پایگاه اطلاع رسانی اسراء- سرویس دین و اندیشه: از آن‏جهت كه كاروان بشري محتاج رهبري راهنمايان الاهي است كه در اَمام قافلهٴ انساني قرار گيرد، و با درايت معصومانهٴ خود، سالكان كوي حق را هدايت كند و چنين پيشواي معصومي غير از اهل بيت عصمت و طهارت نبوده و نيست. لذا حضرت فاطمه (عليهاالسلام) فرمود: خداوند پيروي ما اهل بيت عصمت(عليهم‏السلام) را وسيلهٴ برقراري نظم جامعه و استقرار نظام ملّت اسلامي و سبب امنيّت آنان از آسيب اختلاف قرار داد.

اختصاص روزی از سال به عنوان روز گرامیداشت مقام مادر در پرتو ولادت سراسر نور حضرت زهرا(س)، گامی است مثبت در جهت ارج‌گذاری زحمات این قشر سرشار از عاطفه که از هیچ نوع گذشت و فداکاری در رشد و شکوفایی فرزندان‌ ایران زمین دریغ نمی‌کنند.

آن چه مسلم است این که در قبال عشق، محبت و پاکی که مادر نثار فرزند خود می‌سازد، انسان از قدردانی عاجز و ناتوان است و بی‌تردید همین ناتوانی انسان در ارج نهادن به ارزش و مقام مادر بود که بهشت را زیر پای مادران قرار داد.

ما در این ایام فرخنده که به تجلیل از مقام مادر اختصاص داده شده است بنا داریم تا از بنان عالمانه حکیم متأله حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در کتاب "سروش هدایت"، نمونه هایي از سُنّت و سيرت آن آيت عُلياي الاهي را تقدیم شما کرده تا نسبت به دقت در ویژگی های آن بانوی بزرگ اسلام و تطبیق درست و اجرای کامل آن در متن زندگی خود، شاهد کمرنگ شدن مشکلات امروزی کانون گرم خانواده ها باشیم:

حضرت فاطمه(س) نيازی به غير ديدار خدا نداشت

چون قرآن كريم تمام ماسواي خدا را هالك مي داند، و جاودانگي را مخصوص خداوند قرار مي دهد، و اشتياق به موجود زوال پذير مايهٴ رنج لحظهٴ هجران است، لذا حضرت فاطمه(عليهاالسلام) نيازي به غير ديدار خدا نداشت، و همين شوق وافر و فراگير او را از توجّه به غير خدا باز مي‏داشت. چنانكه فرمود: شَغَلَنى عَنْ مسئلتِه لَذّةُ خِدمَتِهِ، لا حاجةَ لى غيرُ النّظرِ الي وجهِهِ الكريم.

انس با قرآن و شنيدن نواي دلپذير الاهی زيباترين مظهر پرهیزکاری حضرت

چون دنيا جاي تحصيل كمال هاي علمي و عملي است، تا ره‏توشه سفر آخرت تهيّه گردد، و بهترين زاد راه، پرهيز كاري است، و زيباترين مظاهر آن انس با قرآن و شنيدن نواي دلپذير الاهي، و نيز مشاهدهٴ چهرهٴ ملكوتي آورندهٴ آن يعني رسول گرامي(صلي الله عليه و آله و سلم)، و همچنين رفع نياز مُستمندان مي باشد، لذا حضرت صديقهٴ كبرا(عليهاالسلام) چنين فرمود: حُبِّبَ الىَّ من دنياكم ثلاث؛ تَلاوةُ كتابِ الله و النّظرُ فى وجهِ رسولِ اللّه (صلي الله عليه و آله و سلم) و الإنفاقُ فى سبيل اللّه.

فاطمهٴ زهرا (عليهاالسلام) دلباختهٴ تكلّم با خداوند

از آن جهت كه هيچ وسيله اي نمي‏تواند، مشتاقِ مناجات با خداوند را به خوبي سرگرم كند، و فاطمهٴ زهرا (عليهاالسلام) نيز دلباختهٴ تكلّم با خداوند بود، و بهترين جلوهٴ آن در نماز ظهور مي‏كند، لذا آن حضرت در اولين شب زندگي مشترك با حضرت علي(عليه‏السلام) پيشنهاد نماز را مطرح نموده، چنين گفت: من دربارهٴ خودم و پايان عمرم انديشيدم. تو را به خدا سوگند مي‏دهم تا به نماز برخيزي و بايستي و خداوند را در اين شب عبادت كنيم؛ فأُنشدُك اللّه! اَن قُمتَ الي الصّلاةِ، فنَعبدَ اللّهَ تعالي فى هذهِ الليلة.

