در فرهنگ اسلام، مرگ عامل پويايي است/ مرگ، بهترين واعظ است

به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء: حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در جلسه چهارم از تفسیر سوره مبارکه قمر در خصوص جریان موت بیان داشتند: يك مختصر سیل و زلزله مي‌آيد انسان متحيّر می شود، مرگ را ما يك چيز آساني نبايد بدانيم، الآن چرا يك تكّه گوشت دست ما را جدا كنند دردمان مي‌آيد؟ براي اينكه دارند يك زنده‌اي را مي‌ميرانند! مرگ يعني اين! از سر تا پا، از پا تا سر، در حال حيات اين روح را مي‌گيرند! اين مرگ چيست خدا مي‌داند! هيچ دردي دشوارتر از درد مرگ نيست، اين تامّه است، اگر از مرگ به عنوان «تامّه» ياد كردند چون مثل درد عادي نيست كه بتوان آن را تحمّل كرد، انسان زنده است تخدير كه نشده، از تمام ذرّات بدن او روح را دارند جدا مي‌كنند. اگرعنايت الهي نباشد و روح را با لطف خدا قبض نكنند آن‌وقت چطور مي‌شود؟! براي همين است كه مي‌گويند هيچ حادثه‌اي تلخ‌تر از حادثه سكرات مرگ براي غيرمؤمن نيست. اين است كه انسان براي مرگ، بايد خيلي زحمت بكشد و آماده باشد، نه بيراهه برود نه راه كسي را ببندد.

ایشان ادامه دادند: مرگ از بهترين عوامل پويايي و حركت است، اينكه غرب خيال مي‌كند انسان قبرستان برود و یا مُرده را ببيند، اين نوارهاي سياه را ببيند از كار مي‌ماند برای این است که اينها خيال مي‌كنند مرگ، پوسيدن و آخر خط است، اما در فرهنگ اسلام، مرگ عامل پويايي است. چراکه انسان مي‌گويد اين حادثه بلاخره براي من هم هست و اوّلين چيزي كه از من مي‌پرسند اين است كه عمرت را در چه راهي صرف كردي؟! از این رو مرگ، بهترين واعظ است؛ «كفي بالموت واعظا» چون مي‌دانيم همين كه رفتيم پا از پا حركت نمي‌كند مگر اينكه سؤال مي‌كنند چه چكار كردي؟ و چه چيزي با خود آوردي؟

معظم له خاطرنشان کردند: وقتی انسان با دست پُر بميرد، هم روح و ريحان است،یعنی به آساني جان مي‌دهد و جواب او هم نقد است. براي ما كه معتقديم مرگ، هجرت است، مهم‌ترين عامل پويايي ما مرگ است. هر كسي كه به ياد مرگ است اين يادآوري او را وادار مي‌كند كه با دست پُر بميرد! لذا مكرّر گفتند به ياد مرگ باشيد.

جلسه چهارم درس تفسير سوره مباركه قمر  96/1/29