُ أن يكتبَ هذا الحديث بماء الذهب».
وقتي در حضور امام ششم(عليه‌السلام) نام مبارك اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) برده شد، آن حضرت بعد از آنكه فضيلت زيارت عارفانه مزار علي بن ابي‌طالب(عليه‌السلام) را بيان كرد، آن‌گاه به راوي فرمود:«… اكتب هذا الحديث بماء الذهب»؛  اين سخن را با آب طلا بنويس.

------------------------------------------------------------------------------------------

منابع: بیانات معظم له در جلسه درس اخلاق و دیدارها وکتاب سرچشمه اندیشه،جلدپنجم، ص200