انسان جویای کمال پیوسته بدنبال کسب آرامش درونی و ایجاد اطمینان قلبی بواسطه انجام اعمال خود است. ولکن معیار خوب یا بد بودن یک عمل و تشخیص آن در درون و باطن را باید از محضر بزرگان دین جویا شد. حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی معیار خوب یا بد بودن یک عمل و راز آرامش دل را در ضمن روایتی به نقل از امام هفتم(ع) چنین مرقوم داشتند:  

 حضرت موسي بن جعفر، امام كاظم(عليه‌السلام) فرمود: وابصة بن معبد اسدي به منظور سؤال از خوب و بد از محضر رسول اكرم‏ صلي الله عليه و آله و سلم به حضور آن حضرت رفت؛ وقتي‏ كه حاضر شد، رسول اكرم ‏صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: آيا براي آنچه آمدي مي ‏پرسي يا من تو را آگاه كنم؟ گفت: شما بفرماييد. آن حضرت فرمود: تو براي سؤال از نيك و بد آمدي. گفت: آري؛ آن‏گاه آن حضرت با دست خود به سينه او زد؛ سپس فرمود: «البرّ ما اطمأنّت إليه النفس و البرّ ما اطمأنّ به الصدر و الإثم ما تردّد في الصدر و جال في القلب و إن أفتاك الناس و أفتوك»؛  يا وابصة! نيكي چيزي است كه نفس به آن مطمئن باشد و سينه در برابر او آرام گيرد و گناه چيزي است كه در سينه بگردد و در دل جولان داشته باشد، هرچند ديگران به خوبي آن فتوا داده باشند.

راز آرامش دل در برابر خير و نيكي آن است كه بِرّ از دستورهاي الهي است و خداوند و نيز آنچه مورد رضاي اوست آرام بخش دلهاست.

------------------------------------------------------

منبع: کتاب تفسیر انسان به انسان،علامه جوادی آملی، ص281