پایگاه اطلاع رسانی اسراء: در جدیدترین شماره از دوفصلنامه علمی پژوهشی حکمت اسراء مقاله ای با عنوان «دیدگاه آیتالله جوادی آملی درباره عرفان نظری» به چاپ رسیده است. در چکیده این مقاله علمی پژوهشی آمده است:
آیتاللهجوادی آملی بهتبع استاد خود علامهطباطبایی و براساس حکمت صدرایی، با تحلیل عین ربط بودن معلول به علت، وحدت وجود عرفانی را پایهریزی میکند. با این تحلیل، ماهیت به مفهوم، و سازوکار هستیشناختی و منطق هستی در این نظرگاه به تقسیم شیء به وجود و مفهوم برمیگردد؛ بنابراین آنچه متن هستی را پُر کرده فقط وجود است که به علم حضوریِ شهودی در مشهد نفس عارف قرار میگیرد و جز آن مفهومی است که قوامبخش علم عرفان نظری است و کاروبار استدلالات، احتجاجات و منطق عرفانی را فراهم میکند؛ ازسویدیگر همین تقسیمبندی پایۀ منطقی دوگانۀ «بود و نمود» میشود، که والاتر از نگاه تشکیکی است که مقام ذات را حقیقتِ رقایق فیض منبسط و وجودات مقید میداند. در این دیدگاه عرفانی، جز ذات اطلاقی حق، که لابهشرط مقسمی است و والاتر از مقام و منصب است، دیگر مراتب هستی نمود و سایۀ این حقیقت فوقِمتعالاند. این عرفان اصیل توحیدی، تعریف انسان موحد را نیز متفاوت میکند؛ دیگر مانند فلسفه سخن گفتن از ثبوتِ استقلالی نفس عارف و قوای ادراکی او در درک هستی خارجی رخت میبندد و هویت انسان با نظر به توحید عرفانی خود پرسشبرانگیز میشود که چگونه دربرابر حقیقت توحید، وجود و هویت موحد میتواند موجه باشد. این پرسش بحث را دربارۀ فنای عرفانی بهدرستی پیشمیکشد.
کلیدواژهها: وجود رابط؛ وحدت وجود عرفانی؛ بود و نمود؛ فنای عرفانی؛ انسان موحد؛ آیتالله جوادی آملی
نویسنده: مهدی صدفی؛ دکتری حکمت متعالیه پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
منبع: فصلنامه علمی پژوهشی حکمت اسراء، مقاله 3، دوره 8، شماره 2 - شماره پیاپی 28، پاییز و زمستان 1395، صفحه 27- 58
برای مشاهده کامل مقاله اینجـــــــا را کلیک کنید.