ایثار حضرت در حال گرسنگی خود و فرزندان

چون قرآن كريم ايثار را مايهٴ محبوبيّت الاهي مي داند، و از ايثارگران ستايش مي كند، فاطمه زهرا (عليهاالسلام) نيز در حال گرسنگي خود و فرزندان، نان خويش را به ديگران مي بخشد و در اين باره چنين مي فرمايد: ما عِندَنا إلاّ قُوتُ الصبية و لكنَنا نُؤثِرُ به ضيفنا؛ يعني نزد ما جز غذاي كودكان نيست، ليكن ما مهمانان را ترجيح مي دهيم.

استدلال حضرت در مجامع عمومی در پرتو عفاف و حجاب

حضور فاطمه (عليهاالسلام) در صحنهٴ سياست و حمايت از رهبري و استدلال در مجامع عمومي در پرتو عفاف و حجاب، دو پيام الاهي و انساني را به همراه دارد؛ يكي عدم احتجاب زن از حقوق اجتماعي و ديگري لزوم محجوب بودن زن از نامحرم. انتظار مي رود خداوند ولايت آن حضرت را عيدي ولادت آن ملكهٴ عفاف قرار دهد.

حضرت فاطمه(س) باطن ليلة القدر است

حضرت فاطمه كه از منظر برخي از معصومان(عليهم‌السلام) باطن ليلة القدر است، بيانگر روند تكاملي اسلام و جهش تصاعدي حاملان راستين قرآن و عترت(عليهم‌السلام) است، زيرا مُلك سليمان با همه احتشام بر بال «غدوّها شهرٌ و رَواحُها شهرٌ» مستقر بود، لذا سرعت آن محدود بود، ليكن ملكوت حضرت ختمي مرتبت‏صلي الله عليه و آله و سلم بر شهبالِ «ليلة القدر خير من ألف شهرٍ» استوار است، لذا جهش آن طوری است كه مي‏توان يك شَبه ره صد ساله را پيمود و پيمانه اين پيمودن به دست هم پيمانان ولايت فاطمي است كه در صدد ادراك ليلة القدراند، وگرنه براي ليلة القبري‏ها چنين سيري ميسور نيست.

اگر مركب رسول خدا(صلي الله عليه و آله و سلم) هنگام معراج بُراق بود كه هر قدم او به شعاع ديد بود؛ خُطاهُ مدّ بصره، مَطِيّه رهوار امّت هنگام عروج نسبي نماز است كه عمود دين مي‏باشد و با اقامه صحيح آن مي‏شود، ظاهر و باطن ليلةالقدر را به قدر هستي خويش ادراك كرد و از آن سكوي پرواز استعانت جست و طبق ظرفيت ظريف و طريف روح مجرّد، طرفه فاطمي را زيارت نمود.

اگر انسان كاملي خود باطن ليلة القدر باشد، تمام گام‏هاي استوار او چنان است، هر لحظه راه هزار ماهه مي‏رود. كدام چابك سواري به گَرد وي مي‏رسد تا به گِرد او طواف كند. مركب توده دوستان بانوي آفتاب چوبين است و اسب چوبين چون پاي چوبين استدلاليون بي تمكين است ليكن «كرم دوده طاها و ياسين بكند كار خويش»، زيرا خود آن بانو در خطبه فدكيّه، خاندان عصمت را كه به تجمّل مي‏نشينند و به جلالت مي‏روند، وسيله معرفي كرد و چنين فرمود: «...فَاحْمَدُوا الله الذي بنوره و عظمته ابتغي من في السموات و من في الارض اليه الوسيلة فَنَحْنُ وسِيْلَتُه في خلقه و نحن آل رسوله و نحن حجّة غيبه و ورثة انبيائه».

آن حضرت هرگز در راه کسب معرفت تسامح و تساهل نورزيد

حضرت فاطمه چونان معصومان(عليهم‌السلام) ديگر، در متن صراط مستقيم بوده و هرگز در معرفت آنكه از مو باريك‏تر است، اشتباه نكرده است و در پيمودن آنكه از لبه تيز تيغ و شمشير برنده‏تر است، تسامح و تساهل نورزيده است؛ بنابراين همانند قرآن مُمثَّل است كه از تطاول تحريف به زياده يا نقصان مصون مانده است.

حضرت فاطمه(س) با سيره رائج و سنّت معصومانه دارج خود اسوه همگان بوده و هست، ليكن در رفتارهاي خاص خويش قدوه صنف مخصوص است؛ مثلاً در سير دروني و ذكر، اسوه عارفان شاهد و در انديشه و فكر ذهني، قدوه حكيمان و متكلمان و فقيهان و صاحبان فنون ديگر است. تحليل خطبه معروف آن حضرت، سند صلاحيّت اِئتساي خردمندان علوم عقلي و نقلي به آن ذات قدسي است.