در فرهنگ اسلامي، ارزش دانش گرانقدر پزشكي و فعاليت حرفه اي طبيب تا بدان اندازه والا و عظيم است كه طبيب مظهر اسم شريف محيي و احياء گري معرفي شده است و همچنين در متن فرهنگ و حيات اجتماعي مردمان اين مرز و بوم نيز طبيب و طبابت از جايگاه ويژه و اهميت والايي برخوردار بوده است تابدان اندازه كه بيماران و دردمندان نه فقط براي جستجوي تسكين و درمان دردهاي جسماني خويش، بلكه در مقام مشاوره و هدايت جويي در همه ابعاد زندگي فردي و اجتماعي خود به حكيم و طبيب متوسل مي شده اند چرا كه حكيم و طبيب در افق نگاه و قضاوت آنان شخصيتي مبـّرز و برخوردار از دانش فقهي و پزشكي و آراسته به فضائل والاي اخلاقي بوده است و نماد برجسته و الگوي بارز چنين انديشوران دلسوز وعالمان فرزانه در تاريخ پر فروغ اين سرزمين، طبيب نامور و نابغه بزرگ ايراني، شيخ الرئيس ابوعلي سينا بود كه بدليل ارتباطش با خدا و مكتب وحي، نور حكمت الهي در دل او درخشيد و به حكيم الهي تبديل شد.

بدین منظور حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی نیز ضمن ارج نهادن از نامگذاری روزی خاص بنام "روز پزشک" و بزرگداشت "ابوعلی سینا"،به بازخوانی پیام ایشان که در کتاب سروش هدایت نیز منتشر شده است، می پردازیم.

معظم له در این پیام ضمن تقدیر از نامگذاری روز خاصی به نام روز پزشک، اظهار داشتند:

از نامگذاري روز خاص به «روز پزشك» و بزرگداشت «ابوعلي سينا» تقدير مي‏ كنيم؛ اميد است همگان از توفيق ارائه خدمات بهداشت و درمان برخوردار باشيد.

آنچه در اين پيام كوتاه مطرح مي‏ شود عبارت است از:

1. هرگونه كار فرهنگي يا درماني نسبت به موجود معيني، مرهون هويّت‏ شناسي آن است؛ اگر موجودي فقط در قلمرو طبيعي به سر مي‏ برد، مبادي پرورش و بهداشت او را نهاد طبيعت تأمين مي‏ نمايد؛ چه اينكه اگر موجودي فقط در اقليم فراطبيعي به سر مي‏ برد، مباني كمال و تماميّت وي را نهاد ما بعد از طبيعت به عهده دارد، ولي اگر موجودي جامع هر دو بخش طبيعي و فراطبيعي بود، براي رفع نيازهاي مادي و مجرد او عناصر طبيعت و اركان مابعد از طبيعت سهم تعيين ‏كننده دارند.

2. بهره‏ وري از هر چيزي مسبوق به شناخت آن چيز است؛ وقتي مي ‏توان از عناصر طبيعي بهره‏ مند شد كه از راه حسّ و تجربه به آثار و خواص آن پي برد، و نيز هنگامي مي‏ توان از اركان فراطبيعي استفاده كرد كه از راه عقل و تجريد مفاهيم به مآثر و لوازم آن رسيد، و براي آموختن يا انگيختن موجود مركب از طبيعت و مابعد از طبيعت، لازم است عناصر تجربي و اركان تجريدي كاملاً ملحوظ شوند.

3. انسان كه محور اصلي بهداشت و درمان است، و طبيباني چون ابن‏ سينا به تأمين نيازهاي طبي آن مبادرت كردند و مفاخر بزرگ جامعه شرق و غرب براي كشف علل بيماري و عوامل علاج از بذل نفس و نفيس دريغ ننمودند، هويّتي دارد كه از طبيعت و مابعدازطبيعت تلفيق شده است؛ اگر معلم اخلاق براي پرورش روح فراطبيعي او ويژگي بدن را لحاظ نكند، در تربيت وي موفق نمي‏ شود، همچنين اگر طبيب تن براي سلامت بدن طبيعي او خصوصيت روح مجرد را در نظر نگيرد، در تأمين بهداشت وي كامياب نخواهد بود.

4. براي تكامل فن شريف پزشكي و تكميل مشاهدات تجربي درباره جانورهاي آزمايشگاه، بايد از معارف تجريدي كه محصول افكار حكيمان الهي، فقيهان متدرب، مفسران متألّه كه همگي شاگرد صاحبان سلطان علوم و زمامداران ملكه معارف، يعني انبيا و اوليا و اهل‏بيت عصمت و طهارت(عليهم ‏السلام)اند، استفاده شود تا شفاف كردن تن با تيرگي جان همراه نگردد و درمان بدن با بيماري روح قرين نشود.

حكيم سترگ ابوعلي حسين بن سينا(قدس‌سرّه) از نوادر دهر بود كه ضمن جمع سالم بين طب و اخلاق، معارف تجربي را با براهين تجريدي در خدمت قرآن و عترت(عليهم‌السلام) هماهنگ مي‏ كرد و در پرتو آن به جامعه بشري خدمت صادق ارائه مي ‏نمود.

--------------------------------------------------------------

منبع:کتاب سروش هدایت ج2