به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء: مراسم عزاداری سید و سالار شهیدان ابا عبدالله الحسین(ع) در دهه اول محرم با سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین دکتر مرتضی جوادی آملی در حسینیه هدایت شهرستان آمل برگزار شد.
حجت الاسلام و المسلمین دکتر مرتضی جوادی آملی در اولین جلسه از این سلسله جلسات که به موضوع  «حيات طيبه در مکتب امام حسين(ع) و انديشه نو برای زندگی» اختصاص دارد بیان داشت:
در بين حسنات دنيا و حسنات آخرت، هيچ حسنه اي بالاتر از محبّت، ارادت و معرفت نسبت به اهل بيت عصمت و طهارت علیهم السلام، خصوصاً سالار شهيدان حسين بن علي(ع) نيست.
وی ادامه داد:
خداي کريم و حکيم در قرآن مي فرمايد: آن کسي که حسنه اي را کسب کند و انديشه اي و اقدامي و خدمتي نيکو و شايسته فراهم آورد، ما آن حسنه را براي آن شخص مضاعف و افزون خواهيم کرد و آن حسنه اي که سرآمدِ همه حسنات و نيکويي هاست، حسنه محبّت، عشق و ارادت به اهل عصمت و طهارت(ع) است.

این استاد حوزه و دانشگاه با بیان لزوم شناخت سیره ائمه اطهار(ع) اظهار داشت:
ما بايد الزاماً در پيروی مکتب قرآن و اهل بيت(ع)، محبّت نسبت به اهل بيت(ع) را در دل و جانمان بنشانيم و بهترين فصل و مناسبترين زمان، برای این مهم محرّم است که اين بذر عشق در دل انسان با اشک و آه به سامان ميرسد. چرا که قلبهاي ما در محرّم آماده تر است، اشکهاي در ماه محرّم جاري تر است و زمينه قلبي ما براي رقّت قلب آماده تر و مهياتر است. لذا هيچ زماني براي کاشتن و نشاندن بذر محبّت نسبت به اهل بيت مناسبتر از فصل محرّم نيست.
وی با بیان این نکته که حسين بن علي(ع) متعلق به همه بشریت در همه اداوار تاریخ است اذعان داشت:
حسين بن علي(ع) يک چهره تاريخي نيست که در زمان و مکان حبس و محصور باشد، براي همه اعصار، همه امصار و همه نسل‌هاست. حسين بن علي(ع) به عنوان چراغ و مصباح هدايت همواره فروزان است، همواره فروغ‌بخش است و هميشه انديشه او مي‌تواند براي زندگي زمينه‌ساز سعادت باشد. ما بايد حيات طيّبه را از مکتب ابي عبدالله(عليه السلام) الهام بگيريم و مبتني بر آن حيات طيبه، روزگار، زندگي خودمان و شرايط عصر و نسل خودمان را بسازيم.
حجت الاسلام و المسلمین دکتر مرتضی جوادی آملی جریان کربلا را سند حقانیت تشیع دانست و بیان داشت:
يکي از شاخص‌ترين شاخصه‌ها براي مکتب تشيع، اعتقاد و باور به کربلا و نهضت سالار شهيدان است. ما اين باور را به عنوان يک افتخار، سند حقانيت، و سند اعتقاد و باور به ميراث عظيم پيغمبر(ص)؛ يعني قرآن و عترت می دانیم. لذا بايد اين سند را خوب بشناسيم و به جوانب اين سند آشنا باشيم.
وی هدف قیام اباعبدالله را حفظ همه ادیان الهی برشمرد و خاطرنشان کرد:
ابي عبدالله(عليه السلام) براي اينکه قرآن و روش و منش پروردگار عالَم که آن را براي هدايت بشر نازل کرد مصون بماند دست به قیام زد چرا که قرآن فقط کتاب پيغمبر نيست، قرآن صحيفه هدايت همه انبياست و لذا ابي عبدالله(عليه السلام) با توجه به شرايطي که ظالمان براي دين فراهم کرده بودند و اين گونه دين را به انحراف، به تحريف، به بدعت و به سنّت‌هاي باطل و ميراندن سنّت‌هاي حق کشانده بودند چاره‌اي جز قيام خونين و خون در راه خدا ريختن نمی دید، اگر حسين بن علي(ع) نبود نه تنها مکتب تشيع که هيچ چيزي از قرآن نمي‌ماند، بلکه هيچ چيزي از توحيد نمي‌ماند، بلکه هيچ چيزي از اسم پيغمبري مثل مسيح و موسي نمي‌ماند؛ لذا قيام ابي عبدالله(عليه السلام) بسيار هدف والا، عظيم و گرانقدري داشت.