روزنامه فرهيختگان در يادداشتي به قلم حجت الاسلام و المسلمین مرتضی جوادي‌آملي استاد حوزه در شماره چهارشنبه يكم ارديبهشت، نوشت: شگفت‌ترين نوع آفرينش انساني در خلقت حضرت علي بن ابيطالب اتفاق افتاد و او در قلب توحيد يعني كعبه مكرمه به دنيا آمد.

در ادامه اين يادداشت آمده است: از جهات فوق‌العاده و امتيازات بي‌نظير آن حضرت، نحوه ولادت ايشان است. هيچ انساني به چنين مقامي نرسيده است كه در بهترين مكان و در بهترين شرايط در ماه پربركت رجب و در قلب توحيد و مكاني پاك، به دنيا آيد.
آن حضرت دوران كودكي را تحت حمايت پدر و مادري توحيدي، فاطمه بنت‌اسد و حضرت ابوطالب گذراند و تمام جنبه‌هاي خير و كمال را تجربه كرد. اما در اوايل نوجواني به دامان پرمهر رسول مكرم اسلام كه دامان رحمت عالمين است، سپرده شد و رسول‌الله خود مستقيما متعهد به آموزش و پرورش اين فرزند نمونه انساني شد. علي بن ابيطالب تعاليم الهي را مستقيما از پيامبر گرامي مي‌آموخت و تحت تربيت ايشان بود.
زماني كه رسول گرامي اسلام به رسالت مبعوث شد، بعد از حضرت خديجه(س)، اولين فردي كه به او ايمان آورد اميرالمومنين(ع) بود و تا آخرين لحظه و آخرين نفس با رسول‌الله و پيرو ايشان بود و همه آنچه را كه اراده رسول گرامي اسلام بود و علي بن ابيطالب مامور به تحقق آن بود، محقق ساخت. در دوراني كه رسول گرامي اسلام در مكه و تحت فشارهاي مشركان و كفار و طايفه قريش بودند، رفيق و يار و ياور و وكيل و وزير و وصي او اميرالمومنين(ع) بود.
تمام سختي‌ها و دشواري‌ها براي رسول‌الله هنگامي كه علي بن ابيطالب در كنار ايشان بودند، آسان مي‌شد. حضرت فرمود: «علي را به هيچ ماموريتي نفرستادم مگر اينكه با موفقيت بازگشت.»
دوران همراهي امام علي(ع) با رسول خدا در وضع خاصي سپري شد. وقتي رسول گرامي اسلام از مكه به مدينه هجرت كردند آن كسي كه توانست امكان هجرت را فراهم سازد باز هم علي بن ابيطالب بود و همواره شب ليله‌المبيت را بهترين شب زندگي‌اش مي‌دانست. ايشان امر را بر رسول گرامي اسلام در تمامي امور آسان مي‌گرفت و كدورت‌ها و نگراني‌ها را از چهره رسول‌الله مي‌زدود.
علي بن ابيطالب در ركاب رسول‌الله در مدينه نيز احكام اجتماعي، سياسي و جهاد را انجام مي‌داد و در برابر مشركان كه براي از بين بردن اسلام به ميدان آمده بودند، ايستاد. اين شمشير و سلحشوري علي بن ابيطالب بود كه دفاع از اسلام را به عهده داشت و در جنگ بدر، احد، حنين و ساير جنگ‌ها علي بن ابيطالب به‌عنوان اسدالله ميدان‌دار بود. بنا به اعتراف دوست و دشمن همراهي علي(ع) با پيامبر رحمت موجب رشد سريع‌تر اسلام شد.
بعد از رحلت رسول‌الله، علي بن ابيطالب بهترين مواضع و شرايط را براي ملت اسلام فراهم آورد. با شرح صدر بسياري از مسائل را تحمل كردند؛ با صبوري و بردباري براي امت اسلام فرصت مغتنمي فراهم كردند و هرگز زمينه اختلاف، تفرقه و تشتت را به‌رغم حقانيت ايجاد نكردند. حضرت در نهج‌البلاغه مي‌فرمايند: «من حريص‌ترين انسان‌ها به وحدت و الفت امت اسلامي بودم و هرگز نغمه مخالفت و اختلاف و تفرقه از من شنيده نشده است.» ايشان در آن دوران سعي كردند هر كجا امت اسلام به ايشان نياز دارد كمك كنند. وقتي بعد از 25 سال خانه‌نشيني همه مردم تشخيص دادند جز علي بن ابيطالب كسي نمي‌تواند پرچم اسلام و رايت امت اسلامي را به عهده بگيرند با حضرت بيعت كردند.
همه علي بن ابيطالب را به‌عنوان صاحب عدالت مي‌شناسند. علي بن ابيطالب در همه فضائل انساني سرآمد است، اما درخصوص عدالت، يكتا و يگانه است. كسي در روي زمين به عدالت‌خواهي و عدالت‌گستري علي بن ابيطالب نبوده است و نبود و نخواهد بود. او صداي عدالت انساني بود. اكنون جامعه اسلامي ما افتخار دارد كه شخصيتي همانند علي بن ابيطالب به‌عنوان سيد اوليا و اولين امام امت اسلامي است.
همه زيبايي‌ها و كمال و خير و تقوا در ايشان جمع بوده و اميدواريم كه امت اسلامي بتواند به سمت عدالت و اخلاق علوي حركت كند و نهج‌البلاغه ايشان براي جامعه سرلوحه‌اي براي زندگي و حيات اجتماعي و سياسي باشد.
*منبع: روزنامه فرهيختگان، يكم ارديبهشت 1395