مرکز الإسراء للنشر هو الناشر الاختصاصيّ لتألیفات سماحة آیة الله الشیخ عبدالله الجواديّ الآمليّ (دام ظلّه) فبدأ المرکز هذا عمله في سنة 1372 الشمسیة؛ فمن أعمال هذا المرکز القیام بإنتاج التألیفات مکتوباً بکیفیة مطلوبة وأساسیّة، مع عرض سریع، وفي الوقت المحدّد، وبسعر مناسب، ودعم للإصدارات، وتهیئة إمکان الوصول السریع وبأسعار قلیلة للمخاطبین في داخل البلد وخارجه بالنسبة إلی الإصدارات، وأیضاً المشارکة في المعارض الدولیة الخارجیة والداخلیة.
پایگاه اطلاع رسانی اسراء: آیت الله اعرافی مدیر حوزه های علمیه کشور، صبح امروز (30 مهر 1401) با حضور در بیت آیت الله العظمی جوادی آملی با ایشان دیدار و گزارشی از سفر خود و هیئت همراه به واتیکان و دیدار با پاپ را خدمت معظم له ارائه نمود.
آیت الله العظمی جوادی آملی در این دیدار بیان داشتند: قسمت مهم اصلاح جامعه بین الملل به همین جا افتادن قرآن و معارف آن در جوامع بشری است، لذا قرآن باید در حوزه نیز مورد توجه هر چه بیشتر قرار گیرد و وارد دروس حوزوی ما شود!
ایشان بیان داشتند: قرآن «و ما ادریک ما القرآن»! مرحوم علامه اصطلاحی دارد به نام «جري»، این را از این روایت گرفته است که امام(سلام الله علیه) می فرماید قرآن «يَجري کما يَجري الشمس و القمر»؛ با معارف قرآن هست که انسان خود را می شناسد و اینکه کیست و کجا دارد می رود، اینکه انسان با مرگ می پوسد یا از پوست در می آید و اگر مرگ، از پوست به در آمدن است، آنجا چه خبر است؟ این کار اصلی است، این انسان است و این معارف در قرآن کریم آمده است.
ایشان اظهار داشتند: من در یکی از سفرهای اروپایی خود، دیدار کوتاهی با جناب پاپ سابق داشتم؛ وقتی به آنجا رفتیم به سفیر ایران در واتیکان گفتم که شما وصیتنامه امام را با آرم جمهوری اسلامی تنظیم کنید و بعد به جناب پاپ تحویل دادم. در سازمان ملل هم به مسئولین سازمان ملل تحویل دادیم که اینها بفهمند که خدا کیست، پیغمبر کیست!
معظم له بیان داشتند: این یک حرف آسمانی است که انسان با مرگ از پوست به در می آید نه اینکه بپوسد! اگر از پوست به در آمدن است، پس آن طرف خبری هست؛ خب آن طرف چیست؟ کجاست؟ آنکه الآن مشکل بشر است این است که می خواهد عمر کند و بپوسد، همین! فرمود: «النَّاسُ نِيَامٌ فَإِذَا مَاتُوا انْتَبَهُوا»؛ آدمِ خوابیده، در خواب، حرفهای خوابیده میزند.
ایشان با بیان اینکه یاد مرگ و قیامت انسان را می سازد، اظهار داشتند: آنکه انسان را می سازد یاد مرگ و قیامت است! اکثر «یوم» یا « یومئذ» که در قرآن آمده است مربوط به قیامت است. این گونه سخنان که «انسان با مرگ از پوست به در می آید» برای خود حوزه هم تازه و جدید است، چه رسد به دیگران!
معظم له تاکید داشتند: اینکه انسان بگوید من موجود ابدی هستم، من موجود نمیری هستم! این آدم را زنده نگه می دارد؛ فرمود این شما را زنده می کند: ﴿اسْتَجِیبُوا لِلّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِیكُمْ﴾؛ بین پوسیدن و از پوست به در آمدن، خیلی فرق است! و نکته دیگر اینکه وقتی انسان نه بیراهه برود و نه راه کسی را ببندد، با چه ادب و احترامی جان می دهد! فرمود: ﴿الَّذینَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ طَيِّبینَ يَقُولُونَ سَلامٌ عَلَيْكُمْ﴾؛ با سلام و عرض ارادت جان آدم را می گیرند. مرحوم کلینی نقل میکند که هیچ لذتی برای مؤمن به اندازه لذت مردن نیست، پیغمبر را می بیند، امیرالمؤمنین را می بیند، حسین بن علی را می بیند!
