مرکز الإسراء للنشر هو الناشر الاختصاصيّ لتألیفات سماحة آیة الله الشیخ عبدالله الجواديّ الآمليّ (دام ظلّه) فبدأ المرکز هذا عمله في سنة 1372 الشمسیة؛ فمن أعمال هذا المرکز القیام بإنتاج التألیفات مکتوباً بکیفیة مطلوبة وأساسیّة، مع عرض سریع، وفي الوقت المحدّد، وبسعر مناسب، ودعم للإصدارات، وتهیئة إمکان الوصول السریع وبأسعار قلیلة للمخاطبین في داخل البلد وخارجه بالنسبة إلی الإصدارات، وأیضاً المشارکة في المعارض الدولیة الخارجیة والداخلیة.
به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء: حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در اولین جلسه درس تفسیر در سال جدید در ادامه تفسیر آیات نورانی سوره مبارکه نجم به حلول ماه مبارک رجب اشاره فرمودند و بیان داشتند: كارِ خير، موقعيت انسان را تثبيت مي‌كند تا در روز خطر نلغزد، وگرنه وقتي حادثه تلخ پيش آمد خيلي‌ها مي‌لرزند. دلیل اینکه بعضي‌ها نمي‌لرزند و ثابت‌قدم‌اند این است که اينها ريشه‌دارند، چرا ريشه‌دارند؟ براي اينكه چه نمازشب باشد، چه نافله باشد، چه كار خير باشد، چه درس و بحث باشد، هر كار خيري موقعيت خود آدم را تثبيت مي‌كند تا زود نلغزد؛ ﴿تَثْبيتاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ﴾.
ایشان ادامه دادند: ماه مبارك رجب براي رسیدن به همين موقعیت است؛ دعاي «خابَ الوافِدُونَ عَلي غَيْرِكَ» یعنی خدايا هر كسي جاي ديگر رفت با سرِ شكسته برگشت اما اينجا هر كه آمد با دست پر برمي‌گردد، اين دعا براي ثوابِ تنها نيست «خابَ الوافِدُونَ عَلي غَيْرِكَ» لازم نيست فقط در نماز يا تعقيبات نماز خوانده شود، حتی در راه رفتن می توان ذکر را گفت، آدم شبانه‌روز چند بار اينها را مي‌تواند بگويد، نگفتند فقط يك بار يا دو بار بخوان، نگفتند فقط در نماز بخوان، آدم می تواند راه برود و همين‌ها را بخواند «خابَ الوافِدُونَ عَلي غَيْرِكَ وَخَسِرَ المُتَعَرِّضُونَ اِلاَّ لَكَ وَضاعَ المُلِمُّونَ اِلاَّ بِكَ وَاَجْدَبَ الْمُنْتَجِعُونَ اِلاَّ مَنِ انْتَجَعَ فَضْلَكَ».
آیت الله العظمی جوادی آملی با اشاره به آیات نورانی قرآن مجید اذعان داشتند: در بخشي از آيات قرآن فرمود شيطان فقر را جلوي چشم عد‌ه‌اي مجسّم مي‌كند كه اگر تو اين مال را در راه خير دادي خودت چه كار مي‌كني؟ با اينكه خدا فرمود من به جاي تكاثر، كوثر مي‌دهم، چند برابر مي‌دهم، این ﴿مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها﴾ اختصاصي به آخرت ندارد. اين آيه سوره مباركه «بقره» فرمود انفاق ﴿تَثْبيتاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ﴾ است، اگر درخت شعور مي‌داشت و مي‌توانست حركت كند خودش ظرف آب از چشمه مي‌گرفت و روي ريشه خودش می ریخت، آیا اين خير به دیگری است يا ﴿تَثْبيتاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ﴾ است؟
معظم له ابراز داشتند: انفاق مالی يك گوشه‌اي از كار خير است، درسي كه انسان براي رضاي خدا مي‌خواند، مباحثه‌اي كه انسان براي رضاي خدا مي‌كند همه اینها مثل آبي است كه اين درخت به پاي ريشه خودش بريزد ﴿تَثْبيتاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ﴾! اين درخت حق ندارد به كسي منت بگذارد.
تفسير سوره مباركه نجم جلسه 14 ـ 96/1/14
