مرکز نشر اسراء ، ناشر اختصاصی آثار آیت الله جوادی آملی، در سال 1372 شمسی آغاز به کار نمود؛ تولید آثار مکتوب با کیفیت مطلوب و استاندارد، عرضه سریع، به موقع، با قیمت مناسب و پیشتیانی محصولات ، بستر سازی دسترسی آسان، سریع و کم هزینه مخاطبان داخل و خارج کشور به محصولات، حضور در نمایشگاه های بین المللی داخلی و خارجی از وظایف و ماموریت این مرکز می باشد.
پایگاه اطلاع‌رسانی اسراء: جلسه هفتگی درس اخلاق آیت‌الله العظمی جوادی آملی امروز (چهارشنبه) در مسجد اعظم قم به‌صورت حضوری و با حضور اقشار مختلف مردم برگزار شد.
در این جلسه، آیت‌الله العظمی جوادی آملی به ادامه حکمت ۱۴8، 149 و 150 نهج‌البلاغه پرداختند.
ایشان بیان داشتند: امیرالمومنین علیه السلام می فرماید انسان تا زنده است، در جنگی دائمی قرار دارد و آن جنگ با نفس است؛ جهاد با نفس، وظیفه‌ای دینی است که مستلزم حفظ ابزار و سلاح معنوی، مانند اراده و تقواست. نفس انسان دارای قوای متعددی است که گاه با یکدیگر در تضاد قرار می‌گیرند؛ مثلاً قوه شهوت و غضب که عقل و خرد همواره باید بر آنها مسلط باشند.
معظم له اظهار داشتند: در جهاد با نفس، انسان مجهز به شمشیر عقل است که باید بر قوای مخالف همچون غضب، شهوت، جاه‌طلبی و طمع نسبت به مال و حقوق دیگران غلبه کند، در درون انسان گرایش‌هایی مانند خودخواهی وجود دارد که همواره نیازمند مقابله است؛ به ما دستور داده شده: «جَاهِدُوا أَهْوَاءَكُمْ كَمَا تُجَاهِدُونَ أَعْدَاءَكُمْ»؛ همان‌گونه که با دشمن بیرونی می‌جنگید، باید با دشمن درونی نیز مبارزه کنید. مهم آن است که بدانیم این دشمن درونی چیست و چگونه باید با آن مقابله کرد.
ایشان در بخش دیگری از سخنان خود بر اهمیت قدر و جایگاه انسان تاکید داشته و ابراز داشتند: امام علی در حکمت 148 و 149 می‌فرمایند: «الْمَرْءُ مَخْبُوءٌ تَحْتَ لِسَانِهِ»؛ یعنی شخصیت انسان زیر زبان او پنهان است و با سخنانش آشکار می‌شود. هرکس در سخن گفتن، خود را نشان می‌دهد و اگر قدر خود را نشناسد، خود را هدر خواهد داد، هَلَكَ امْرُؤٌ لَمْ يَعْرِفْ قَدْرَهُ.
معظم له سپس به شرح حکمت 150 نهج البلاغه پرداختند و بیان داشتند: فردی از امام علی علیه السلام درخواست موعظه کرد، وحضرت فرمایشاتی به ایشان دارند، موعظه، سخنرانی عادی نیست؛ بلکه تأثیری است عمیق بر قلب و جان افراد؛ خداوند در قرآن می‌فرماید: ﴿ قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ﴾. حضرت نیز در پاسخ به درخواست موعظه، سخنانی بیان کردند که محور آن لزوم عمل همراه با یقین است.
ایشان اظهار داشتند: لَا تَكُنْ مِمَّنْ يَرْجُو الْآخِرَةَ بِغَيْرِ عَمَلٍ: فردی که امید به آخرت دارد، نباید بدون عمل صرفاً آرزو کند. او باید در دنیا مانند زاهدان سخن بگوید و مانند عاشقان عمل کند. يَقُولُ فِي الدُّنْيَا بِقَوْلِ الزَّاهِدِينَ، وَ يَعْمَلُ فِيهَا بِعَمَلِ الرَّاغِبِينَ، چنین کسی باید شکر نعمت‌های گذشته را به جا آورد، به اعمال خود بیافزاید، و از فرصت باقی‌مانده بهره گیرد. يَعْجِزُ عَنْ شُكْرِ مَا أُوتِيَ، وَ يَبْتَغِي الزِّيَادَةَ فِيمَا بَقِيَ، نباید به دیگران امر به نیکی کند، اما خود عمل نکند. يَنْهَى وَ لَا يَنْتَهِي، وَ يَأْمُرُ [النَّاسَ بِمَا لَمْ يَأْتِ] بِمَا لَا يَأْتِی.
معظم له بیان داشتند: بسیاری از افراد آرزوهای خود را با امید اشتباه می‌گیرند، اما این دو از اساس متفاوت‌اند. ابتدا باید تفاوت این دو را شناخت، اشتباه گرفتن این دو می‌تواند باعث انحراف شود، امید نتیجه تلاش و فراهم آوردن مقدمات است و آرزو، هوسی بی پایه است، باید مراقب بود که به جای امید خود را به آرزو مشغول نکیم.
ایشان اظهار داشتند: داشتن یقین مانند داشتن شمشیری برنده است. اگر کسی با یقین در برابر شک و تردید شکست بخورد، خطای بزرگی مرتکب شده است. سخنان خداوند، پیامبر و اهل‌بیت عصمت و طهارت، یقین مطلق و صد درصدی است، در حالی که سخنان و وعده‌های دیگران تنها بر گمان و ظن استوار است. بنابراین، نباید کسی با داشتن یقین شکست بخورد.
