مرکز الإسراء للنشر هو الناشر الاختصاصيّ لتألیفات سماحة آیة الله الشیخ عبدالله الجواديّ الآمليّ (دام ظلّه) فبدأ المرکز هذا عمله في سنة 1372 الشمسیة؛ فمن أعمال هذا المرکز القیام بإنتاج التألیفات مکتوباً بکیفیة مطلوبة وأساسیّة، مع عرض سریع، وفي الوقت المحدّد، وبسعر مناسب، ودعم للإصدارات، وتهیئة إمکان الوصول السریع وبأسعار قلیلة للمخاطبین في داخل البلد وخارجه بالنسبة إلی الإصدارات، وأیضاً المشارکة في المعارض الدولیة الخارجیة والداخلیة.
به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء: حجت الاسلام و المسلمین دکتر مرتضی جوادی آملی در سالروز میلاد با سعادت منجی عالم بشریت امام زمان(عج) با حضور در مسجد آیت الله سروش محلاتی در منطقه نارمک تهران به ایراد سخنرانی پرداخت.
حجت الاسلام و المسلمین دکتر مرتضی جوادی آملی در سخنان خود با اشاره به الزامات ساخت جامعه مهدوی بیان داشت: ساخت يك جامعه بر مبناي تمدّن مهدوي چگونه اتفاق می افتد؟! تا فضاي جامعه ما مبتني بر جريان مهدويت نباشد ما نمي‌توانيم اين مسئله را جهاني بدانيم. براي اين امر چهار مرحله بايد طي شود تا ما يك جامعه مهدوي پيدا كنيم و بتوانیم يك تمدن بر اساس جريان مهدويت بسازيم.
ریاست بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء اذعان داشت: مرحله اول كه دشوارترين مرحله است بحث انديشه مهدويت است. مرحله دوم باور به مهدويت است، مرحله سوم فرهنگ مهدويت و مرحله چهارم ایجاد تمدّن مهدويّت است؛ آن‌گاه است كه جامعه مهدوي بر اساس این مراحل چهارگانه شكل خواهد گرفت.
وی با بیان این مطلب که « جريان مهدويت اختصاصي به اسلام يا مكتب تشيّع و يا جامعه ما ندارد» ادامه داد: ما فكر نكنيم مهدويت براي ماست و ما می توانیم آن را مصادره كنيم مثل جريان امام حسين(ع) و امثال ذلك؛ زیرا امام حسين(ع) براي عالم بشريّت است! اينها منجي عالم بشريّت‌اند! اينها براي احياي حدود الهي‌اند! آنها براي كلّ عالم‌اند و ما هم البته از خورشيد وجود آنها بهره مي‌بريم.
حجت الاسلام و المسلمین دکتر مرتضی جوادی آملی خاطرنشان کرد: جريان مهدويت يعني ما معتقديم خداي عالم يك انساني الهي، معصوم، منزّه از هر گونه خطا و خطيئه، مفترض‌الطاعه، صاحب همه مقامات علمي و اخلاقي و تقوايي كه برتر از او تصوّر نمي‌شود، را مأمور ساخته تا براي هدايت بشر بيايد و ما بر اساس اين انديشه او را بشناسيم و از او تبعيّت كنيم، خود را مطيع او بشناسيم و كردار و گفتار و رفتار او را نصب‌العين قرار بدهيم و بايدها و نبايدهايي كه او براي ما ايجاد مي‌كند را عين حق بدانيم و ذرّه‌اي در آن ترديد نكنيم و اين انديشه را براي خود به عنوان يك انديشه علمي، به عنوان يك رهاورد علمي بشناسيم و بر آن تأكيد كنيم، اين انديشه مهدويت است. آنچه ما از جريان مهدويت به عنوان انديشه و تفكر، به عنوان نوع بينشي كه همه انسان‌ها خصوصاً مسلمان‌ها و بالأخره پيروان اهل بيت(ع) بايد داشته باشند اين است.
ریاست بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء تصریح داشت: ما تلاشمان اين نباشد كه امام زمان(عج) را ببينيم بلكه تلاشمان اين باشد كه امام زمان(عج) ما را ببيند، چه وقت مي‌تواند اين‌گونه باشد؟ وقتي ما با فرهنگ مهدويت آشنا باشيم؛ لذا ما باید دنبال يك كمال حقيقي باشیم. با فرهنگ و انديشه پيامبر(ص) زيستن مهم است، با بدن و در جوار جسم و جسد آن حضرت بودن كمال حقيقي نيست.
وی خاطرنشان کرد: مسئله اول، انديشه مهدويت است، هنوز اینکه اين انديشه در جامعه ما به عنوان يك تفكّر، به عنوان يك درس كه در زندگي ما، ما آن را فهم كرده باشيم و در مقام علمي آن را شناخته باشيم حاصل نشده است، و تنها در حد يك علاقه و عاطفه است، اما اينكه اين موهبت الهي است، خليفة الله است، خليفة الرسول است و آمده تا ما را احيا كند و از منجلاب طبيعت برهاند و از مرداب جهل و جهالت نجات بدهد هنوز در بین ما جایگاهی ندارد! اين محبت و نشاط عاطفي به تنهایی كمال انساني نيست البته يك ثواب و اجري مي‌دهند خيلي هم خوب است اما آنها براي هدف ديگري آمدند.
حجت الاسلام و المسلمین دکتر مرتضی جوادی آملی بیان داشت: اگر فهم كنيم و بيابيم كه مهدويت يعني يك شخصيت متعالي از جايگاه پروردگار عالم براي هدايت و سعادت انسان‌ها مي‌خواهد بيايد و ما در مقابل او مسئوليت داريم. و در مرحله بعد، مرحله باور و اعتقاد است، صِرف اينكه ما چيزي را بشناسيم و به شخصيت او علم داشته باشيم اين كافي نيست و نكته بعدي ايمان قلبي و باور به اين امر است كه ما اين را با وجود و قلبمان باور كنيم و به تعبير اساتيد حكمت، عقل عملي به ميدان بيايد.
وی ادامه داد: يك وقت ما با عقل نظري موضوعی را مي‌شناسيم و با عقل عملي به آن چنگ مي‌زنيم و آن را باور مي‌كنيم. وقتي اين دو مرحله انجام شد يعني مرحله انديشه و ايمان و باور، كم كم اين مسئله به صورت فرهنگ در مي‌آيد و در رفتار و گفتار و اخلاق ما اثر مي‌گذارد. اگر آن دانش و بينش بخواهد در سطح فرهنگ برسد بايد در روش و منش در ما تجلّي كند و تبديل به فرهنگ شود. حال این پرسش مطرح می شود که آيا ما مناسبات اجتماعي‌مان بر اساس فرهنگ مهدوي است؟ اگر توانستيم همين دعاي ندبه را، اين مفاهيم و مضامين بلند را به فرهنگ تبديل كنيم چقدر دوستي و محبت و مهر در جامعه ما ايجاد مي‌شود. پس مرحله سوم، مسئله فرهنگ است كه اين فرهنگ مبتني بر يك باور و انديشه است. وقتي فرهنگ ساخته شد در ادامه بحث مدنيّت به میان مي‌آيد و تمدّن مهدوي ساخته مي‌شود.
