پایگاه اطلاع رسانی اسرا: حجت الاسلام و المسلمین مرتضی جوادی آملی روز دوشنبه با حضور در جمع اساتید و طلاب حوزه علمیه امام حسن عسکری ـ آمل با اساتید و طلاب این مجموعه دیدار و سخنرانی نمود.

حجت الاسلام و المسلمین مرتضی جوادی آملی در این سخنرانی با اشاره به ایام فاطمیه بیان داشت: جریان حضرت زهرا(سلام الله علیها) یک جریان بسیار شگفت و عجیبی است، این یک تاریخ نیست، یک دنیایی از اتفاقاتی است که ما همه باید نسبت به آن اتفاقات عجیب، نه تنها آشنایی تاریخی که آشنایی کلامی، فقهی، سیاسی و اجتماعی عمیقی را پیدا کنیم.

وی اظهار داشت: آن اتفاق سنگینترین اتفاق تاریخ اسلام بعد از جریان رسالت علی بن ابیطالب و ولایت آن حضرت بوده است، به همین مناسبت یک نکتهای را میخواهم عرض کنم که رسالت حوزههای علمیه را امروز بیش از پیش متوجه شویم.

ایشان بیان داشت: حوزه های علمیه باید در مسائل دینی تحقیق و بررسی داشته و آنچه را که از ناحیه حق سبحانه و تعالی بنام دین آمده را خوب بیابد، خوب بفهمد، خوب ارائه کند و سپس منتشر و ترویجش کند. ما اگر بخواهیم رسالت حوزههای علمیه را امروز مورد توجه قرار بدهیم به دو جهت اصلی و اساسی آن باید توجه کنیم. یک جهت مهم است و جهت دیگر اهم است.

وی ادامه داد: جهت مهم این است که ما یک فهم فقیهانه و شایسته و درست نسبت به دین پیدا کنیم. بنابراین رسالت اولیه حوزههای علمیه فهم فقیهانه دین است و اینکه این دین به این راحتی نیست ﴿إِنَّا سَنُلْقی‏ عَلَیكَ قَوْلاً ثَقیلا﴾ این عادی نیست که کسی مثلاً به خودش اجازه بدهد و فهم دینی برایش حاصل بشود و بیاید از دین سخن بگوید. این مسئله باید به عنوان یک فرهنگ به عنوان یک اصل و ارزش در جامعه ما پیدا بشود.

ایشان اظهار داشت: حوزههای علمیه بلوغشان به این است که به یک جمع سالمی برسند که بتوانند یک فهم جامع در جمیع جهات علمی و دینی فراهم کنند.

ایشان در ادامه بیان داشت: بحث مهمتر که حوزههای علمیه باید به آن بپردازند صیانت دین از کجفهمی، از بدفهمی، از انحراف و تحریف است. ما ممکن است که فهم درستی از دین پیدا کنیم اما انحرافات و تحریفها و بدفهمیها و کجفهمیها و نظایر این دین را دارد منفجر میکند و پاره پاره میکند. صیانت از دین و فرهنگ دینی و اینکه این بدیها و انحرافات در حوزه دین اتفاق نیافتد این بسیار کار مهم و اساسی است و رسالت حوزههای علمیه اکنون به این امر باید بیش از گذشته معطوف باشد.

حجت الاسلام و المسلمین مرتضی جوادی آملی با بیان اینکه ما باید از جریان حضرت زهرا، درس بگیریم، اظهار داشت: ما از جریان حضرت زهرا(سلام الله علیها) باید درس بگیریم، چرا که در آن جریان از همان لحظه رحلت پیغمبر(صلوات الله و سلامه علیه) این زاویه اتفاق افتاد و نه تنها در مسائل اجتماعی و مسائل سیاسی که در مسائل فرهنگی و دینی و علمی که مربوط به دین میشود و فهم دینی میشود نیز جامعه کاملاً از آن اصل خود فاصله گرفته و جامعه به یک کجفهمی و به یک انحراف و به یک تحریف بزرگ مبتلا شد و تاکنون ما همچنان داریم آن خسارت را میبینیم.

