انسان چگونه می تواند نظاره گر جمال و جلال الهی باشد؟
حضرت آيت الله العظمی جوادي آملي در یکی از  جلسات درس اخلاق هفتگی خود با بیان این مطلب که "خداوند ما را جامع مُلک و ملکوت خلق کرد تا با ملکوتيان و با فرشته‌ها گفتگو و رابطه داشته باشيم" به ایراد توصیه هایی در خصوص مديريت جهان به وسيله روح و در نهايت مشاهده جمال و جلال الهي پرداخته و بیان داشتند:

گام اول؛ ضرورت شناخت هدف خلقت

انسان اگر بخواهد طيّب و طاهر باشد بايد اولاً هدف خلقت را بشناسد و ثانياً خود را با آن هماهنگ کند. خداي سبحان اين مجموعه هستی را به عنوان سفره اي آماده براي ما قرار داد و فرمود: ما اينها را براي شما خلق کرديم؛ لذا تسخيرکننده خداست، نه ما ولي براي ما تسخير کرده؛ يعني راه بهره‌برداري از آسمان و زمين را به ما آموخت که «سَخَّرَ لَکُم مَا فِي السَّماوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ» براي اينکه از مجموعه آسمان و زمين طرْفي ببنديم؛ ما را کَوْنِ جامع قرار داد لذا ما مي‌شويم جامع وجهان مي‌شود مجموع.

معظم له در ادامه خاطر نشان کردند:خداوند به ما بدن داد که ملکي است و جانی داد که ملکوتي است و فرمود: «نَفَخْتُ فِيهِ مِن رُوحِي» و جان را هم به دو منظور عطا کرد؛ يکي اينکه با ملکوتيان رابطه داشته باشيم و با فرشته‌ها گفتگو داشته باشيم «إنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلاَئِکَةُ» از طرفي هم درايت و تدبير و مديريت جهان را به وسيله روح بايد انجام بدهيم. منتها همّت‌ انسان ها با هم فرق مي‌کند چرا که بعضي‌ها سعي مي‌کنند همان محدوده‌اي که هستند آن را حفظ کنند و سالم باشند و برخي‌ها مي‌کوشند که از آ‌ن محدوده به در آيند و فضاي بازتري را ادراک کنند.

گام دوم؛ از حجاب خويشتن به در آييد تا ديدِ تان وسيع و طاهر گردد/تنها حجابي که بايد شکسته شود
مفسر بزرگ قرآن کريم به منظور تشريح هر چه بهتر بحث با اشاره به توصيفي اذعان داشتند: شما مي‌بينيد طاووس وقتي مي‌خواهد سر از تخم در بياورد آنجا ديگر سخن از بال و پر رنگارنگ و زيبايي مطرح نيست اما وقتي که آن پوست را شکست و از آن در آمد مي‌شود طاووس و بال و پر زيبا پيدا مي‌کند؛ ما هم اگر از اين پوسته در بياييم مي‌شويم پرنده. از امام کاظم(عليه السلام) نقل کردند که فرمودند: «ليس بينه و بين خلقه حجابٌ غير خلقه» يعني غير خود خلق، بين خلق و خالق حجابی نيست، لکن انسان تا در پوسته خودش هست، تنها خود را مي‌بيند و از مشاهده جمال و جلال الهي محروم است اما وقتي از پوسته خود به در آمد و از حجاب خويشيِ خويش به در آمد آن‌گاه منطقه ديدِ او وسيع مي گردد.