به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء: اعضای شورای عالی حوزه علمیه استان مازندران با حضور در محل بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء با آیت الله العظمی جوادی آملی دیدار و گفتگو کردند.

آیت الله العظمی جوادی آملی در این دیدار در سخنانی اظهار داشتند: اگر یعقوب (ع) ناله اش به درگاه الهی در فراق یوسف(ع) بود که فرمود «أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللَّهِ»، امام صادق علیه السلام از فراق شاگردان خود به محضر خدا شکوه می برد.

ایشان ادامه دادند: طبق بیان کلینی، حضرت صادق علیه السلام وقتی طلاب و شاگردان خود را می دیدند می فرمودند من شکایت خود را نزد خداوند می برم که این حکومت طاغوتی عباسی به من اجازه نمی دهد در طائف که منطقه خوش آب و هوایی است و می تواند حوزه علمیه دوازده ماهه داشته باشد، یک مدرسه علمیه بسازم و خودم و شاگردانم در آنجا ساکن شویم و به بحث و درس بپردازیم.

معظم له خاطرنشان کردند: این آروزی امام صادق علیه السلام، به دست شما علما، عملی و محقق شده است و نعمتی از این بالاتر نیست لذا باید همواره شکرگزار این نعمت الهی بود.

آیت الله العظمی جوادی آملی با تاکید بر جدیت هر چه بیشتر در مباحث علمی و آموزشی حوزه های علمیه تاکید داشتند: اینچنین نباشد که حوزه های ما دچار تعطیلات بیش از اندازه باشد، حوزه حتما باید حوزه دوازده ماهه باشد و در مناطقی که به دلیل گرمای هوا یا شرایط بد آب و هوایی این امکان وجود ندارد دوره های کوتاه مدت و مباحثات علمی جریان داشته باشد.

ایشان ادامه دادند: بسیاری از بزرگان آثار برجسته خود را در همین تابستان های گرم و ایام تعطیلی حوزه نوشته اند یعنی لحظه ای از علم و تحقیق غافل نمی شدند، همچنین بسیاری از همین بزرگان این سلوک اخلاقی و اعتقادی را داشتند که در تمام صفحات جزواتی که می نوشتند ذکر «بسم الله» و یا نام ائمه علیه السلام را می نوشتند، این روحیه ها باید در حوزه ها زنده بماند و ترویج شود.

معظم له در بخش دیگری از سخنان خود ابراز داشتند: همانطور که سلسله انبیاء، هر کدام با یک معجزه خاص مبعوث شدند، علما که وارث انبیاء هستند نیز هر یک به مقتضای نیازهای جامعه خود به طرح بحث می پردازند.

آیت الله العظمی جوادی آملی تصریح داشتند: معجزه انبیاء با شرایط زمانه آنها سازگار بود، مانند معجزات حضرت موسی که متناسب با رواج داشتن سحر و جادو در دوران ایشان بود و یا معجزات حضرت عیسی که به دلیل مطرح بودن علم پزشکی در دوران ایشان متناسب با همین مسائل بود. در نتیجه باید توجه داشته باشیم که نیازهای جامعه امروز ما متفاوت است؛ الان با فضای حقیقی و نه مجازی روبه رو هستیم! چرا که «سیم» حقیقت نیست که «بی سیم» بشود مجاز، هر جا فکر و اندیشه جابجا و منتقل شود آنجا فضای حقیقی است، در نتیجه در چنین فضایی باید یک حرف قابل داشته باشیم! چون خداوند بشر را مانند یک لوح نانوشته خلق نکرده است بلکه بشر «فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا» است؛ ما باید تلاش و کوششمان در حوزه و دانشگاه این باشد که مهمانی به درون خود دعوت کنیم که با صاحبخانه یعنی فطرت ما سازگار باشد، اینگونه نه بیراهه می رویم و نه راه را بر کسی می بندیم، که امیدواریم حوزه ها به این سمت حرکت کنند.

ایشان با تاکید بر اهمیت مساله مدیریت در حوزه های علمیه اذعان داشتند: حوزه علمیه نجف علاوه بر برکت وجود مضجع مقدس حضرت امیر علیه السلام، تحت مدیرت سید مرتضی به این جایگاه رسید که شیخ انصاری ها را تربیت کند، بر شما لازم است که استعداد ها را شناسایی کنید و پرورش دهید، ما وظیفه داریم آن طلبه ای را که استعداد راقی دارد نگذاریم از حوزه خارج شود و به کارهای دیگری غیر از علم مشغول گردد.

معظم له در بخش پایانی سخنان خود به موضوع حجاب و مباحث پیرامون آن به ویژه در روزهای اخیر اشاره کردند و بیان داشتند: آنکه روسری خود را بر سر چوب کرده است نمی داند دارد با آیه « وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَىٰ جُيُوبِهِنَّ» مقابله می کند، اگر ما امر به معروف و نهی از منکر کنیم قطعا بی حجابی از بین خواهد رفت، و همه علما نیز گفته اند که نهی از منکر چهار مرحله دارد، دو مرحله وظیفه مردم است و دو مرحله وظیفه حکومت؛ مرحله اول انزجار قلبی است، مرحله دوم قول یا فعل ظاهری است، یعنی فرد بی حجاب با همین چشم غره و نگاه بی تفاوت ما مواجه شود، اگر چنین فردی با بی اعتنایی و نگاه تحقیر آمیز مامواجه شود خود را جمع می کند.

آیت الله العظمی جوادی آملی ادامه دادند: مراحل بعدی امر به معروف و نهی از منکر، وظیفه حکومت است که اگر مردم دو مرحله اول را انجام دهند اصلا کار به دو مرحله دیگر و ورود حکومت به موضوع نمی رسد.

معظم له تاکید داشتند: بدانیم که دشمن همواره در کمین است، ما الان در میدان مین هستیم و به برکت قرآن و اهل بیت علیهم السلام محفوظیم، وظیفه همه ما نسبت به اسلام این است که طبق این حدیث پیامبر رفتار کنیم که «الاسلام یعلو و لا یعلی علیه» ؛ این جمله به داعیه انشاء القا شده است، یعنی بکوشید تا اسلام را بالا نگه دارید.