به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء: دبيران كانون‌هاي قرآن و عترت و مهدويت دانشگاه‌هاي كل كشور با حضور در نمازخانه بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء ضمن اقامه نماز ظهر و عصر به امامت حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی با معظم له دیدار کردند.

آیت الله العظمی جوادی آملی در این دیدار بیان داشتند:

قرآن يك كتابِ خودكفاست و قرآن‌پژوه را هم خودكفا مي‌كند؛ نویسندگانی که كتاب‌هايي را از ديرباز نوشتند بالأخره يك استادي ديدند یا از يك مكتب و برنامه‌اي كمك گرفتند و كتاب نوشتند، اما اين نگار به مكتب نرفته از هيچ جايي اين كتاب را نگرفت و این کتاب فقط از ناحيه وحي الهي است, يعني گوهر را از درون خود توليد مي‌كند، وجود مبارك پيغمبر اين‌طور است، اهل بيت(عليهم السلام) اين‌طور هستند.

ایشان با تاکید بر طاهر بودن جامعه قرآنی کشور اظهار داشتند:

شما عزيزاني كه در خدمت قرآنيد و قرآني كار مي‌كنيد بايد هم دريا باشيد و هم جامعه را دريايي كنيد؛ خاصيت دريا اين است که اگر لاشه‌اي وارد آن شد دريا او را قبول نمي‌كند و او را پس می زند، اين را همه ما مي‌دانيم که جوانان قرآني و كانون‌هاي قرآني آلوده نخواهند شد، آن‌‌قدر طيب و طاهر هستيد و خواهيد بود كه اگر آلوده‌اي خود را به جمع شما برساند شما او را پس مي‌زنيد، اين خاصيت درياست و كار قرآن كريم اين است.

معظم له با بیان این مطلب که «گروه‌هاي قرآني هم خودشان بهشتي‌اند و هم جامعه را بهشتي مي‌سازند» ابراز داشتند:

گروه‌هاي قرآني هم خودشان بهشتي‌اند و هم جامعه را بهشتي مي‌سازند، طبق بیان سوره مبارکه حشر، جامعه بهشتي كه همان تمدن اسلامي است فرمود مردان الهي اصلاً دعايشان اين نيست كه خدايا پدر و مادر مرا بيامرز! اين حداقل دعاست، دعاي آنها اين است كه ﴿رَبَّنَا اغْفِرْ لَنا وَ لِإِخْوانِنَا الَّذينَ سَبَقُونا بِالْإيمانِ وَ لا تَجْعَلْ في‏ قُلُوبِنا غِلاًّ لِلَّذينَ آمَنُوا﴾ خدايا كينه را از جامعه بردار! بدي را از جامعه بردار! نفاق را از جامعه بردار! اين دعاي بهشتيان است؛ اما اگر ما آبروي شخصی را ببریم، دروغ بگوییم و غيبت كنيم و هيچ اطميناني در جامعه نباشد و یا در جامعه ای‌، انسان به رسانه و مطبوعاتش اطمينان نداشته باشد چنين جامعه‌اي، جامعه جهنمي است و دیگر جامعه بهشتي نيست.

آیت الله العظمی جوادی آملی با تاکید بر ترویج فرهنگ امر به معروف و نهي از منكر در جامعه تاکید کردند:

اگر كسي خلاف كرد ما وظيفه داريم به عنوان امر به معروف و نهي از منكر به او بگوييم و جلويش را بگيريم، و وقتي با او در ميان مي‌گذاريم که اين كار بد است و آن را انجام نده، بالأخره او يا قبول يا نكول می کند در هر حال ما وظيفه‌مان را انجام داديم، اما اگر به جای امر به معروف ونهي از منكر که بر ما واجب است و اثربخش است بياييم «غيبت» كنيم، اين دیگر سودي ندارد، اين منكري است در برابر  منكر, حرام را با حرام و بدي را با بدي نمي‌شود جلوگيري كرد.