ایشان در تطبیق این قضیه و ارتباط آن با حضرت زهرا سلام الله علیها، ابراز داشت: بعد از رحلت پیامبر گرامی اسلام اتفاقات فراوانی افتاد که سنگینترین اتفاق، اتفاقی است که به عنوان ظلم به امامت و غصب مقام خلافت علی بن ابیطالب(علیهما السلام) اتفاق افتاده است. آن قدر رحلت پیامبر گرامی اسلام سنگین بود که بیش از 75 روز یا 95 روز حضرت زهرا(سلام الله علیها) دوام نیاورد و در طی این 75 روز هم خانه خانه غم، خانه خانه گریه و اشک و آه و خانه بیت الحزن و نظایر آن بوده و این اتفاقات راجع به خانه کسی است که رسول گرامی اسلام هر روز صبح به آن خانه و خانواده سلام میکرد «السلام علیکم یا اهل بیت النبوة» با این حرمت و با این احترام این خانه به این روز درآمد. درِ خانه را سوزاندند درِ خانه یورش بردند و حملهور شدند، این وقایع آنقدر سنگین است که نمی توان آن را به قلم و بیان آورد.

ایشان ادامه داد: بعد از قضایایی که اتفاق افتاد حضرت زهرا(سلام الله علیها) در بستر بیماری قرار گرفتند در این بستر میآمدند و عیادت میکردند، اولین کسی که به عیادت آن حضرت آمد جناب ام سلمه بوده است، ایشان از حضرت سؤال میکند «كَیفَ أَصْبَحْتِ عَنْ لَیلَتِكِ یا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ»؟ حضرت فرمود: «أَصْبَحْتُ بَینَ كَمَدٍ وَ كَرْبٍ فُقِدَ النَّبِی وَ ظُلِمَ الْوَصِی هُتِكَ وَ اللَّهِ حِجَابُهُ مَنْ أَصْبَحَتْ إِمَامَتُهُ مَقْبَضَةً عَلَى غَیرِ مَا شَرَعَ اللَّهُ فِی التَّنْزِیلِ وَ سَنَّهَا النَّبِی ص فِی التَّأْوِیلِ وَ لَكِنَّهَا أَحْقَادٌ بَدْرِیةٌ وَ تِرَاتٌ أُحُدِیةٌ كَانَتْ عَلَیهَا قُلُوبُ النِّفَاقِ مُكْتَمِنَةً لِإِمْكَانِ الْوُشَاةِ»، من هم بین حزن و اندوه قلبم گرفتارم و هم به سبب از دست رفتن پیامبر گرامی اسلام از یک سو و مظلوم واقع شدن علی بن ابیطالب از سوی دیگر. این اتفاق افتاد. این اتفاق برای چه کسی افتاد؟ برای بانویی که در حقیقت همه اسلام بود، آن بانو به حدی والا و عظیم بود که تعابیری که پیامبر گرامی اسلام در شأن حضرت داشتند این تعابیر، تعابیر استثنایی است. «أَلَا إِنَّ فَاطِمَةَ بَضْعَةٌ مِنِّی فَمَنْ آذَاهَا فَقَدْ آذَانِی‏ وَ مَنْ سَرَّهَا فَقَدْ سَرَّنِی‏»، «إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى یغْضَبُ لِغَضَبِ فَاطِمَةَ وَ یرْضَى لِرِضَاهَا» و امثال ذلک؛ یعنی شأن زهرای مرضیه(سلام الله علیها) یک شأن انسانی نیست کاملاً او را مرتبط با شأن الهی دانسته و اذیت او را اذیت پیامبر و خدا دانسته و رضایت او را رضایت خدا دانسته است ولی ببینید که یک جامعهای یک حکومتی میگوید من یک جامعه دینیام، یک حکومت دینیام، ولی دین مجسّم یعنی زهرای مرضیه(سلام الله علیها) در این حالت قرار گرفته است، آیا چه میکنید شما؟ اصل دین یعنی زهرای مرضیه(سلام الله علیها) در بیت الحزن است دست حسن و حسین را میگیرد و برای گریه به بقیع میرود. این اتفاقی است که افتاده است یک جریانی هم به عنوان دینداران خلفا جانشینان پیامبر مدعیان دین آمدهاند و خودشان را صاحبان دین میدانند و بخش عظیمی از جامعه هم به اینها گرویده، از اینها دارد پیروی میکند به عنوان دین در نمازشان شرکت میکند در مجالسشان شرکت میکند احترام دینی میگذارد، عنوان و لقبهای دینی به آنها میدهد خلیفة الله! خلیفة الرسول.

