مرکز نشر اسراء ، ناشر اختصاصی آثار آیت الله جوادی آملی، در سال 1372 شمسی آغاز به کار نمود؛ تولید آثار مکتوب با کیفیت مطلوب و استاندارد، عرضه سریع، به موقع، با قیمت مناسب و پیشتیانی محصولات ، بستر سازی دسترسی آسان، سریع و کم هزینه مخاطبان داخل و خارج کشور به محصولات، حضور در نمایشگاه های بین المللی داخلی و خارجی از وظایف و ماموریت این مرکز می باشد.
پایگاه اطلاع رسانی اسراء: مراسم افتتاحیه هشتمین دوره مقدماتی طرح ملی گفتمان نخبگان علوم انسانی روز جمعه ۲۷ مرداد ماه با پیام آیت الله العظمی جوادی آملی برگزار می‌شود.
مراسم افتتاحیه هشتمین دوره مقدماتی طرح ملی گفتمان نخبگان علوم انسانی جمعه، ۲۷ مرداد ماه ۱۴۰۲ ساعت ۱۰ در تالار جابر بن حیان دانشگاه تربیت مدرس برگزار می گردد.
در این مراسم دکتر محمدعلی زلفی گل، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، حجت الاسلام والمسلمین احمد واعظی رئیس دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم و دکتر عبدالحسین کلانتری معاون فرهنگی وزارت علوم حضور دارند و سخنرانی خواهند نمود و پیام دکتر رضا داوری اردکانی به این دوره هم قرائت می‌شود.
در آستانه برگزاری هشتمین دوره طرح ملی نخبگان علوم انسانی، نشست خبری در محل خانه اندیشورزان علوم انسانی تهران برگزار شد.
در ابتدا حجت‌الاسلام پارسانیا به صورت مختصر به ایده تأسیس طرح ملی گفتمان نخبگان علوم انسانی اشاره کرد و گفت: این طرح از سال 1394 شکل گرفت و پیشینه شکل‌گیری آن دغدغه‌هایی بود که هم در حیطه علوم انسانی به صورت خاص و هم درباره اصل و موقعیت علم در جامعه ایران، جامعه اسلامی و جهان اسلام و نسبتی که علم با فرهنگ اسلامی و با دین اسلام دارد، وجود داشت.
وی خاستگاه پرسش و مسئله این طرح را خود علوم انسانی بیان کرد؛ به این معنا که علوم انسانی چیست؟ و خود علم چیست؟ چون مفهوم علوم انسانی امروز در یک طبقه‌بندی خاص قرار گرفته و معنای خاصی نیز دارد و در قبال علوم طبیعی قرار می‌گیرد و علوم طبیعی هم تقسیم‌بندی خاصی دارد که علوم پایه و علوم کاربردی است. این مفهوم با این حیطه و این تقابل، یک مفهوم جدید است و 200 سال بیشتر تاریخ ندارد و پیشینه این تاریخ 200 ساله نیز اکثراً بسترهای فلسفی مدرن بود. از یک سو نیز عقلانیت جنبه‌ای جدید و یک جنبه ذهنی و فرهنگی محض پیدا کرد.
به گفته پارسانیا، طرح گفتمان بیش و پیش از آنکه در مقام پاسخ به پرسش باشد، در مقام طرح پرسش و همچنین پاسخ به این است که پرسش چیست؟ همچنین در صدد است یک بازاندیشی نسبت به آن سوژه و ذهنیتی که می‌خواهد مسائل جامعه را حل کند نیز داشته باشد. به بیان بهتر، سؤال این است که آن سوژه چیست و چگونه این عالم را می‌بیند؟ از طرفی این سوژه و ذهنیت که این عرصه از علوم را موضوع خود قرار می‌دهد، چه تفاوتی با بخش دیگری از ذهنیت دارد که علوم طبیعی است و چه نسبتی با ذهنیت فرهنگی و تاریخی جامعه و امت اسلامی دارد؟ همچنین چه نسبتی با موطنی دارد که از آنجا برخاسته است؟ به بیان دیگر، نسبت آن با ذهنیت مدرن و جامعه غربی که یک هژمونی جهانی دارد و مرزی باقی نگذاشته و در سطح جهانی کاملاً دارای مرجعیت و تسلط است، چیست؟ بحث این است که این علوم چیست و چگونه است و چگونه شکل گرفته و وارد ایران شده است و چگونه تعاملی با ذهنیت ایرانی و جامعه ایرانی دارد. همچنین چه نسبتی با علوم تاریخی ما دارد؟ اینها پرسش‌هایی است در فرآیند علوم انسانی رایج کمتر مطرح شده و ما در این دوره درصدد طرح آنها هستیم.
عضو هیئت امنای طرح ملی گفتمان در خصوص ضرورت توجه به مطالعات اسلامی و سنت رایج در این طرح اینطور بیان داشت: دانشجوی ما وقتی وارد علوم انسانی می‌شود، باید نسبت به اینکه اصلاً این تعریف از علم از کجا آمده و ارتباط آن با بسترهای فرهنگی، فلسفی و تاریخی خود و همچنین نسبت این تعریف با فرهنگ و تاریخ و فلسفه و زیست دینی خود چیست، تأمل جدی کند. یعنی پرسش باید یک لایه عقب‌تر برود. اگر ما علم انسانی را در تعریف موجودش تثبیت شده بپذیریم و این را محل پرسش قرار ندهیم، تا انتها در میدان بازی علم مدرن و جهان مدرن بازی می‌کنیم. حتی وقتی که تقابل می‌کنیم، تقابل هم در آن میدان شکل می‌گیرد. بنابراین، اگر بخواهیم هویت طرح گفتمان نخبگان را بشناسیم، نباید به هیچ چارچوب مستقری از فضای علوم انسانی موجود که فرآیند تحصیلات دانش آموزان و دانشجویان ما را از دوره ابتدایی به بعد شکل می‌دهد، تکیه کنیم. از طرفی این پرسش‌های بنیادی، ما را متوجه بستر و ظرفیت تاریخی خودِ جهان اسلام و هویت اسلامی و ایرانی می‌کند. ایران به‌عنوان کانون جوشش خلاق عقلانیت جهان اسلام، بیش از یک هزاره حضور داشته است. جریان معرفتی‌ای را در جهان اسلام نمی‌بینید که ایران یکی از کانون‌های اصلی تکوین او نبوده باشد و این انباشت عظیم معرفتی در مواجهه با این پرسش‌های جدی بنیادی، ظرفیت‌های بالفعل و بالقوه‌ای برای پاسخگویی دارد. این طرح به دنبال این است که این پرسش‌های بنیادین را متوجه ظرفیت‌های بالقوه و بالفعل جهان اسلام کند.
