پایگاه اطلاع رسانی اسراء: سلسله سخنرانی های حجت الاسلام و المسلمین استاد مرتضی جوادی آملی در ماه ذی الحجه، با عنوان «شعائر حج» از شبکه تلویزنی اینترنتی اسراء به آدرس tv.esra.ir پخش می گردد.
حجت الاسلام و المسلمین مرتضی جوادی آملی در سومین جلسه از این سلسله جلسات، ابراز داشتند: مرحله بعد از ميقات يا وظيفهاي که در ميقات بايد انجام بشود عبارت است از احرام. احرام که محرم شدن شخص حاجي يا مؤتمر و يا حتي مسافري است که به حرم الهي راه پيدا ميکند اين است که خود را در يک شرايطي داشته باشد که در آن شرايط وضعيت روحي و باورها و اعتقادات او متفاوت ميشود.
ایشان با بیان اینکه احرام که اولين وظيفه حجگزار و يا عمرهگزار هست، اظهار داشت: احرام عبارت است از يک عمل قربي و عبادي که حتماً بايد با نيت همراه باشد. نيتي که در اين امر بخواهد انسان انجام بدهد خدا را مدّ نظر داشته باشد و توجه به حق سبحانه و تعالي را در اين احرام مورد تأمل و توجه خود انجام بدهد، اين نياز به يک اراده قوي و مستحکمي دارد که بايد از ماسوا کَنده بشود. آن کسي که احرام ميبندد يعني خود را مهياي سفر الهي و جايگاهي که خداي عالم در حقيقت او را دعوت کرده است.
وی با بیان اینکه احرام نماد دورداشت از غير خدا و آهنگ و قصد به سمت خدا کردن است، بیان داشت: در سراي ميقات، انسان موظف است که محرم بشود به قصد حق سبحانه و تعالي همه آنچه را که در اختيار دارد کنار بزند، از همه زيباييها از همه بوييدنيهاي خوش و از بسيار از مسائل که در حال احرام بر انسان حرام ميشود اگر مواردي بود که تا قبل حلال بود هنگام احرام آنها حرام ميشود و انسان نميتواند از آنها استفاده کند و کمترين تعلقي نبايد به آنها داشته باشد زيرا اگر انسان توجه به جانب رب العالمين را قصد و غرض دارد و اگر فرار و شتابان به سمت حق در حرکت است بايد هر آنچه را که انسان زمينگير ميکند و باعث تعلق انسان به عالم طبيعت ميشود را از خود دور کند و احرام چنين وظيفهاي را دارد.
ایشان سپس اظهار داشت: احرام دو جنبه دارد يک جنبه اثباتي دارد که انسان به سمت مقصود در حرکت است. يک جنبه سلبي دارد که ماسوا را فکنده و هر چه که غير خداست بدانها بيتوجهي کرده حتي از حلال خدا ميگذرد تا چه رسد به حرام. لذا در اين مرحله که انسان محرم ميشود وظيفه دارد که بعد از پوشيدن اين دو لباس که در حقيقت اينها همزمان اتفاق ميافتد و همچنين نيتي که براي احرام دارد چون احرام يک عمل قربي و عبادي است و عمل قربي حتماً قربت نيازمند است ولي آنچه که روح احرام را تأمين ميکند مسئله سوم است که عبارت است از تلبيه که اين تلبيه چقدر شيرين و جذاب است زيرا انسان گاهي دعوت حق سبحانه و تعالي و گاهي دعوت داعي الي الحق را لبّيک ميگويد.
ایشان بیان داشت: انساني که در حال احرام لبّيک ميگويد اين لبّيک معاني متعددي دارد همانطوري که مراتب متعددي دارد. در اذکاري که در تلبيه گفته ميشود بيان امام صادق(عليه السلام) اين است که ميفرمايد: «لَبَّيْكَ اللَّهُمَّ لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ لَا شَرِيكَ لَكَ لَبَّيْكَ إِنَّ الْحَمْدَ وَ النِّعْمَةَ لَكَ وَ الْمُلْكَ لَا شَرِيكَ لَكَ لَبَّيْك»، اين آن لبّيک عمومي است که همه با نفي هر چه که غير خداست و هر چه که شريک حق سبحانه و تعالي در نزد ديگران و اغيار و اجنبيها ترسيم شده است آنها را کنار ميزند و با يک نداي بسيار شريف و عزيزي خالصانه دعوت حق را لبّيک ميگويد و حرکت ميکند. اما چون حاجي و مؤتمر در يک مرتبه و رتبه نيستند لبّيکها هم در يک مرتبه نيستند. لذا مناسب است که همه اين مراتب لبّيکها را با خود زمزمه کنيم. خوشا بحال کساني که لبّيک گويان به سمت بيت الله در حرکتاند و شتابان قصد بيت الله را دارند که از آنجا به سمت مقصود در حرکت باشند.
این استاد حوزه و دانشگاه بیان داشت: واقعاً انساني که لبّيک ميگويد خدا را ميخواند، بايد توجه داشته باشد که اجابت دعوت خدا با اجابت دعوت نفس با اجابت دعوت اغيار هرگز باهم جمع نميشود.
فیلم و متن کامل سخنرانی استاد را از اینجا می توانید مشاهده نمایید