یکی از اسامی زیبای خالق هستی بخش «منعم» است و خداوند خود را نسبت به روزي همه موجودات متعهد دانسته و طبق آيه شريفه قرآن فرموده است: ﴿وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلاَّ عَلَي اللَّهِ رِزْقُها﴾ لذا همه ما انسان‌ها به تعبير مفسر بزرگ قرآن حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی عائلۀ خداوند حكيم هستيم.

این استاد برجسته حوزه در يكي از جلسات درس اخلاق خود با اشاره به اين مطلب, در بیان این بر آمده اند که چگونه است با اینکه خداوند روزی خودش را بر ما ارزانی داشته و دارد، اما گاه نعمت های الهی را ما از دست می دهیم، چه عاملی باعث از دست دادن این نعمت های خداوند می شود؟

معظم له  دست دادن نعم الهي را عملكرد سوء خود انسان‌ها برشمرده و خاطرنشان كردند:
در قرآن دو آيه دارد كه ما هر چه داديم را ديگر پس نمي‌گيريم مگر اينكه شما خودتان پس بدهيد ﴿إِنَّ اللَّهَ لاَ يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّي يُغَيِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ﴾ نفرمود بأموالهم نه بأماكنهم نه بأراضيهم.

خداوند می فرماید: ما چيزي را كه داديم پس نمي‌گيريم ﴿ ذلِكَ بِأَنَّ اللّهَ لَمْ يَكُ مُغَيِّراً نِعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَي قَوْمٍ حَتَّي يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ ﴾ اين دو آيه نشان آن است كه هرگز خدا چيزي را كه داده پس نمي‌گيرد.

او از اول چيزي كه استحقاقش را نداشتيم به ما داد، بعد در مرحله بقا هم چيزي را كه طلبكار نيستيم به ما مي‌دهد و هرگز پس نمي‌گيرد مگر اينكه ما خودمان پس بدهيم. اين خداست!

در برابر اين خدا با اين لطف و با اين صفا، جز عرض ارادت و بردگي و بندگي، چيزي شايسته ما نيست.