استاد مرتضی جوادی آملی سپس اظهار داشت: اگر ما دین را از جایگاه اصلی در بیاوریم، از آنجا که خاندان نبوت است، اهل بیت است، خارج شود، در کنار دین اصیلی که علی و زهرا(سلام الله علیها) هستند، یک قرائت دیگر و خوانش دیگری از دین بیاید و آن خوانش پذیرفته شده به عنوان دین، به عنوان یک امر الهی که تخلف از او میشود تخلف نسبت به اصل دین!! ما چنین مسئلهای را در عصر حضرت زهرا و علی(سلام الله علیها) تجربه کردیم و این جریان ادامه پیدا کرد در جریان امویان مروانیان عباسیان تا هزار سال این مسئله بود این انحراف بود، آنچه که در حقیقت آمد و دین را اینگونه آلوده کرد بدفهمی کجفهمی و چنین انحرافی در این ایجاد کرد که تا جریان عباسیان تا حتی زمان آقا امام حسن عسکری(علیه السلام) و امام زمان ادامه پیدا کرد.

ایشان بیان داشت: این قصه برای این است که این انحراف از آن ابتدا جلویش گرفته نشد و زهرا(سلام الله علیها) در این اظهاراتش فرمود که شما مردان جامعه کاهلی کردید، سستی کردید، آن حرکتهایی که در ابتدای حضور پدرم در مدینه به عنوان مهاجر و انصار بودید آن قدرت را ندارید، دنیازده شدید، اشرافیگری شما را احاطه کرده و شما در این رابطه هستید.

حجت الاسلام والمسلمین مرتضی جوادی آملی در نتیجه سخنان خود ابراز داشت: آسیبپذیرترین جایی که دین میتواند از جایگاه اصلیاش خارج بشود و به انحراف کشیده بشود آن جایی است که با قدرت کنار هم بیاید. قدرت دین را به هر صورتی که بخواهد تبدیل میکند. ببینید با حضرت زهرای مرضیه(سلام الله علیها) به گونهای رفتار کردند که با حدیث پیامبر که «نَحْنُ مَعَاشِرَ الْأَنْبِیاء»، جلوی زهرای مرضیه(سلام الله علیها) ایستادند. با حدیث پیامبر که فرموده بوده است که اگر کسی به نماز جماعت نیاید جا دارد که خانهاش را بسوزانند و آتش بزنند با این حدیث وارد خانه علی بن ابیطالب و زهرای مرضیه(سلام الله علیهما) شدند. این از کجا میآید؟ با همین حدیث حسین بن علی را در جریان کربلا به شهادت رساندند. با همینگونه از احادیث جریان قرآن به نیزه کردن و صفین و نظایر آن اتفاق افتاد تا همیشه.

استاد حوزه و دانشگاه بیان داشت: ما یک مطلب جدی داریم و آن این است که اگر از دین صیانت نشود از بدفهمیها از کجفهمیها از انحرافها و تحریفها مصونیت دین پیدا نکند، دین به گونهای میرسد که بزرگترین و مهلکترین ضربه به دین وارد میشود، سهمی که قدرت در ضربه زدن و آسیب زدن به دین دارد سهم بسیار سنگینی است.

ایشان در تبیین وظایف حوزه های علمیه بیان داشت: حوزههای علمیه باید خودشان را مجهز بکنند به اینکه اجازه ندهند که دین از حد اعتدال خودش از جایگاه خودش خارج بشود، نه در مقام فهم یک فهم ناصوابی بیاید، نه در مقام صیانتبخشی و مصونیتی که ما الآن در ارتباط با دین میخواهیم و قدرت و حکومتی که نانجیبان سقیفه مبدعش بودند ابتکار کردهاند و دین را در خدمت خود گرفتند. لذا منفورترین، زشتترین و بدترین دینی که میتواند جامعه را منزجر بکند آن دینی است که کنار قدرت قرار میگیرد و تفسیر قدرت مآبانه میشود و مراد از تفسیر قدرت مآبانه این است که حاکمیتی همانند حاکمیت یزید، امویان، عباسیان اینها میآیند و با به استخدام درآوردن دین، چنین فجایعی را ایجاد میکنند.

وی اظهار داشت: نقش روحانیت، عالمان دینی همانطوری که اهل بیت(علیهم السلام) این مسیر را طی کردند همین است که ما بتوانیم آن صیانت از دین و اینکه دین در معرض تفکر و انحراف و کجفهمی و بدفهمی قرار نگیرد را به عنوان رسالت عمومی خودمان داشته باشیم.