به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء: درس اخلاق هفتگی حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی پنجشنبه این هفته همزمان با دهه كرامت در مسجد احمدآباد شهرستان دماوند برگزار شد.
آيت الله العظمي جوادی آملي آیت الله العظمی جوادی آملی در این جلسه ضمن تبريك ايام كرامت به تبیین مسئله كرامت پرداختند و اظهار داشتند:
كلّ سال و عمر، ايام كرامت است؛ زيرا خداي سبحان بر اساس كرامت، جهان را آفريد و انسان را خلق كرد و كارگزاران اين نظام هم افراد كريماند و بايد كريمانه رفتار كنند. درست است كه نفت و گاز از زمين برميخيزد اما روزيِ ما نفت و گاز نيست فرمود روزيِ شما از آسمان است. آن كرامت و انسانيّت از نفت و گاز بهره خوب ميبرد و اگر رزق آسماني كه كرامت است نباشد با داشتن نفت و گاز كسي به مقام والاي انسانيت نميرسد. درست است كه باران هم از بالا ميآيد نفت و گاز هم از پايين ميآيد ولي آنكه اين دو قطب را اداره ميكند كرامت انساني است.
معظمله در ادامه اظهار داشتند:
منشأ كرامت انسان هم خلاقت اوست چون او خليفه و جانشين خداي كريم است از كرامت بهره برده است. اگر جانشين قائممقام، خليفه، كرامت خود را از خدا دارد بايد مستخلفعنه خود را خوب بشناسد زيرا كرامت انسان ذاتيِ او نيست چون او جانشين كريم است، خليفه كريم است بايد اسماي حسناي مستخلفعنه را هم بداند متّصف بشود عمل بكند منتشر بكند تا طرْفي از كرامت ببندد او كرامت خود را از جانشينيِ الله دارد اگر كسي حرمت او به قائم مقامي او بود ارزش امضاي او به حرمت آن منوبعنه است اگر كسي از طرف او امضا كند ولي حرف خودش را بزند اين قيامش قيام غاصبانه است نه كريمانه. بنابراين ما بايد اوصاف مستخلفعنهمان را بشناسيم و متّصف بشويم تا از كرامت طرْفي ببنديم.
ايشان در ادامه با اشاره به بيان نوراني امام رضا(عليه السلام) در مورد مقام ايمان بيان فرمودند:
يكي از سخنان نوراني امام رضا(سلام الله عليه) كه اين ايام به ولادت آن حضرت وابسته است فرمود مؤمن وقتي به ايمان كامل بار مييابد كه سنّتي از پروردگار در او باشد چه اينكه سنّتي از پيامبر در او باشد، چه اينكه سنّتي از امام در او باشد. كمتر كسي درباره امام رضا(سلام الله عليه) سخن گفته باشد كه اين حديث را ننوشته باشد يا نگفته باشد يا نشنيده باشد فرمود مؤمن وقتي به مقام ايمان بار مييابد كه سنّت خدا، روش خدا، راه خدايي را داشته باشد «تا بنده شدم تابنده شدم» وقتي برده او شد تابنده ميشود.
ايشان در ادامه فرمودند:
فرمود اگر بخواهيد طرْفي از كرامت ببنديد بايد آثار خدايي در تو باشد آن بزرگواري، آن عظمت و جلال و شكوه در تو باشد در اين دعاهاي سحر ماه مبارك رمضان اسامي او را ميبريم تا خود متّصف به آنها شويم او را به عنوان جمال، او را به عنوان جلال، او را به عنوان عظيم، او را به عنوان نور ميخوانيم تا خودمان جلال و جمال و شكوه و نور پيدا كنيم فرمود نوراني شدن براي شما ممكن است، ممكن است كسي در هر كسوتي كه هست در هر شغلي كه هست يك چراغ فروزاني باشد در آن محل يا در آن اداره يا در آن وزارتخانه يا در آن نظام. مردان الهي، مردان نورانياند كه راه را به ديگران نشان بدهند انسانِ نوراني نه بيراهه ميرود نه راه كسي را ميبندد.
معظمله در ادامه سخنانشان با اشاره به مقام امامزادگان و نقش آنها در اصلاح جامعه بيان فرمودند:
آنچه مربوط به امامزادههاست كه فرمودند قطب فرهنگي اين مملكت را امامزادهها تشكيل ميدهند اين يك توضيح لازم است و آن توضيح اين است كه اسلام در حجاز رشد كرد در زمان خود حضرت از منطقه شبه جزيرةالعرب تعدّي نكرد بعد ترقي كرد امپراطوري ايران را در شرق و روم را در غرب گرفت و كلّ خاورميانه را اسلام احاطه كرده است حوادث بسيار مهمي در همان حجاز و بخشي از عراق اتفاق افتاد مسئله غدير بود كه در جريان حجاز اتفاق افتاد، مسئله كربلا بود كه در عراق اتفاق افتاد، مسئله تأسيس حوزههاي علميه به وسيله امام باقر و صادق(سلام الله عليهم اجمعين) كه اتفاق افتاد هر كدام از اين ائمه هم نور بودند كه مشكلات جامعه را حل كردند ولي صداي غدير را چه كسي به ايران رساند؟ خطر سقيفه را چه كسي به ايران منتقل كرد؟ جريان كربلا را چه كسي به ايران منتقل كرد؟ جريان امام صادق و امام باقر و حوزههاي علميه اين بزرگواران را چه كسي به ايران آورد؟ غير از همين سادات؟ غير از اين امامزادهها كه اجداد ما از قضيه غدير و سقيفه كاملاً باخبر بودند آن روز كه مبلّغان نبودند رسانه در كار نبود، اگر خداي ناكرده اسلام كه به ايران آمده بود همه منطقهها را افسران و سربازان تيم و عدي طي ميكردند ما اين ننگ را چه ميكرديم ما امروز به جاي اينكه غديري باشيم سقفي ميشديم چه اينكه خيلي از كشورها همينطور است. اين قطب فرهنگي اين امامزادهها به بركت وجود مبارك امام رضا(سلام الله عليه) به ايران آمدند اجداد ما به بركت اينها علي بن ابيطالب را شناختند.