حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی ماه رجب و شعبان را بهترین فرصت برای سبک بار شدن انسان می داند و بیان می دارند:

در درون انسان يك آينه شفاف است كه فيض خدا را نشان مي‌دهد انسان اگر يك آينه شفاف بشود و سرش را خم بكند اين آينه را نگاه كند فيض خدا را مي‌بيند خدا ديدني نيست ولي فيض او وجه او لطف او آثار او ديدني است آن وقت راحت است نه بيراهه مي‌رود نه راه كسي را مي‌بندد چون آن جمال محض به انسان فرصت خلاف نمي‌دهد و اخلاق براي اين است.

اين ماه رجب كه فرا رسيد بعد ماه شعبان و ماه مبارك رمضان اينها فرصت اين كارهاست اگر توفيقي داشتيد ـ ان‌شاءالله ـ در اعتكاف شركت كرديد براي همين كار است آن‌گاه احساس مي‌كنيد كه راحت شديد بار از دوشتان افتاد وقتي انسان زير بار سنگين باشد هميشه عرق مي‌كند خيس عرق است اما وقتي سبك‌بار باشد آزاد مي‌شود.

يك بيان نوراني از حضرت امير(سلام الله عليه) است فرمود من يك انسان آزاد مي‌خواهم كه مانده لاي دندان ديگري را رها كند اين در بيانات نوراني حضرت در نهج‌البلاغه هست «أَلاَ حُرٌّ يَدَعُ هذِهِ اللُّمَاظَةَ»[1] آيا يك انسان آزادمرد، پيدا مي‌شود كه مانده لاي دندان ديگري را رها كند لُماظه اين است كه اگر كسي غذايي خورد چيزي لاي دندانش ماند بعد اين رابیرون انداخت اين را مي‌گويند لماظه, وجود مبارك حضرت امير فرمود آنچه در دست شماست قبلاً در دست ديگران بود مخصوصاً قسمت نوي آن را اول آنها استعمال كردند بهره‌برداري كردند حالا دست دوم و سوم به شما رسيد اين لماظه آنهاست، شما براي اين لماظه چرا اين قدر جان مي‌كَنيد يك انسان آزاده مي‌خواهم كه مانده لاي دندان نسل قبل را رها كند.

منبع: جلسه درس اخلاق  91/3/4

پاورقی: ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

[1] . نهج‌البلاغه, حكمت 456.