به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء: حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در یکی از جلسات درس اخلاق خود با تبریک ایام دهه کرامت، بیان داشتند: میلاد پربرکت امام هشتم(ع) را به جهان اسلام، حوزه تشیع، ایران اسلامی و انقلابی و همه شما بزرگواران تبریک عرض می‌کنیم؛ فرصت کرامت‌یابی این ایام را مغتنم می‌شماریم. کرامتی که از اول ذی‌قعده تا یازده ذی‌قعده ادامه دارد، درس فرشتگی به آدم می‌دهد، چراکه کرامت از اوصاف برجسته ملائکه است لذا در سوره «انبیاء» خدا فرشته‌ها را به کِرام معرفی کرد: ﴿بَلْ عِبادٌ مُكْرَمُونَ ٭ لا یسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ یعْمَلُونَ﴾.

ایشان ادامه دادند: در زیارت جامعه امام هادی(سلام الله علیه) اهل بیت عصمت و طهارت همانند ملائکه به کرامت موصوف شدند. در زیارت جامعه این ذوات قدسی عرض می‌کنیم: «عِبادٌ مُكْرَمُونَ ٭ لا یسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ یعْمَلُونَ﴾،[1] مسیر نزول قرآن را فرشتگان کِرام به عهده دارند ﴿بَلْ عِبادٌ مُكْرَمُونَ﴾، ﴿بِأَیدِی سَفَرَةٍ ٭ كِرَامٍ بَرَرَةٍ﴾[2] یعنی این قرآن از مسیر کرامت آمده است.

معظم له با اشاره به فضائل امام هشتم علیه السلام ادامه دادند: مهم‌ترین بیانی که ذات اقدس الهی درباره قرآن کریم دارد در سخنان نورانی امام هشتم علی بن موسی الرضا المرتضی(علیه و علی آبائه و ابنائه آلاف التحیة و الثناء) آمده که حضرت این معارف را بهره همه مخصوصاً ایرانی‌ها قرار داد. وجود مبارک امام رضا وقتی وارد ایران شد مکتب تشیع را به همراه خود آورد، ایشان وقتی وارد سرزمین خراسان شد سؤال کردند که مسئله مهم در اینجا چیست؟ عرض شد مسئله امامت و خلافت است. حضرت فرمود اینها از خلافت و امامت چه خبری دارند؟ اینها چه می‌دانند امامت چیست؟ اینها چه می‌دانند خلافت چیست؟ آن سخنرانی نورانی را که مرحوم کلینی نقل کرد دیگران هم نقل کردند از وجود مبارک امام هشتم به ما رسیده است که حضرت فرمود: «اَلإِمَامُ وَاحِدُ دَهْرِهِ وَ هُوَ بِحَیثُ النَّجْمُ مِنْ یدِ الْمُتَنَاوِلِینَ وَ وَصْفِ الْوَاصِفِینَ فَأَینَ الِاخْتِیارُ مِنْ هَذَا وَ أَینَ الْعُقُولُ عَنْ هَذَا وَ أَینَ یوجَدُ مِثْلُ هَذَا»؛[3] امام ستاره آسمان است، با دست کسی نمی‌تواند به آسمان دست‌درازی کند و ستاره را بگیرد یا مسح کند! مگر امامت را می‌شود شناخت؟ مگر ولایت را می‌شود بدون غدیر شناخت؟ مگر حقیقت امامت یک امر انتصابی است؟ از آن به بعد حضرت سعی کردند بحث‌های ولایت را به ما آموزش دهند.

آیت الله العظمی جوادی آملی به آموزه های ولایی امام هشتم(ع) اشاره کردند و ادامه دادند: ما می‌گوییم امامت عهد خداست و خدا باید عطا کند چه اینکه به خلیل حق فرمود: ﴿لاَ ینَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ﴾،[4] اینکه می‌خوانیم ﴿لاَ ینَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ﴾، باید بدانیم که این عهد فاعل «ینال» است. یعنی امامت عهد، میثاق، حکم و فرمان من است. این فرمان باید از بالا صادر بشود، این سمت الهی است و سمت مردمی نیست. امامت انتخاب نیست تا مردم به کسی رأی امامت بدهند. امامت انتصابی نیست، چرا؟ چون خود ائمه از طرف ذات اقدس الهی فرمودند اگر کسی بخواهد امام را بشناسد باید پیغمبر را بشناسد، اگر بخواهد پیغمبر را بشناسد باید خدا را بشناسد، چرا؟ چون امامت جانشینی و خلافت نبی است، اگر کسی خواست «خلیفة النبی» را بشناسد باید مستخلف عنه را بشناسد. اگر مستخلف عنه را نشناخت که خلیفه را نمی‌شناسد و اگر کسی خواست نبی را بشناسد حتماً باید الله را بشناسد، زیرا نبی خلیفه الله است.

ایشان تصریح داشتند: امام رضا(ع) در خراسان این را کاملاً تبیین کرد و فرمود: الْإِمَامُ وَاحِدُ دَهْرِهِ لَا یدَانِیهِ أَحَدٌ» «وَ هُوَ بِحَیثُ النَّجْمُ مِنْ یدِ الْمُتَنَاوِلِینَ وَ وَصْفِ الْوَاصِفِینَ فَأَینَ الِاخْتِیارُ مِنْ هَذَا وَ أَینَ الْعُقُولُ عَنْ هَذَا وَ أَینَ یوجَدُ مِثْلُ هَذَا»، مگر با رأی مردم کسی امام می‌شود؟ مگر با عقل مردم امامت شناخته می‌شود؟ گفت و گفت و گفت تا فضای ایران اسلامی را ولایی کرد و اینگونه فرق بین غدیر و سقیفه کاملاً روشن شد، آن‌گاه سخنان نورانی امام رضا را حضرت عبدالعظیم حسنی و احمد بن موسی و فاطمه معصومه اینها خواهران و دختران و فرزندان این خاندان تبیین کردند علماء هم فهمیدند وضع ایران اسلامی برگشت. وجود مبارک امام رضا(سلام الله علیه) این حرف‌ها را زد حکماء فهمیدند علماء فهمیدند فقهاء فهمیدند.

معظم له تاکید داشتند: وجود مبارک امام هشتم(سلام الله علیه) به همه ما دستور داد که عاقلانه زندگی کنید و کشور را عقل اداره می‌کند نه چیز دیگر. عقل را هم عقل گفتند برای اینکه زانوی وهم و خیال را در بخش اندیشه و زانوی شهوت و غضب را در بخش انگیزه می بندد و عقال می‌کند. آنکه عقل دارد هوس او، وهم او، خیال او، شهوت او و غضب او رام شده است. اینها را وجود مبارک امام رضا به خوبی تبیین کرد فرمود انسان یک دوست دارد و آن عقل اوست.

پاورقی: