پایگاه اطلاع رسانی اسراء: در آستانه اربعین حسینی، جمعی از اساتید و مردم شهر لاریجان با حضور در حسینیه آیت الله العظمی جوادی آملی در دماوند با ایشان دیدار و گفتگو کردند.

حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در این دیدار اظهار داشتند: أَعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا [و اجوركم] بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ(علیه السلام)وَ جَعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِنَ الطَّالِبِینَ بِثَأْرِهِ(علیه الصلاة و علیه السلام)» این شعار رسمی ما در زمان سوگ و مصیبت سالار شهیدان تنها این نیست که بگوییم «أَعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا [و اجوركم] بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ(علیه السلام)» تا به ثواب برسیم، بلکه پیام عاشورا و وظیفه ما که در دیدارهای خود در ماه محرم و صفر باید بگوییم این بخش دوم هم هست: «وَ جَعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِنَ الطَّالِبِینَ بِثَأْرِهِ(علیه الصلاة و علیه السلام)» خدایا آن توفیق را به ما بده که ما خون بهای حسین بن علی را بگیریم، این جمله أولی را بدون جمله دوم گفتن ابتر است. چون پدر ما را شهید کردند ما خونبها میخواهیم.

ایشان بیان داشتند: خونبهای حسین بن علی را فرزندان آن حضرت باید بگیرند، اما ما یک فرزند شناسنامه ای داریم و یک فرزند قرآنی داریم که این نیز یک شناسنامه دیگر است، اگر وجود مبارک حضرت فرمود «أنا و علیّ ابوا هذه الأمة» کسی نمیتواند بگوید که شما چرا طلب ثار میکنید، ما میگوییم پدر ما را شهید کردند. اگر فرزند اینها شدیم، راه اینها را هم باید طی کنیم و این راه رفتنی است و اگر رفتنی نبود به ما دستور نمی دادند که راه اینها را برویم، شهدا این راه را رفتند و فرزندان حسین بن علی شدند.

معظم له بیان داشتند: اصل دوم در سوره مبارکه انفال است که می فرماید« اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ» پیامبر آمده تا شما را زنده کند، معلوم می شود که یک حیات ظاهری دارید و یک حیات گیاهی و یک غیر گیاهی، ما آمده ایم که به شما حیات بدهیم، شما را زنده کنیم، معلوم می شود خیلی ها زنده هستند اما حیات ندارند، کلامی از امیرالمومنین هستند که بعضی از مردم جنازه عمودی هستند که بعد جنازه افقی می شوند. این حرفها در هیچ جای عالم نیست.

ایشان بیان داشتند: قرآن به مردم فرمود: ما حرف هایی داریم که در جای دیگر نیست، ما حرف تازه داریم که زیر این آسمان، در هیچ جای عالم پیدا نمی شود، هر کس، هر استعدادی هم داشته باشد، هیچ راهی ندارد، مگر آنکه در محضر قرآن زانو بزند؛ چه اینکه آیه شریفه می فرماید: «و یعلّمکم ما لم تکونوا تعلمونَ»؛ این «کان منفی»، بار خاصّ خود را دارد. یعنی چه به غرب بروید و چه به شرق، چه زمین بروید و یا به آسمان، حرفی که قرآن می زند، در جای دیگر نیست، حتی خطاب به پیامبر گرامی اسلام که نقطه کلّ هستی است، می فرماید تو به گونه ای نیستی که بتوانی این حرف ها را در جای دیگر یاد بگیری.«وَ عَلَّمَکَ ما لَمْ تَکُنْ تَعْلَم‏».

ایشان بیان کردند: وظیفه حوزه و دانشگاه این است که بگوید این مطلب تازه که قرآن می فرماید چیست، قرآن به انسان می گوید تو باید فرشته شوی، کمتر از فرشته شوی، خودت را باختی! توی انسان می توانی به جایی برسی که ملائکه، برای شما فرّاشی کنند، یعنی تعلیم و تربیت در مکتب اهلبیت علیهم السلام، فرشته پروری و فرشته خویی است! «تو فرشته شوی ار جهد کنی از پی آنک** برگ توت است به تدریج کنندش اطلس»، انسان باید درس بخواند و بشود ابریشم، اگر برگ توت می تواند ابریشم شود چرا تو فرشته نشوی؟! اگر انسان فرشته خو شد، دیگر کشور گرفتار نجومی و اختلاسی نمی شود، چقدر انسان پست پست باشد که به دنبال اختلاسی و نجومی برود.

ایشان اظهار داشتند: انسان وظیفه دارد به دنبال علم برود و بداند که هر ظرفی تابع مظروف خود است به غیر از علم؛ در بحث علم، این مظروف است که ظرف خود را توسعه می دهد، ظرف دانش با افزودن آن گنجایشش بیشتر می شود و ظرفیت آن گسترش پیدا می کند اما انسان باید بداند درس خواندن و مجتهد شدن و استاد شدن تنها مشکل کشور را حل نمی کند بلکه خودسازی وظیفه انسان است، «چو دریا به سرمایه خویش باش!» ما باید چشمه باشیم و بجوشیم و اگر از درون خود بجوشیم کسی نمی تواند ما را تحریم کند و ما باید به گونه ای باشیم که کسی نتواند ما را تحریم کند، چرا که ما کشوری بزرگ هستیم و مردم ایران بزرگ زاده هستند، ما هم تاریخ داریم و هم جغرافیا، ما در کشور شاهنشاهی زندگی کرده ایم و نه شاهی و گفتن اینکه ما در منطقه ای بزرگ زندگی کرده ایم که چیز بدی نیست، همچنان که اگر کسی که پدر و مادرش استاد دانشگاه هست، بگوید من حتما باید در کنکور قبول شوم، این تکبر نیست این حق مسلم چنین شخصی است که در خانه علم بزرگ شده است، لذا ما نیز باید زندگی آبرومندانه ای داشته باشیم چرا که در کشوری بزرگ زندگی می کنیم.