به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء: با فرا رسیدن روزهای پایانی ماه شعبان فرازهایی از فرمایشات حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی با موضوع «توصیه هایی برای درک بهتر ماه مبارک رمضان»  را از نظر می گذرانیم:

حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی با توصیه به جوانان که روز آخر ماه شعبان را به عنوان استقبال ماه مبارك رمضان روزه بگیرند، ادامه دادند: ما در آستانه آخرین لحظات ماه پربركت شعبان هستیم؛ در آخرین جمعه ماه شعبان وجود مبارك پیامبر اسلام یك سخنرانی كرد، گاهی تعبیراتی كه نقل شد چنین است، فرمود: «قَدْ أَقْبَلَ‏ إِلَیكُمْ‏ شَهْرُ اللَّهِ»، گاهی دارد «قَدْ أَظَلَّكُمْ‏ شَهْر»، گاهی تعبیر روایت این است كه ماه پربركت رمضان روی سر شما سایه انداخت و شما زیر سایه ماه مبارك رمضان هستید، گاهی تعبیر روایت این است كه ماه مبارك رمضان به طرف شما اِقبال كرد، رو كرد و شما هم استقبال كنید، در این ماه فرمود بركات الهی فراوان هست.

معظم له با تاکید بر اینکه استقبال از ماه مبارک رمضان و گرامی داشت این ماه، بركات فراوانی به همراه دارد، اظهار داشتند: كسانی كه به طب آشنا هستند و یا طبیب و پزشك‌ هستند، مستحضرند كه درست است در تابستان و هوای گرم بدن نیازمند به غذا و آب است، اما یك طبّ روحانی هم هست؛ بدن ما در حال عادی غذایی می‌خواهد، آبی می‌خواهد این را همه ما می‌دانیم و تجربه می‌كنیم؛ ولی اگر كسی در همین تابستان جشنی دارد مثلاً برای فرزند خود جشن عروسی برقرار كرده است این شخص از صبح تا غروب خوشحال است كه دارد از مهمان‌ها پذیرایی می‌كند، هر چه به او تعارف می‌كنند كه بفرمایید غذا! می‌گوید میل ندارم و واقعاً هم میل ندارد، برای اینكه حواس او پیش آن جشن است. كسانی كه شوق بهشت دارند واقعاً بدن آب نمی‌خواهد، واقعاً بدن غذا نمی‌خواهد. در طرف خلاف آن ـ خدای ناكرده ـ اگر كسی در روزهای گرم داغ‌دیده شد، مگر تابستان نیست؟! مگر هوا گرم نیست؟! مگر بدن غذا نمی‌خواهد؟! مگر بدن آب نمی‌خواهد؟! چرا به یك انسان داغ‌دیده شما هر چه تعارف می‌كنید و می‌گویید بفرمایید غذا، می‌گوید میل ندارم؟ می‌گویید بفرمایید آب، می‌گوید میل ندارم؟ چرا؟ چون روح او متوجّه جای دیگری است. كسانی كه متوجّه خاموش كردن آتش قیامت‌ هستند «خَوْفاً مِنَ‏ النَّارِ» عبادت می‌كنند واقعاً بدن آب و غذا نمی‌خواهد، چون بدن را روح اداره می‌كند و روح حواسش جای دیگر است.

ایشان ادامه دادند: نشاط و اندوه جلوی احتیاج و اشتها را می‌گیرد. ما بهشتی در پیش داریم و با آن روبه‌رو هستیم، جهنّمی در پیش داریم یا غم سوختن داریم یا شوق ساختن داریم، بالأخره بهشت تأمین می‌كند؛ آن اطبّای واقعی به این مطلب دسترسی پیدا كردند، مبادا طبیبی فوراً فتوا دهد كه بدن این مقدار آب می‌خواهد! بله، بدن این مقدار آب می‌خواهد، اما طب غیر از بیطاری است. انسان یك خوی فرشتگی دارد. این فقهای بزرگ ما مثل مرحوم صاحب جواهراین حرف را زده و بعدها نوبت به مرحوم آقا سیدمحمدكاظم صاحب عروة رسیده و او هم همین حرف را زده كه در فضیلت روزه همین بس كه انسان شبیه فرشته می شوود، چون فرشته غذا نمی‌خواهد، نه اینكه حالا در رنج باشد و در زحمت قرار بگیرد، اصلاً نیازی به غذا و آب ندارد؛ این شوق در همین دعاهای ماه مبارك رمضان هست، ما در دعای روز نهم ماه مبارك رمضان است عرض می‌كنیم: «بِمَحَبَّتِكَ‏ یا أَمَلَ‏ الْمُشْتاقِینَ» خدایا! به دوستی تو قسم، ای كسی كه آرزوی مشتاقانی! در غم و شادی احتیاج بدن به آب و غذا بسیار كم است. اگر كسی به یاد بهشت است و اگر كسی به یاد جهنم است واقعاً بدن آب نمی‌خواهد، واقعاً بدن غذا نمی‌خواهد.

آیت الله العظمی جوادی آملی تصریح داشتند: در روایات دارد كه روزه‌دار در دو حال خوشحال است: یكی «عِنْدَ إِفْطَارِهِ» و یكی هم «عِنْدَ لِقَاءِ اللَّهِ». غالب شما روزه داران، آن لذّتی كه در حال افطار دارید هرگز در طول سال در هنگام ناهار ندارید. چرا در هنگام افطار لذّت می‌برید؟ برای خوردن است یا احساس می‌كنید وظیفه‌ای باید انجام می‌دادید و دادید؟! چقدر انسان روزه‌دار در حال افطار خوشحال است! با اینكه غذا، غذای سادهای است و خیلی هم احتیاج به غذا ندارد، اما خیلی خوشحال است و میگوید من خدا را شاكرم كه وظیفه‌ام را انجام دادم. معلوم می‌شود روح ما با یك سلسله امور دیگری علاقه‌مند است.

ایشان در پایان تاکید داشتند: بنابراین فرصت فَكّ رهن رسیده است كه ما آزاد شویم. یكی از بهترین نعمت‌ها، نعمت آزادی است و این ماه، ماه آزادی است. انسان طرزی زندگی كند كه گرفتار چشم و گوش نباشد، این بهترین راه است كه انسان فَكّ رهن شده باشد، و از قیود دنیویی آزاد بشود و از آن طرف هم خوشحال است كه دستور دینی را انجام داده است.

منبع: آرشیو جلسات درس اخلاق معظم له